Μια μέρα εκεί που πετούσε μέσα στο δάσος ψάχνοντας να βρει κάτι για να φάει φύσηξε ένας πολύ δυνατός άνεμος και την παρέσυρε πάρα μα πάρα πολύ μακριά από το σπίτι της.
Όταν πια ο άνεμος σταμάτησε , η Πασχάλω κάθισε σε ένα δέντρο να ξαποστάσει . Εκεί που καθότανε λοιπόν πάνω στο δέντρο βλέπει να περνάει από κάτω ένας τζίτζικας.
Έεεε γεια σου εκεί κάτω κύριε τζίτζικα του φώναξε.
Γεια σου και σε σένα μπλε περίεργο πράγμα ,της απάντησε.
Τι μπλε περίεργο πράγμα, απάντησε η Πασχάλω, σε βλέπεις ότι είμαι μία πασχαλίτσα ;
Μα τι είναι αυτά που λες , της απάντησε. Όλοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν πασχαλίτσες μπλε. Οι πασχαλίτσες είναι κόκκινες.
Και εγώ τι νομίζεις ότι είμαι τότε ; του απάντησε.
Δεν ξέρω, η αλήθεια είναι ότι φέρνεις κάπως σε πασχαλίτσα, αλλά μπλε… όχι, όχι αποκλείεται. Λοιπόν έχω να σου προτείνω κάτι.
Να σε ακούσω του απάντησε η πασχαλίτσα.
Να , έλεγα να πάμε στην κουκουβάγια που ζει εδώ παρακάτω , που είναι σοφή και τα ξέρει όλα. Αυτή θα μας πει τι ακριβώς είσαι.
Μα είμαι πασχαλίτσα σου λέω του είπε η Πασχάλω.
Καλά καλά , όλες μας τις απορίες θα μας τις λύσει η κουκουβάγια που τα ξέρει όλα. Αυτή θα μας πει τι ακριβώς είσαι. Τι να κάνει η καημένη η Πασχάλω αναγκάστηκε να συμφωνήσει.
Προχώρησαν λοιπόν μαζί όταν ξαφνικά πέσανε πάνω σε μια ακρίδα που πήγαινε προς την ίδια κατεύθυνση.
Γεια σου κυρά ακρίδα , είπε ο τζίτζικας.
Γεια σου και σε σένα κύριε τζίτζικα απάντησε και αυτή και ύστερα στράφηκε στην Πασχάλω και της είπε. Γεια σου μπλε ζουζούνι που μοιάζεις με πασχαλίτσα.
Μοιάζω ; άκου μοιάζω ! Είμαι πασχαλίτσα κυρία μου. Είμαι μια πασχαλίτσα μπλε.
Κουραφέξαλα ,απάντησε αυτή. Δεν υπάρχουν πασχαλίτσες μπλε. Τελεία και παύλα.
Αυτό θα το δούμε απάντησε η φίλη μας η Πασχάλω. Έτσι κι αλλιώς πάμε στην κουκουβάγια που είναι σοφή και αυτή θα σας λύσει τις απορίες και θα σας πει τι είμαι και τότε να σας δω τι θα πείτε.
Πολύ καλά πάμε απάντησαν ο τζίτζικας και η ακρίδα και συνέχισαν να προχωρούν όλοι μαζί προς το σπίτι της κουκουβάγιας.
Ξαφνικά εκεί που πήγαιναν συνάντησαν μια πεταλούδα.
Έλα εδώ κυρά πεταλούδα φώναξε η πασχαλίτσα. Εσύ που είσαι τόσο πολύχρωμη και ξέρεις από χρώματα σίγουρα γνωρίζεις πως εγώ είμαι μια πασχαλίτσα μπλε. Πες το στους άλλους από εδώ σε παρακαλώ γιατί με έχουνε ζαλίσει πως δεν είμαι πασχαλίτσα και πως τάχα μου οι πασχαλίτσες είναι μόνο κόκκινες.
Τώρα που το λες και εγώ την ίδια γνώμη έχω, απάντησε η πεταλούδα. Δεν έχω ξαναδεί κάτι όμοιό σου και σίγουρα πάντως δεν είσαι πασχαλίτσα.
Μα τι λες τώρα ; διαμαρτυρήθηκε η Πασχάλω. Και εγώ που έλπιζα στα δικά σου τα λόγια...
Τι κάνετε εσείς εδώ ακούστηκε η φωνή μιας χρυσόμυγας που περνούσε από κει και σκέφτηκε να σταματήσει και περίεργη όπως ήταν να ρωτήσει τι γίνεται.
Να έχουμε μια διαφωνία εδώ είπε ο τζίτζικας με αυτό το μπλε πράγμα που ισχυρίζεται πως είναι πασχαλίτσα ενώ όλοι ξέρουν ότι οι πασχαλίτσες είναι κόκκινες και γι αυτό αποφασίσαμε να πάμε στην κουκουβάγια να μας λύσει την απορία και με τη σοφία της να μας δώσει λύση.
Τι λύση βρε παιδιά; είπε η πασχαλίτσα. Αφού είναι ξεκάθαρο το τι είμαι. Έτσι όπως το πάτε όμως σε λίγο θα ξεχάσω τι είμαι στ’ αλήθεια
Δεν είσαι πασχαλίτσα, δεν είσαι πασχαλίτσα, δεν είσαι πασχαλίτσα είπε η ακρίδα χτυπώντας με πείσμα τα πόδια της κάτω. Όλοι βλέπεις ότι σου το λένε . Οι πασχαλίτσες είναι κόκκινες. Πάει και τελείωσε.
Άντε πάλι. Είπε η Πασχάλω. Να δω τα μούτρα σας όταν η κουκουβάγια σας πει τι πραγματικά είμαι , είπε η πασχαλίτσα μας και συνέχισαν να προχωρούν προς το δέντρο της σοφής κουκουβάγιας.
ΜΠΡΟΥΟΥΜΜΜΜ ΚΡΑ ΚΡΑ ΚΡΑ ακούστηκε ξαφνικά και μπροστά τους ξεπετάχτηκε ένα τεράστιο κατάμαυρο κοράκι.
Οι φίλοι μας , τα μικρά ζουζουνάκια κατατρόμαξαν όλα.
Χο χο χο !!! Τι ωραίο γεύμα , είπε το κοράκι . Θα σας φάω όλους. Για να δούμε τι έχουμε εδώ και τι θα φάμε σήμερα. Λοιπόν έχουμε και λέμε. Ένας τζίτζικας , μια ακρίδα , μια πεταλούδα , μια χρυσόμυγα και αυτό το μπλε πράγμα. Θα φάω πλουσιοπάροχα !!!
Όχι όχι σε παρακαλούμε μη μας φας είπαν όλα τα ζουζουνάκια μαζί. Μη μας φας κύριε κόρακα σε παρακαλούμε.
Αυτό ξεχάστε το . Πεινάω πολύ και θεωρήστε ότι σας έχω φάει ήδη. Έχετε τίποτε άλλο να μου ζητήσετε ;
Ναι, εγώ έχω , ακούστηκε μια φωνή και η φίλη μας η Πασχάλω έκανε ένα βήμα μπροστά πλησιάζοντας το τεράστιο κατάμαυρο κοράκι.
Τι είναι αυτό που θέλεις μικρό περίεργο μπλε πράγμα ; Δεν ξέρω τι είσαι αλλά δείχνεις τόσο νόστιμο που θα σε φάω τελευταίο.
Το τι είμαι δε σε ενδιαφέρει , απάντησε η Πασχάλω . Το σίγουρο είναι πως μόλις με φας δε θα ζήσεις άλλο για να το χαρείς γιατί πρέπει να ξέρεις ότι είμαι μια σπάνια μπλε δηλητηριώδης πασχαλίτσα και αν με φας θα έχεις μεγάλο πρόβλημα.
Χμμμ !!! είπε το κοράκι. Είμαι σίγουρος πως τα λες αυτά για να γλιτώσεις αλλά δεν πιάνουν αυτά εδώ. Ετοιμάσου να σε φάω μπλε πράγμα.
Όπως θέλεις , απάντησε η Πασχάλω, δεν μπορείς να πεις όμως πως δεν σε προειδοποίησα. Άντε φάε με λοιπόν, τι περιμένεις ;
Λες ; σκέφτηκε το κοράκι. Δε θες αυτό το παράξενο μπλε πράγμα να λέει αλήθεια και να το φάω και να πάθω τίποτα. Άσε καλύτερα. Θα φάω τους υπόλοιπους.
Εντάξει μπλε πράγμα . Δε θα σε φάω . Να ετοιμαστούν οι υπόλοιποι.
Τι λες !!! Του είπε η Πασχάλω , κάνοντας ένα βήμα μπροστά.
Σου είπα ότι είμαι μια δηλητηριώδης μπλε πασχαλίτσα που σημαίνει πως ακόμα και αν σε ακουμπήσω , πας τελείωσες , μπάι μπάι. Γι αυτό αν τολμήσεις και αγγίξεις έστω και μια κεραία από τους φίλους μου , κάηκες. Εξαφανίσου από μπροστά μας εδώ και τώρα.
Το κοράκι το σκέφτηκε από δω, το σκέφτηκε από κει και με βαριά καρδιά αποφάσισε να φύγει. Ποπό τι τραβάμε κι εμείς τα κοράκια είπε. Ούτε ένα φαγητό της προκοπής δε μπορούμε να βρούμε πια. Άει στο καλό βαρέθηκα. Έτσι είπε και πέταξε μακριά.
Το τι έγινε από τα ζουζούνια μόλις το κοράκι έφυγε δεν περιγράφεται !!! Χορεύανε και τραγουδούσαν σαν τρελλά από τη χαρά τους.
Τι να κάνουμε για να σε ευχαριστήσουμε . Ότι και να κάνουμε δεν είναι αρκετό. Χάρη σε σένα είμαστε ζωντανά είπε η ακρίδα.
Αλήθεια είπε ο τζίτζικας , στα σοβαρά το έλεγες πως έχεις δηλητήριο ;
Όχι καλέ , αποκρίθηκε η πασχαλίτσα. Έτσι το είπα στα ψέματα μήπως φοβηθεί και μας αφήσει. Και απ’ ότι φαίνεται ,το πέτυχα.
Ήσουνα όσο πειστική που το πιστέψαμε κι εμείς , πώς να μην το πιστέψει λοιπόν κα το κοράκι, είπε η πεταλούδα.
Εντάξει, εντάξει είπε η πασχαλίτσα. Ας συνεχίσουμε το δρόμο μας για τη σοφή κουκουβάγια.
Δε χρειάζεται αποκρίθηκαν τα τέσσερα ζουζούνια μαζί με μια φωνή. Αφού λες ότι είσαι μια μπλε πασχαλίτσα έτσι θα είναι είπε η χρυσόμυγα . Στο κατω κατω με το να είσαι διαφορετική μας έσωσες τη ζωή. Τρέμω και μόνο στην ιδέα του τι θα συνέβαινε αν ήσουν κόκκινη.
Εντάξει ας μην το κάνουμε θέμα, είπε η Πασχάλω, που ήταν και πολύ σεμνή.
Ζήτω οι μπλε πασχαλίτσες άρχισαν να φωνάζουν όλα τα ζουζούνια μαζί.
Τότε η ακρίδα είπε . Έχω μια ιδέα. Να κάνουμε ένα πάρτι για να ευχαριστήσουμε τη φίλη μας την πασχαλίτσα την Πασχάλω και μετά να την ξεπροβοδήσουμε όλοι μαζί και να της δείξουμε το δρόμο για να γυρίσει σπίτι της.
Έτσι κι έγινε. Στήθηκε στο δάσος προς τιμή της πασχαλίτσας ένα γλέντι τρικούβερτο . Όλοι είχαν πάρει το μάθημα που τους είχε δώσει η πασχαλίτσα. Όσο και αν την είχαν αμφισβητήσει και είχαν κοροϊδέψει το χρώμα της , αυτή με τη γενναιότητά της τους έσωσε τη ζωή. Έτσι έζησαν όλα τους τα ζουζούνια καλά κι εμείς καλύτερα.
Στο κατω-κατω για να είναι κανείς διαφορετικός κάποιος λόγος θα υπάρχει,έτσι δεν είναι ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου