Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Diz que fui por aí - Fernanda Takai



Την έχω ξαναβάλει στο μπλογκ αλλά βρίσκεται πολλές σελίδες πίσω και σκέφτηκα επί τη ευκαιρία να κάνουμε μία επανάληψη.
Ποιά ευκαιρία ; Ένα ταξείδι μακρινό.
Πάντως ως τραγούδι καταρίπτει τη στερεότυπη αντίληψη που έχουμε όλοι μας για τη βραζιλάνικη μουσική ότι είναι μόνο καρναβάλι και σάμπα.
Καλοκαιρινό, ποπ, και δροσερό.
Αφιερωμένο στις γυναίκες της ζωής μου που είναι τόσο μακριά και τόσο κοντά ταυτόχρονα.
Άλλωστε το μεγαλύτερο ταξείδι δεν γίνεται με τη μετακίνηση από τόπο σε τόπο αλλά με την κάθετη μετακίνηση από το σημείο που βρισκόμαστε στην κατάδυση του τώρα ,χωρίς σκέψεις για αύριο ,χωρίς αναμνήσεις από το χθες.
Δοκιμάστε να χαθείτε στη στιγμή και απολαύστε το τώρα . Είναι πολύ δύσκολο αλλά όταν το πετύχεις κρατάει για πάντα.
Όπως λέει λοιπόν και η Φερνάντα Τακάι στα πορτογαλλικά, "πείτε πως ήμουν εκεί ΄.Και αυτομάτως θα βρεθείτε εκεί.
Καλή συνέχεια στο καλοκαίρι σας.

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

Courage of Lassie - Pour Toi Mon Amour ....wmv


Επιτέλους ,το βρήκα.
Αέρινο ,εύθραυστο, ονειρικό, παραμυθένιο.
Από τους Καναδούς courage of lassie.
Στα γυναικεία φωνητικά εχουμε Ελληνική εκπροσώπηση. ( Όχι πως παίζει κανένα ρόλο,το κομμάτι έτσι και αλλιώς θα ήταν υπέροχο).

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

SPECIAL OLYMPICS

Τελείωσαν την περασμένη εβδομάδα οι Ολυμπιακοί αγώνες για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και από ότι ειπώθηκε, είχαν μεγάλη επιτυχία.
Σίγουρα για τα άτομα που συμμετείχαν ,οι αγώνες αυτοί υπήρξαν μια μεγάλη γιορτή και χαρά.Και σε τελείως ατομικό επίπεδο η επιτυχία του καθενός έστω και να αγωνιστεί αποτελεί τεράστια επιβράβευση.


Όμως σε επίπεδο προβολής, τη δόξα την καρπώνονται άλλοι.
Το κράτος κάνει το κομμάτι του και φτιάχνει το άλοθι του, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ( σε όσους δε ξέρουν ) ότι ενδιαφέρεται.
Και είναι οι ίδιοι ιθύνοντες που θα εκφωνήσουν τους συγκινητικούς ς λόγους στην τελετή έναρξης και που με την ίδια ευκολία θα υπογράψουν ( όταν χαμηλώσουν τα φώτα της γιορτής ) τις περικοπές για τα επιδόματα των αναπήρων.
Άλλωστε έχουμε μια παγκόσμια πρωτοτυπία .Μετονομάζοντας το πρόβλημα το εξαφανίσαμε.
Έτσι τα άτομα με ειδικές ανάγκες τα ονομάσαμε " άτομα με ειδικές δεξιότητες ", λες και παρουσιάζουν κάποιο ζογκλερικό σε τσίρκο.
Τα ανάπηρα άτομα ,τα είπαμε " εμποδιζόμενα " σαν να συμμετέχουν σε κάποιο αθλημα και κάποιος τους έχει μαρκάρει στενά.


Εξωραίζοντας λοιπόν τη γλωσσική έκφραση ,υποκριθήκαμε πως δεν υπάρχει πρόβλημα. Παράλληλα ο Καιάδας υψώθηκε ως υπέρτατη αξία ,αλλά για το θεαθήναι ,είτε ως κράτος είτε ως απαίδευτος λαός κρατήσαμε και λίγη υποκριτική συμπόνοια για τα" ταλαίπωρα τα ζαβά", και ριγήσαμε από υπερηφάνεια όταν είδαμε τα παιδιά μας να παρελαύνουν με όποιες ατέλειες τους δημιουργούσε το σώμα τους στο Καλλιμάρμαρο.


Χειροκροτήσαμε λοιπόν , είπαμε "μακριά από μας " και φύγαμε με τη συνείδηση ήσυχη ότι είχαμε κάνει το συναισθηματικό μας αφιέρωμα αυτής της βδομάδας. Την καλή μας πράξη δηλαδή.
Τώρα ως την άλλη Ολυμπιάδα κάτι θα βρεθεί ενδιάμεσα για να ξαναδείξουμε πόσο ευσυγκίνητοι είμαστε.Μέσα στη γενικότερη αναμπουμπούλα προβάλαμε και τον αριθμό των μεταλλίων που κέρδισε η χώρα μας.Έστω με τους ανάπηρους...
Ας σοβαρευτούμε όμως και ας πούμε τα πράγματα με το όνομα τους .
Ανάπηρα δεν είναι τα άτομα που τους έλαχε μια ατυχία και για την οποία έτσι και αλλιώς δεν ευθύνονται
Ανάπηρο είναι  το κοίταγμα της κοινωνίας μας  όπως και ο δικός μας συνένοχος εφησυχασμός στην παντελή αδιαφορία του κράτους. και στην πλήρη άρνηση να δούμε το πρόβλημα κατά πρόσωπο.


Ποιά είναι η δική μου πρόταση ;
Αξιοπέπεια και ίσες ευκαρίες σε όλους.Και ας θυμηθούμε πως ότι χτυπάει τη διπλανή πόρτα , μπορεί να χτυπήσει και τη δική μας.

Φιλιά σε όλους και καλό καλοκαίρι..

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

ΟΙ ΟΠΑΔΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

Είμαστε η μοναδική νομίζω χώρα στην Ευρώπη που διαθέτει αθλητικές εφημερίδες, οπαδικού χαρακτήρα. Και μάλιστα όχι μία και δύο. Ειδικά οι μεγάλες ομάδες του κέντρου αλλά και της Θεσσαλονίκης έχουν μέχρι και τρεις η καθεμία.
Είναι λυπηρό να βλέπεις κάποιον να κυκλοφορεί και κάτω από τη μασχάλη του να έχει διπλωμένες και τις τρεις ,της ίδιας χρωματικής τοποθέτησης φυσικά.
Τώρα ,γιατί κάποιος πρέπει να διαβάσει τρεις εφημερίδες που αναμασούν  πόσο μεγάλη είναι η ομάδα του, πόσο αδικήθηκε στο προηγούμενο παιχνίδι και πόσο βδελυρά υποκείμενα είναι οι οπαδοί της άλλης ομάδας ,σίγουρα χρήζει ψυχολογικής ερμηνείας.( Και μία θα έφτανε γι αυτή τη δουλειά και πάλι θα χρειαζόταν όχι μόνο ο ψυχολόγος αλλά και ο ψυχίατρος ).


Το σίγουρο είναι πως αυτές οι εφημερίδες γράφονται από ανθρώπους ατάλαντους που κατ'ευφημισμό αποκαλούνται δημοσιογράφοι,που το μόνο τους διαπιστευτήριο είναι ο εθελοτυφλικός οπαδισμός και η μόνη τους αποστολή ,ο συλλογικός φονταμενταλισμός..
Το μόνο αποτέλεσμα που προκύπτει είναι ότι εκ προοιμίου αμφισβητείται πάντοτε η νίκη του αντιπάλου και τα πάντα ανάγονται σε συνομωσίες ,της σφυρίχτρας ,του κατεστημένου και όλων όσοι αντιμάχονται το μεγαλείο του θρύλου, του τριφυλιού ,του δικεφάλου κλπ.,κλπ.
Όμως έχει αναρωτηθεί κανείς πόσο υπονομεύουμε τις δικές μας νίκες όταν αμφισβητούμε πάντα την αξία αυτού που μας νίκησε ;
Ποτέ δε θα απολαύσουμε τη δική μας νίκη γιατί ποτέ δε θα μας αναγνωρισθεί η δίκαια επικράτηση, όταν και εμείς ποτέ δεν έχουμε σφίξει ιπποτικά του χέρι του αντιπάλου παραδεχόμενοι ότι δικαίως κάποτε μας κέρδισε.
Να μην αναφέρω δε, ότι όλα περιστρέφονται γύρω από σεξουαλικά υπονοούμενα ,υποβαθμίζοντας την ίδια την πράξη που έφερε αυτά τα ανθρωποειδή στον κόσμο . Άλλωστε ο βασιλιάς των αθλημάτων είναι το ποδόσφαιρο και είναι αντρικό άθλημα ,άρα ευκαιρία είναι να δείξουμε στους άλλους πόσο άντρες είμαστε, (μήπως το καταλάβουμε και εμείς οι ίδιοι τελικά ).

Τελειώνοντας θέλω να καταλήξω ότι είναι θέμα ελλείματος πολιτισμού όταν σε μία χώρα κυκλοφορούν τόσα έντυπα που  καλούν τον κόσμο να δει τα πάντα μέσα από ένα πρίσμα οπαδικό και μάλιστα να το δηλώνουν απροκάλυπτα.Είναι θέμα έλλειψης πολιτισμού το ότι η έννοια φίλαθλος έγινε συνώνυμη της έννοιας οπαδός και υπέρτατη μαγκιά θεωρείται το να έχει να επιδείξει κάποιος τους περισσότερους οπαδούς ,δηλαδή το μεγαλύτερο στρατό.
Ευχαριστώ ,δε θα πάρω. Δηλώνω ειρηνιστής και ρομαντικός φίλαθλος.

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ

Κάθε προηγούμενος μήνας και καλύτερα. Μέτριες οι επιλογές, μικρή η αναγνωστική απόλαυση.
Πρώτα διαβάστηκε το ΜΕΤΡΟ 2033 του  DMITRY GLUKHOVSKY από τις  εκδόσεις Καστανιώτη.
Πρόκειται για επιστημονική φαντασία με προεκτάσεις στους διαχρονικούς χωρισμούς της κοινωνίας.σε τάξεις έτσι όπως υπαγορεύονται από τις περιστάσεις.
Μετά από ένα πυρηνικό πόλεμο οι άνθρωποι στη Μόσχα υποχωρούν μέσα στις σήραγγες του Μετρό για να αποφύγουν τη ραδιενέργεια. Εκεί φτιάχνουν πάλι τις κοινωνίες τους από την αρχή. Αναπαράγεται το κομμουνιστικό μοντέλο μαζί με άλλα αιρετικά μοντέλα διαφορετικής ερμηνείας των σοσιαλιστικών ιδεωδών δίπλα σε κοινότητες καπιταλιστικής αντίληψης και πάει λέγοντας.
Αδύνατο σημείο του ότι μπερδεύει τα μεταφυσικά φαινόμενα και κάπου χάνει τη συνοχή του και τη σοβαρότητά του. Διαβάζεται πάντως.

Το επόμενο βιβλίο είναι από τη Λένα Διβάνη, " Προφανώς η Πηνελόπη ήταν ηλίθια" εκδόσεις Μελάνι.
Όποιος έχει γνωρίσει τη Λένα Διβάνη ως Μυθιστοριογράφο ή ακόμη καλύτερα ως ιστορικό ( που έχει πάντα μια καθαρή ματιά ,έξω από προκαταλήψεις και πατριωτικούς λεονταρισμούς ) θα ανακαλύψει εδώ τη γυναίκα με το λεπτό χιούμορ, τον άνθρωπο που με μεγάλη ευστοχία εκφράζει μια καθημερινότητα της οποίας είμαστε πάντα ενήμεροι, αλλά αδυνατούμε να εκφράσουμε επαρκώς.

Ξεκίνησα αλλά δεν τελείωσα τον "άνθρωπο που έλεγε ιστορίες" του Μάριο Βάργκας Γιόσα ή όπως λανθασμένα τον προφέρουν εδώ Λιόσα από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Μάλλον εγώ δεν είμαι έτοιμος ακόμα για τον συγκεκριμένο συγγραφέα. καθότι μας έρχεται γεμάτος περγαμηνές και μην ξεχνάμε πως είναι απο τη Λατινική Αμερική που μας δίνει διαρκώς αριστουργήματα.
Δυστυχώς εμένα με κούρασε αυτή η εναλαγή του αφηγηματικού τώρα με τις αναμνήσεις από το παρελθόν ,όλα μαζί πλεγμένα με εξιστορήσεις γύρω από φυλές του Αμαζονίου με μια σειρά από δυσπρόφερτα ονόματα που αδυνατείς να επαναφέρεις διαρκώς στο μυαλό, κάτι που κουράζει αφάνταστα.
Παραμένω λάτρης πάντως της περουβινής λογοτεχνίας.


Τέλος διάβασα το "Η  γη χωρίς εμάς" του  Άλαν Γουάισμαν από τις εκδόσεις Πολάρις.
Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον δοκίμιο για το πως θα ήταν η γη αν άνευ λόγου και αιτίας ο άνθρωπος εξαφανιζότν αύριο αφήνοντας πίσω τις πόλεις του και τον πολιτισμό του κενό.
Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ως ζωικό είδος ,στη γη ,όσο και αν φαίνεται περίεργο, είμαστε χρήσιμοι.
Αρκετά ενδιαφέρον και πρωτότυπο.
Καλό καλοκαίρι ! ή αλλιώς
Till the next month..

Cowboys And Angels - George Michael - 1991



Πολλές φορές η προκατάληψη μας αποτρέπει από το να αφιερώσουμε χρόνο σε ένα καλλιτέχνη τον οποίο τον έχουμε ήδη καταταγμένο αρνητικά.
Αυτό το κομμάτι είναι το παράδειγμα της άρσης των δικών μου προκαταλήψεων.
Ακατάταχτο μουσικά ισορροπεί μεταξύ της ελεύθερης έκφρασης και της ποπ παραμένοντας πάντα ονειρικό.
Άλλωστε και το ίδιο το αλμπουμ του Mickael ,έτσι τιτλοφορείται." listen without prejudice ".

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

ΔΕΙΛΑ - ΚΩΣΤΑΣ ΛΕΙΒΑΔΑΣ



O Κώστας Λειβαδάς στον πρώτο του προσωπικό δίσκο λίγο μετα την αποφοίτησή του από τη Νομική.
Και για να μην ξεχνιόμαστε , υπήρξε μαθητής στο Σύγχρονο.
Τραγούδι βιωματικό που σε εμάς τους απέξω ,δημιουργεί εικόνες.

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

TI EIN'H ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ;

Τι είν' η πατρίδα μας ;



Μην είν' τα τζετ σκι τριάντα μέτρα απ΄την παραλία ;
Μην είν'τα Καγιέν με τη μουσική στη διαπασών μετά τα μεσάνυχτα ;
Μην ειν' οι χοντροί πρόεδροι των ομάδων ποδοσφαίρου με τους ιδιωτικούς στρατούς ;
Μην είν' οι διαδηλωτές που δεν αφήνουν τ'ασθενοφόρα να περάσουν ;
Μην είν τα πανεπιστήμια χωρίς συγγράμματα ;
Μην είν΄οι κουκουλοφόροι φύλακες της ομαλότητας και της τάξης ;
Μην είν' η ύλη των μαθημάτων δύο μήνες μετά την έναρξη του σχολείου ;
Μην είν' ο καφές των πέντε ευρώ ;
Μην είν΄ τα μνημεία που αργοπεθαίνουν μεσ΄την αδιαφορία ;
Μην είν΄οι άχρηστες Ολυμπιακές εγκαταστάσεις ;
Μην είν΄οι νέοι που μπαίνουν σε μια σχολή απλώς για να μπουν κάπου ;
Μην είν΄οι μειώσεις των μισθών ;
Μην είν΄ καθημερινή αναβίωση του Καιάδα για άτομα με προβλήματα ;
Μην είν' οι γειτονιές με τα ανύπαρκτα πεζοδρόμια ;
Μην είν΄οι περικοπές στις κοινωνικές παροχές ;
Μην ειν΄τα γεμάτα μαγαζιά της παραλιακής ;
Μην είν η αυξημένη τηλεθέαση του dancing with the stars ;
Μην είν΄ η χώρα με τις περισσότερες οπαδικές εφημερίδες ;
Μην είν η χώρα με τις λιγότερες πινακοθήκες ;
Μην είν η παντελής έλλειψη αισθητικής ;
Μην είν΄η αποθέωση της άγνοιας ;



Όλα αυτά είν΄η πατρίδα μας
και μια πολύ ένδοξη αρχαία ιστορία με την οποία όλο και περισσότερο πείθομαι,
πως δεν έχουμε καμία σχέση.

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Ebo Taylor - Love And Death



Εκπληκτικό μουσικό χαλί που σε ταξιδεύει ,με το ρυθμό να ρέει από κάτω σε μίνιμαλ φόρμες και τα φωνητικά ,σαν επιβάτης να κρατούν την ισορροπία πάνω του.
Σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης η μουσική σε ταξιδεύει το ίδιο.