Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Van Morrison - Enlightenment



O τίτλος τα λέει όλα μόνος του.
Ή όπως περίπου, έλεγε και η διαφήμιση, " είμαι Βανμορισονικός ,τι να κάνουμε;".

Van Morrison - Sometimes I Feel Like A Motherless Child(original)



Η καλύτερη εκτέλεση του συγκεκριμένου κομματιού που έχω ακούσει.
Βέβαια οι απόψεις είναι πάντα προσαρμοσμένες στα αυτιά των ακουόντων.

Van Morrison - Saint James Infirmary



Προσωπική η άποψη αλλά είμαι σίγουρος ότι βρίσκει πόλύ κόσμο σύμφωνο.

Αξεπέραστος !!!

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ TOY ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Τελείωσε άλλο ένα καλοκαίρι και πήρε μέσα μας σειρά η προσμονή για το επόμενο.
Το επόμενο που θα έρθει νομοτελειακά σε ένα χρόνο αλλά μέχρι να γίνει αυτό θα έχουν παρεμβληθεί αρκετά γεγονότα είτε προσωπικού είτε γενικότερου χαρακτήρα ,που και μόνο η εικασία τους μας φοβίζει.
Ας απολαύσουμε το παρόν λοιπόν και ας δούμε ότι το καλακαίρι μας άφησε σαν κληρονομιά.
Ας γυρίσουμε πίσω στις συμπυκνωμένες αναμνήσεις που περικλείονται στο πλαίσιο μιας φωτογραφίας.


Κάποτε στα μαθηματικά ορίζαμε την ευθεία σαν το ευθύγραμμο διάστημα που ορίζει δύο σημεία.
Αυτό ακριβώς είναι και η φωτογραφία. Ένα ευθύγραμμο διάστημα ( που είναι ο χρόνος ) και της οποίας τα δύο σημεία είναι αφ'ενός ,η στιγμή που τραβήχτηκε, αφ'ετέρου η στιγμή που την κοιτάζουμε .
Έτσι κάθε φορά που επανερχόμαστε και κοιτάζουμε αυτή τη φωτογραφία ,το μήκος του χρόνου μεγαλώνει και μεγαλώνει και κάποια στιγμή εμείς οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της φωτογραφίας φτάνουμμε να μην αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας.
Από την άλλη όταν η φωτογραφία είναι πρόσφατη μας ενεργοποιεί μια σειρά από θύμισες και μια έντονη τάση να διεισδύσουμε μέσα στη φωτογραφία για να ξαναζήσουμε το καλοκαίρι που μόλις έχει περάσει.
Τότε είναι που αρχίζουμε να παρατηρούμε πράγματα που ούτε κατά διάνοια δεν είχαμε προσέξει αλλά ίσως και να ήταν αυτός ακριβώς ο λόγος που τραβήξαμε τη φωτογραφία.
Για να τα ανακαλύψουμε σιγά σιγά αργότερα.


Για παράδειγμα αυτή η θάλασσα με τον ήλιo να παιχνιδίζει πάνω της και να της αλλάζει σε μερικά σημεία το χρώμα. Το είχα προσέξει άραγε αυτό το βαθύ μπλε με το κατά τόπους χρυσό όταν ήμουν εκεί και κάποιος αόρατος μου σκηνοθετούσε αυτό το τοπίο;Είχα προσέξει αυτή τη βάρκα που σε απόλυτη αταραξία ερχόταν να σχηματίσει το είδωλό της πάνω στο νερό ,τόσο ακίνητο ώστε να μην μπορείς να πεις με σιγουριά αν είναι καθρέφτισμα ή μια ιδιοτροπία της οπτικής;
Και αυτές οι φάτσες οι παιδικές, οι χαρούμενες που κοιτάζουν το φακό αυθαδιάζοντάς του γεμάτες ζωντάνια και εμπιστοσύνη  θα καταφέρουν να διατηρήσουν μέσα τους αυτή τη φλόγα για πάντα έτσι ώστε να παίρνουμε και εμείς δύναμη κοιτάζοντάς τες ;


Και εξακολουθούμε να θαυμάζουμε τις φωτογραφίες ενώ ο χρόνος περνά και σαν φυσική παρουσία η εικόνα μας απομακρύνεται από αυτό που αυτές δείχνουν. Ευτυχώς για μας ,στον υπολογιστή που είναι αποθηκευμένες, δεν κιτρινίζουν, μόνη μας ανησυχία πλέον για τη διατήρηση τους είναι ο σκληρός δίσκος του μηχανήματος και η κατάσταση που αυτός βρίσκεται.
Μερικές φορές και ενώ τα χρόνια κυλούν πιάνουμε τον εαυτό μας να αναρρωτιέται αν μοιάζουμε πιά με αυτό που δείχνει η φωτογραφία. Μερικές φορές μας  λένε  το ίδιο ακριβώς κάποιοι άλλοι κατάμουτρα και τότε ενοχλούμαστε. Εν τω μεταξύ η φωτογραφία συνεχίζει το ταξίδι της μέσα στο χρόνο ,όπως και εμείς, σε αντίθετες όμως κατευθύνσεις.


Περιδιαβαίνοντας σελίδες φίλων στο facebook πέφτουμε σε τίτλους άλμπουμ και κάνουμε μία στάση. Κοιτάζουμε τις φωτογραφίες των άλλων σχεδόν αδιάφορα και συνεχίζουμε.
Γνωρίζουμε ότι και με τις δικές μας φωτογραφίες γίνεται ακριβώς το ίδιο.Πόσο ευτυχισμένη να ήταν η στιγμή που τραβήχτηκε η φωτογραφία αυτή άραγε και τι έχει μείνει ως ανάμνηση από εκείνη τη στιγμή, σήμερα ; Σίγουρα η καρδιά μας και η ψυχή μας έχει άλλο σκληρό δίσκο και έχει κρατήσει άλλες στιγμές και άλλα περιστατικά με εντελώς διαφορετικά κριτήρια αξιολόγησης.
Παρόλα αυτά συνεχίζουμε να τραβάμε εκατοντάδες φωτογραφίες ανά περίσταση ελπίζοντας να κλείσουμε το καλοκαίρι σε μιά στιγμή,  ελπίζοντας να δέσουμε τα νειάτα μας με μία ισχυρή κόλλα στιγμής που δεν πρόκειται να ξεθωριάσει ποτέ.
Ύστερα κλείνοντας τον υπολογιστή ,στην απέναντι πλευρά του δωματίου, πιάνουμε την αντανάκλασή μας σε έναν καθρέφτη.
Σε λίγο, σαν να μην έγινε τίποτα περιμένουμε το επόμενο καλοκαίρι.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Richard Harris - MacArthur Park



Παμπάλαιο, κρυμένο σαν θησαυρός ,ο ήχος του προδίδει την ηλικία του αλλά δημιουργεί και μια ανάγκη για ενδελεχέστερη μελέτη του παρελθόντος.
Κοινώς πόσα μας ξέφυγαν !!!

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Trio Mocoto : nao adianta



Από τη Βραζιλία.Δύσκολο να το κατατάξει κανείς σε είδος.
Καλοκαιρινό ,ακροβατεί ανάμεσα σε ροκ, σάμπα και ελεύθερη έκφραση.
'Οσοι ακούτε Εν Λευκώ 87,7 το γνωρίζετε.

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Είναι τα βιβλία της απότομης προσγείωσης. Της προσγείωσης που συμβαδίζει με τη φωνή που έρχεται από κάπου από τα κατάβαθά σου και σε προστάζει να βάλεις το κεφάλι μέσα και  να ελπίζεις ότι και του χρόνου η θάλασσα θα είναι το ίδιο γαλάζια με φέτος και να το πάρεις απόφαση ότι τουλάχιστον για φέτος το καλοκαίρι τελείωσε.
Με κάπως τέτοια διάθεση λοιπόν επιλέγονται και τα βιβλία ,κάπου μελαγχολικά κάπου με ανυπότακτη τάση και να το αποτέλεσμα.

"Περί ζώων" της Άννας Λυδάκη και του Γιάννη Μπασκόζου από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Ένα βιβλίο με συλλογή άρθρων από εφημερίδες για τη ζωοφιλία.Επίκαιρο γιατί όπως είπε κα κάποιος , "όποιος ξέρει να αγαπάει τα ζώα ,ξέρει να αγαπάει και τους ανθρώπους."
Για τους φίλους των τετράποδων μόνον. Οι υπόλοιποι θα το βρουν ανούσιο.


Κατόπιν την τιμητική της είχε η Βραζιλιάνικη λογοτεχνία (κάτι που συνεχίστηκε και το μήνα που διανύουμε).

Βαρύ πυροβολικό της βραζιλιάνικης λογοτεχνίας θεωρείται ο Jorge Amado.Ήδη έχω άποψη επ'αυτού και τον θεωρώ μάστορα.
Το πρώτο που διάβασα ήταν "η Ντόνα Φλορ και οι δύο σύζυγοι της", από τις εκδόσεις περίπλους.
Πρόκειται περί ενός ογκοδέστατου μυθιστορήματος όπου με κύριο προταγωνιστή τη Ντόνα Φλορ που χηρεύει νωρίς και ξαναπαντρεύεται ,ο συγγραφέας ανατέμνει όλη τη βραζιλιάνικη κοινωνία ,παίζοντας με το τι είναι καλό και τι είναι κακό ,τι ηθικό και τι ανήθικο, συχνά αντιστρέφει τα πρόσημα και  οι απόκληροι της κοινωνίας αποκαλύπτουν τη μαργαριταρένια διάσταση του χαρακτήρα τους αλλά και αντιστρόφως.
Σε ένα λατινοαμερικάνικο μυθιστόρημα δε,δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και η σύγκρουση φυσικού, μεταφυσικού η οποία παρουσιάζεται με εντελώς φυσιολογικό τρόπο.
Αριστουργηματικό !!!


Κατόπιν σειρά είχε ο άλλος γίγαντας της βραζιλιάνικης λογοτεχνίας ο Massado De Assis.
Αυτού διάβασα μία νουβέλα ,τον " φρενίατρο " από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια.
Γράφτηκε την περίοδο των δημοσιεύσεων των πορισμάτων του Φρόιντ, αλλά πέρα από το θέμα της ψυχιατρικής έχει να κάνει με το ποιος βάζει τις ετικέτες στους τρελούς και τους γνωστικούς και ποιος είναι σίγουρος ότι βρίσκεται απο τη σωστή μεριά του τοίχου.
Διαβάζεται σε μία μέρα και δεν κουράζει.

Τέλος ήρθαν οι " εννέα νύχτες " του Bernardo Carvalho από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Είναι μυθοπλασία στηριγμένη σε ένα πραγματικό γεγονός ,την αυτοκτονία του αμερικάνου ανθρωπολόγου Μπιουλ Κουέιν το 1939 στον Αμαζόνιο.
Ειδικού ενδιαφέροντος ,με πάρα πολλά στοιχεία για τις φυλές του Αμαζονίου, κατά διαστήματα όμως γινόταν κουραστικό.
Για όποιον ,όπως εγώ, το φτάσει μέχρι τέλος ,το φινάλε είναι αντάξιο της υπομονής του αναγνώστη.

Αυτά για το Σεπτέμβρη.
Ραντεβού τον Οκτώβρη με περισσότερη Βραζιλία.

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

bron area - love stories



Από τα μαγικά συγκροτήματα των 80΄ς που εβγαλαν ένα δίσκο και μετά εξαφανίστηκαν στη λήθη.

bron area - les arbes



Από αυτά που δεν τα βρίσκεις σε κανένα playlist.
Και στην εποχή του (1983) πέρασε απαρατήρητο.