Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ (ΤΟ ΕΞΗΣ ΕΝΑ)

Δεν μου έχει ξανασυμβεί όσο θυμάμαι τον πρόσφατο εαυτό μου να διαβάσω μόνο ένα βιβλίο μέσα σε ένα μήνα και μάλιστα μήνα του καλοκαιριού. Πρέπει όμως κάπου εδώ να προτάξω το άλλοθι του alter ego μου ,την αναβίωση του όντος μέσα μου που αρκείται σε άρτο και θεάματα κάτι που συνέβη με την αδιάλλειπτη παρουσία επί ένα μήνα του παγκοσμίου κυπέλλου της Βραζιλίας ή αλλιώς ελληνιστί (από τον καιρό του Διακιγιάννη το '70 ,Μουντιάλ).
Αισθάνομαι όμως πολύ ευχαριστημένος από το βιβλίο που διάβασα ,λόγω της διαφορετικότητάς του και του θέματος που θίγει.
Το βιβλίο αυτό είναι η Μαλάλα από τις εκδόσεις Πατάκη που τον τελευταίο καιρό με τις επιλογές τους ανταποκρίνονται πλήρως στα δικά μου τουλάχιστον αναγνωστικά γούστα.



Εδώ λοιπόν έχουμε την αυτοβιογραφική παρουσίαση ενός δεκαεξάχρονου κοριτσιού που ζει στο Πακιστάν και ξαφνικά πρέπει να παλέψει για το αυτονόητο ,το δικαίωμά του να μορφωθεί.
Απέναντι του βρίσκονται οι Ταλιμπάν που μέσα από μια αυθαίρετη ερμηνεία του Κορανίου απαγορεύουν τη μία δραστηριότητα μετά την άλλη φτάνοντας τελικά με το έτσι θέλω να απαγορεύουν και τη ζωή την ίδια.
Κατ'αρχάς το βιβλίο περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο πως το κακό εγκαθίσταται σιγά σιγά ,έτσι που να μη γίνεται αντιληπτό και μια μέρα οι άνθρωποι ξυπνάνε και αυτό είναι εκεί εγκατεστημένο για πάντα και τότε ο κόσμος αποφασίζει να μην αντιδράσει για να μην το εξοργίσει και συνηθίζει να ζει με αυτό.
Το βιβλίο λειτουργεί παράλληλα και ως μία συνοπτική ιστορία του Πακιστάν και των φυλών του και βοηθάει πολύ στην κατανόηση των πραγμάτων εμάς που δεν έχουμε ιδιαίτερες γνώσεις για την ιστορία της περιοχής. Είναι επίσης άκρως αποκαλυπτικό για το πως διαμορφώνονται οι γραμμές των συνόρων από τους μεγάλους χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες των κατοίκων και η βούλησή τους να ανήκουν κάπου.
Άφησα τελευταίο το γεγονός,ότι το κορίτσι αυτό ,για το θάρρος του και την παρησία του ,δέχτηκε δολοφονική απόπειρα από τους Ταλιμπάν αφού πυροβολήθηκε στο πρόσωπο ενώ γύριζε με το σχολικό στο σπίτι του.
Σαν δείγμα ελπίδας όμως ότι το κακό δεν νικάει πάντα ,η Μαλάλα ,κόντρα στις προβλέψεις, επέζησε και έγινε το μικρότερο άτομο που προτάθηκε για νόμπελ ειρήνης.,
Το ηθικό δίδαγμα όμως που βγαίνει από αυτή την ιστορία είναι ότι η μόρφωση, η γνώση ,η εκπαίδευση, η καλλιέργεια, όλα είναι μια πατρίδα . Μια πατρίδα παγκόσμια, για την οποία αξίζει να αγωνιστεί κανείς ακόμη και με κίνδυνο της ζωής του γιατί μόνο έτσι θα επικρατήσει κάποτε παγκόσμια ειρήνη σε πείσμα των φονταμενταλιστών και όλων αυτών των θρησκευτικών νταήδων που παίρνουν ένα μήνυμα αγάπης και το μεταλλάσουν σε χολή και μίσος.

ΟΙ ΤΑΛΙΜΠΑΝ

Αφορμή για το άρθρο αυτό μου έδωσε ένα βιβλίο που τελείωσα πρόσφατα και του οποίου σύντομα την κριτική θα ανεβάσω ,το οποίο μιλάει για την προσπάθεια ενός κοριτσιού στο Πακιστάν ,να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό των Ταλιμπάν και να μορφωθεί
Ταλιμπάν σημαίνει αρχικά ,αυτός που αποζητά τη γνώση αλλά στην εξέλιξη τους αυτοί οι άνθρωποι κάθε άλλο παρά επαληθέυουν την ερμηνεία του ονόματός τους.
Όμως ο λόγος που γράφω δεν είναι αυτός . Άλλωστε όλοι εδώ στη Δύση φρίτταμε με τα διάφορα ανδραγαθήματα αυτών των παληκαράδων της θρησκείας και εξακολουθούμε να το κάνουμε όταν φτάνουν στα αυτιά μας τα "κατoρθώματά τους".
Μήπως όμως εθελοτυφλούμε λίγο;

Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν ότι εφαρμόζουν το λόγο του Θεού ,προσπερνώντας ότι ο Θεός δε θα ανέθετε σε τόσο πτωχούς τω πνεύματι να τον εκπροσωπήσουν. Και μάλλον ο Θεός είναι υπεράνω του αν κάποιος φοράει σαγιονάρα ή ακούει Metallica

Μήπως δεν είναι μακρινό περελθόν ο καιρός που και η δική μας κοινωνία είχε και αυτή τους δικούς της Ταλιμπάν;
Κατ'αρχάς για να ξεκινήσουμε από την παιδεία ,η δική μου η γενιά τελείωσε το σχολείο σε ιδρύματα που απευθύνονταν αποκλειστικά στο ένα φύλο, αρρένων ή θηλέων.Οι κανονισμοί ένδυσης και κυκλοφορίας μετά το σχολείο ιδιαίτερα για τα κορίτσια ήταν εξαιρετικά αυστηροί ενώ απαγορευόταν δια ροπάλου η ανταλλαγή έστω και χαιρετισμού με το αντίθετο φύλο. Αν κάτι τέτοιο έπιπτε στην προσοχή των ιθυνόντων τα πράγματα κατέληγαν στην ειδοποίηση του πατέρα του κοριτσιού με ότι συνέπειες μπορεί να είχε αυτό και φυσικά στην ολιγοήμερη αποβολή του από το σχολείο.
Σε μια χώρα που το Σύνταγμα της προβλέπει ανεξιθρησκία ο εκκλησιασμός υπήρξε πάντα υποχρεωτικός όπως και η πρωινή προσευχή ενώ αν κάποιος απουσίαζε αδικαιολογήτως από αυτές τις εκδηλώσεις τιμωρείτο με αποβολή.Πάντα έχοντας υπόψη την ανεξιθρησκία που κηρύττει το Σύνταγμα, βρίσκω τελείως ανακόλουθη τη διάταξη που απαγορεύει σε μη χριστιανούς ορθόδοξους Έλληνες πολίτες να γίνουν δάκαλοι. Με λίγα λόγια αν είσαι καθολικός ή ακόμα χειρότερα Εβραίος στο θρήσκευμα , δεν πα ναχεις πτυχίο και από τη ΝΑΣΑ για να διδάσκεις σε εξωγήινους , στην Ελλάδα της Ορθοδοξίας δεν πρόκειται να διδάξεις.
Φυσικά εννοείται πως κανείς δεν διανοείται να χωρίσει την Εκκλησία από το κράτος και σε επιστέγασμα αυτής της σιαμαίας σύζευξης οι μεγάλες θρησκευτικές γιορτές γίνονται πάντα πρώτο θέμα στα τηλεοπτικά δελτία ανεξάρτητα αν την ίδια μέρα κάπου στη γειτονιά μας ξεκίνησε ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.
Για να γυρίσουμε στο σήμερα όμως , εδώ στη χώρα μας που καταδικάζει τους Ταλιμπάν και αισθάνεται τυχερή που δε ζει κάτω από ένα τέτοιο καθεστώς , οι αιθουσάρχες κάποιων κινηματογράφων ακόμα θυμούνται με φρίκη τους φανατικούς που εισέβαλαν στις αίθουσες μαχαιρώνοντας τις οθόνες επειδή οι ιδιοκτήτες των κινηματογράφων είχαν τολμήσει να ανεβάσουν τον "Τελευταίο πειρασμό" του Σκορσέζε . Για την ιστορία επαναλαμβάνοντας το διωγμό του Καζαντζάκη ,κάποιοι ιεράρχες μας είχαν αποφασίσει πως το έργο έθιγε τη θρησκεία. Δυστυχώς δεν είχαν το μυαλό να σκεφθούν ότι μια θρησκεία είνα πολύ πιο μεγάλη από μια καλλιτεχνική παραγωγή και αν έχει στέρεες βάσεις δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
Κλείνοντας (το θέμα είναι τεράστιο και δεν εξαντλείται με δυο-τρεις αναφορές) θα αναφέρω πόσο από μέσα μας χλευάσαμε και χλευάζουμε όλοι την παντογνωσία των Μουλάδων του Ισλάμ οι οποίοι φέρονται ως γνώστες και ερμηνευτές του θεικού λόγου στη γη και πολλές φορές με τις παρερμηνείς που δίνουν προκαλούν τεράστιες συγκρούσεις που ενίοτε καταλήγουν σε αιματοχυσίες.
Ευτυχώς εμείς δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο όμως κατά κάποιο τρόπο και οι λεγόμενοι "πνευματικοί" τον ίδιο ρόλο δεν προσπαθούν να παίξουν; Δεν ερμηνεύουν το λόγο του Θεου μέσα από τις περιορισμένες γνωστικές τους ικανότητες;
Και στην τελική ανάλυση τι σημαίνει πναυματικός και γιατί δεν μπορεί να είναι πνευματικός ο καθένας από εμάς αντλώντας εσωτερικότητα από την καλλιέργεια που πέτυχε μέσα από το διάβα της ζωής του;
Η λύση φαντάζει κλισέ και χιλιοειπωμένη αλλά είναι μία και ακούει στο όνομα εκπαίδευση . Μόνο έτσι θα είμαστε κύριοι των επιλογών μας ,των λατρευτικών μας συνηθειών ακόμα και της περηφάνειας για την πατρίδα μας.


Το κομμάτι δεν είναι ερωτικό αλλά αναφέρεται στο Θεό . Τί ωραία που υμνεί το Θεό ένας άπιστος!!!

Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ (ΕΛΕΩ ΜΟΥΝΤΙΑΛ)

Τελικά αποδεικνύεται περίτρανα ότι το ποδόσφαιρο λειτουργεί ανταγωνιστικά απέναντι στην κουλτούρα.
Ένα ολόκληρο μήνα (ποδοσφαιρικών βραδιών εξαιρουμένων) παιδεύομαι να τελειώσω δύο βιβλία.
Ειμαι τυχερός όμως γιατί πρόκειται γαι καταπληκτικά βιβλία.
το πρώτο είναι από τις εκδόσεις Πατάκη ,μια προσέγγιση στη φιλοσοφία μέσα από θέματα τα οποία αρχικά ουδεμία σχέση φανερώνουν πως έχουν με το αντικείμενο.
Προχωρώντας όμως αντιλαμβάνεσαι πως όλα συνδέονται κάτω από το μανδύα αυτού του τομέα που αποκαλούμε φιλοσοφία.
Γεννετική ,ευθανασία ,ευγονική, σαρκοφαγία, χρόνος , φύση, θεός και χίλια δυό ακόμα θέματα συνδεδεμένα με τη φιλοσοφία και δοσμένα με ένα άκρως ενδιαφέροντα και σύγχρονο τρόπο.
Η δε Νάξος του τίτλου ταυτόχρονα τόπος ουτοπικός αλλά και την ίδια στιγμή ,το μέρος που συνελήφθη η ιδέα γι αυτό το υπέροχο βιβλίο.

Το δεύτερο ήταν το βιβλίο ιστορίας του Ραφαηλίδη περί της καταγωγής των Ευρωπαικών λαών και συγκεκριμένα "οι λαοί της Ευρώπης"
Εντυπωσιακά ενδιαφέρον βιβλίο από ένα άνθρωπο που πάντα πήγαινε κόντρα στο ρεύμα ,δε χάιδευε αυτιά, δεν έγραφε ιστορία για να διαβαστεί και να αρέσει. Τελικά , τώρα μετά το θάνατό του ,όλοι αναγνωρίζουν το μέγεθός του και όλοι τον μνημονεύον ως εκ των κορυφαίων ιστορικών του αιώνα μας.
Το βιβλίο αυτό λοιπόν ασχολείται σχεδόν με όλους τους ευρωπαικούς λαούς δίνοντας άγνωστα στοιχεία για την καταγωγή τους και τις οποιεσδήποτε καταβολές τους.
Ένα βιβλίο για τη γλώσσα , τη λαογραφία ,την τέχνη ,τις συμμαχίες και τέλος τη σημερινή εικόνα του κάθε λαού.
Ένα must για τη βιβλιοθήκη του κάθε φίλου της ιστορίας.


Και ένα τραγούδι περί φιλοσοφίας μιας και την αναφέραμε