Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

EL CINE ESPANYOL

Στην Ελλάδα όταν μιλάμε για Ισπανικό κινηματογράφο ,το μυαλό μας πάει στον Αλμοδόβαρ ,παλιότερα δε ίσως πήγαινε στον Σάουρα ή τον Μπουνιουέλ. Γενικά όμως η γκάμα των γνώσεων μας είναι εξαιρετικά περιορισμένη παρ'ότι η χώρα διαθέτει αξιόλογο υλικό. Ο Γκιγιέρμο ντε Τόρρο λοιπόν είναι ένας από αυτούς που θα περνάγαν απαρατήρητοι αν από τύχη δεν έβλεπα κάποια δουλειά τους. Εντυπωσιάστηκα λοιπόν με το παραμύθι " Ο λαβύρινθος του Πανός " ,μια προσπάθεια που αποδεικνύει ότι ακόμη και με υλικό του σήμερα μπορούμε να φτιάξουμε ιστορίες με νεράιδες και ξωτικά αρκεί να υπάρχει η ανάλογη ευαισθησία. Επίσης εντυπωσιάστηκα από το Verbo μια ταινία του ιδίου team κάτω από τη σκηνοθεσία του Eduardo Chapero Jackson. Και εδώ το παραμύθι είναι παρόν και τονίζει τις διαφορές ανάμεσα στις απαιτήσεις ενός έφηβου και στην ευθυγραμμισμένη πραγματικότητα των μεγάλων. Κάπου κάπου το χάνεις αλλά στο τέλος αφήνει μια έντονη ποιητική γεύση. Μέχρι να μαζευτούμε πάλι, καλό Πάσχα !

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

THERE IS ALWAYS A UNITED

Με αυτό τον τίτλο κάποτε κάποιος αρθρογράφος είχε υπενθιμίσει πως για να είναι πετυχημένη μια ομάδα πρέπει να φέρει τον τίτλο United. Έτσι προέκυψε το βιβλίο που μετά έγινε και ταινία ,για τη ζωή του Brian Clough όταν μετά την Derby County ανέλαβε προπονητής της Leeds United,μιας ομάδας που προερχόταν από την κατάκτηση του πρωταθλήματος και που ο ίδιος είχε δηλώσει οτι μισεί και που τελικά παραλίγο να την υποβιβάσει. Ταινία όχι μόνο για τους φίλους του ποδοσφαίρου αφού αποτελεί ένα κοινωνικό σχόλιο στη ζωή της Αγγλίας στα 70ς αλλά και στις ταξικές διαφορές όπως βιώνονταν μέσα από τις ομάδες του ποδοσφαίρου.

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΚΑΡΤΟΥΝ

Ξέρω ότι ακούγεται παράξενο αλλά τα κινούμενα σχέδια πάντα είχαν ως αποδέκτη τις ευαίσθητες παιδικές ψυχές ,όχι όμως για να τις καλλιεργήσουν αλλά για να τις διαμορφώσουν ανάλογα με τις επιταγές της εκάστοτε κοινωνίας. Μέσον προπαγάνδας και χειραγώγησης λοιπόν ,μόνο που ενώ συνήθωςοι ιθύνοντες το έκαναν κρυφίως μερικές φορές πετούσαν τις προσωπίδες και το έκαναν απροκάλυπτα. Εδώ έχουμε μερικά κλασικά παραδείγματα. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος ,εδω απλώς έδωσα μερικά δείγματα. Μην ξεχνάτε την παλιότερη δημοσίευση "Ντόναλντ ο απατεώνας", μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ,ο απατεώνας είναι ο Ντίσνευ.

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ

Κακά κουσούρια αποκτήσαμε τώρα τελευταία. Διαβάζω σταθερά λιγότερα βιβλία από ότι λίγο καιρό πριν και δείχνω μεγάλη απροθυμία να ολοκληρώσω έναν τίτλο. Ίσως μερικές φορές να φταίει και η επιλογή των θεμάτων. Μέσα σε δύο μήνες έχουν διαβαστεί ελάχιστα βιβλία και προσπαθώ να καταλάβω τι προκαλεί αυτήν την αποχή. Ας αρχίσω λοιπόν. Διάβασα το " Εκ Πειραιώς " του Δυονύση Χαριτόπουλου από τις εκδόσεις Τόπος. Ένα βιωματικό βιβλίο γραμμένο ως φόρος τιμής στην πόλη του αλλά και αρκετά άνισο. Μαθαίνει κανείς για γειτονιές του παλιού Πειραιά για έθιμα του παρελθόντος και γίνεται αναφορά σε πρόσωπα που κάποτε έζησαν εκεί. Η πολλή αγάπη για την πόλη του δημιουργεί κάποιους πλατειασμούς αλλά όταν μιλάει κανείς για κάτι που αγαπάει,όλα του συγχωρούνται. Κατόπιν διάβασα το εκπληκτικό ιστορικό βιβλίο για τον Αριστείδη Στεργιάδη τον Ύπατο αρμοστή Σμύρνης επί Μικρασιατικής καταστροφής. Ο Στεργιάδης είναι αμφιλεγόμενη και αινιγματική προσωπικότητα αλλά πάντοτε ότι και να διάβαζα γι αυτόν είχε μια αρνητική νότα στο κλείσιμο. Εδώ γίνεται μια παράθεση καταθέσεων από εννιά διαφορετικά άτομα τα οποία καλύπτουν όλες τις οπτικές γωνίες από πλήρη απόρριψη μέχρι και καθολική αποδοχή, κάτι εξαιρετικά χρήσιμο για την ιστορική μελέτη. Παράλληλα θυμόμαστε για άλλη μια φορά την τραγωδία της φυλής μας που συνέβη επειδή έτσι κάποιοι αποφάσισαν. Δυστυχώς αυτό συνέβη ερήμην των ανθρώπων που ήταν άμεσα εμπλεκόμενοι και τελικά οδηγήθηκαν στον ξεριζωμό Διάβασα επίσης το Ανατολή Δύση του Σαλμάν Ρούσντι. Ξέρετε του κάποτε καταδικασμένου από τους φανατικούς ισλαμιστές εξαιτίας του βιβλίου του "σατανικοί στίχοι". Σήμερα η θανατική του καταδίκη έχει αρθεί και ζει ελεύθερος στο Λονδίνο και χωρίς μάλιστα σωματοφύλακες. Το βιβλίο αυτό μιλάει σε μικρές ιστορίες για την καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν οι μουσουλμάνοι στη χώρα τους ή στη Δύση εξ ου και ο τίτλος. Παλιά έκδοση και χωρίς ιδιαίτερο βάθος οι ιστορίες . Σειρά είχε το εκπληκτικό βιβλίο του Μαζάουερ "Τα Βαλκάνια". Κατά τη γνώμη μου ο Μαζάουερ είναι ο κορυφαίος εν ζωή ιστορικός και έχουμε ανάγκη την καθαρή ματιά του σε θέματα που μας αφορούν άμεσα. Εδώ παρουσιάζει μια συνοπτική ιστορία των βαλκανίων με την παράλληλη εξιστόρηση του πώς δημιουργήθηκε εθνική συνείδηση σε πολλές κοινωνικές ομάδες που συνοικούσαν στην περιοχή. Φιλέλληνας αλλά και κοφτερός στην κριτική του όποτε χρειάζεται ,αποτελεί την καλύτερη πρόταση για όσους αντιλαμβάνονται ότι η ιστορία δεν εξαντλείται στα σχολικά βιβλία και κυρίως δεν έχει πρόσημο. Τέλος διάβασα τους "Εγκυκλοπαιδιστές", ένα βιβλίο αφιερωμένο στους συγγραφείς και εκδότες της Γαλλικής εγκυκλοπαίδειας στα χρόνια του Διαφωτισμού. Στο λεξικό αυτό περιλαμβάνονται πάνω από πενήντα χιλιάδες λήματα αλλά και οδηγίες για να αντιμετωπίσει κάποιος την τότε καθημερινόυητα. Εδώ ας πούμε μαθαίνει κανείς για τους "ξεσκατιστές" του Παρισιού ,ένα λίαν ευυπόληπτο και χρήσιμο επάγγελμα της πόλης όπου σε κάθε γωνία παρείχετο η υπηρεσία της αποσκάτωσης (και γλωσσοπλάστης!) των υποδημάτων έτσι ώστε κάποιος ευγενής άφοβα να μπορέσει να πραγματοποιήσει μια επίσκεψη χωρίς να μείνει αποτυπωμένη η παρουσία του στο χαλί ακόμη και όταν αυτός θα είχε φύγει. Αυτά τα λίγα για αυτό το δίμηνο. Και ένα μελωδικό κλείσιμο από τον αμερικάνικο νότο.

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

BRAZIL

Τίτλος που παραπέμπει σε χώρα εξωτική ,χώρα μαγική ,χώρα που ζει στις συνειδήσεις των ανθρώπων σαν επιθυμητός προορισμός ,σαν όνειρο ενίοτε άπιαστο και απραγματοποίητο. Στην παρούσα μιλάμε για μια ταινία από τον Terry Gilliam των Monty Python και είναι ότι πλησιέστερο στο εφιαλτικό κλίμα του Οργουελλικού 1984 έχει γυριστεί. Η γραφειοκρατία σε όλο της το μεγαλείο προσωποποιεί το κράτος τέρας και εξοντώνει δίχως συναισθηματικές ενοχές τους υπηκόους του. Οι ήρωες τελείως καθημερινοί και ανηρωικοί και μας προκαλούν να ταυτιστούμε μαζί τους καθώς ολοκληρώνεται το υπέροχο φινάλε που μας αφήνει να σιγομουρμουρίζουμε το σκοπό του ομώνυμου κομματιού. Εδώ ,ολόκληρη η ταινία.