Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

ΑΝΑΠΝΟΕΣ ΜΕ ΒΙΒΛΙΑ


Μερικές φορές η αναχώρηση ενός φίλου ξεκλειδώνει απάτητα μονοπάτια της γνώσης και μας δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα που ενδεχομένως να μην είχαμε θέσει ποτέ,ασχέτως αν αυτά πλανιώνται στο πίσω μέρος του μυαλού μας.
Αναφέρομαι στην απώλεια του Leonard Cohen και στο πόσα πράγματα έφερε στην επιφάνεια αυτός ο θάνατος σχετικά με την ταυτότητα κάποιων από τα αριστουργήματα που έγραψε και ερμήνευσε ο ίδιος.
Κάποιος φίλος αγαπητός λοιπόν που το σκάλισε το θέμα ανακάλυψε πως το "dance me to the end of love" έχει γραφτεί για έναν Έλληνα Εβραίο που επέζησε από το κολαστήριο του Άουσβιτς μόνο επειδή είχε για όπλο το βιολί του και έπαιζε στο στρατόπεδο προς τέρψη των Ναζιστικών τεράτων ,ανανεώνοντας μέρα με τη μέρα το αυτονόητο δικαίωμα του στη ζωή.
Πρόκειται για τον Ιάκωβο Στρούμσα από τη Θεσσαλονίκη του οποίου η δεξιότητα στο βιολί τον βοήθησε να διατηρήσει το δικαίωμα να αναπνέει και να ελπίζει ενώ γύρω του όλη η οικογένει συστηματικά εξολοθρευόταν με τον ίδιο, ανήμπορο να δύναται να κάνει κάτι για να την βοηθήσει.

Εχουμε άλλη μια ψηφίδα από τις αμέτρητες ιστορίες που συνθέτουν την ντροπή του ανθρώπινου είδους που ακούει στο όνομα, "ολοκαύτωμα" και που δυστυχώς προκλήθηκε από ένα λαό που έχει βγάλει έναν Μπετόβεν ,έναν Γκαίτε , έναν Σοπενχάουερ και τόσους άλλους που συνθέτουν μια ατέλειωτη λίστα αυτού που αποκαλούμε, παγκόσμιο πολιτισμό.
Ακριβώς μια παράλληλη περίπτωση , σαν του ομοίως Εβραίου πυγμάχου από τη Θεσσαλονίκη ,του Salamo Arouch ο οποίος αγωνιζόμενος κάθε μέρα μπροστά στους ναζί κέρδιζε λίγο λίγο τη ζωή του μέχρι να φτάσει η απελευθέρωση και να μπορέσει να την αφηγηθεί για να την μάθουμε και εμείς και να γίνει και ταινία με τίτλο "the triumph of spirit" .





Εδώ λοιπόν ο Στρούμσα ξετυλίγει στο βιβλίο του αυτό το κουβάρι των θλιβερών του αναμνήσεων και μας ξανακάνει κοινωνούς σε κάτι που δυστυχώς έγινε, που έγινε σε μεγάλη κλίμακα και στη χώρα μας και που οι νεότερες γενιές τείνουν να το σβήσουν από τη μνήμη τους.
Για να μην ξεχνάμε λοιπόν, ας μας μείνει στο μυαλό πως το dance me to the end of love γράφτηκε για ανθρώπους που υπό τον ήχο ενός βιολιού πήγαιναν με το κεφάλι ψηλά να βρουν το θάνατο , μόνο και μόνο επειδή ανήκαν σε κάποια άλλη φυλή από αυτές που το πρωτόκολλο του ναζισμού επέτρεπε να υπάρχουν επί γης.



Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ

Εδώ και καιρό είχα πληροφορηθεί από το διαδίκτυο πως θα κυκλοφορούσε ένα βιβλίο για τη Βόρεια Κορέα , βασισμένο στα βιώματα και της εντυπώσεις της συγγραφέως που έζησε εκεί ,δύο χρόνια.Θεωρώ πως ότι περιβάλεται από μυστηριώδη αχλύ δημιουργεί γύρω του ένα μύθο και το κράτος της Βόρειας Κορέας με το κλειστό στον έξω κόσμο καθεστώς του είναι ο ορισμός μιας τέτοιας περίπτωσης.
Περίμενα λοιπόν το βιβλίο αυτό ανυπόμονα και ομολογώ πως δε με απογοήτευσε.
Η Φραγκίσκα Μεγαλούδη , η συγγραφέας κατέθεσε μέσα σε αυτό το βιβλίο την αλήθεια της , και πρέπει να παραδεχτούμε πως η προσωπική αλήθεια είναι το τελευταίο προπύργιο της μνήμης γαι να συντεθεί αυτό που αποκαλούμε επιστημονικά, "Ιστορία".
Βάζοντας την προσωπική μου νότα ,κρίνω ένα βιβλίο ως καλό , όταν το φέρνω ξανά και ξανά στους συλλογισμούς μου. Αυτό το βιβλίο λοιπόν πέτυχε σε μένα αυτό ακριβώς το στόχο. Η ειλικρίνεια του μίλησε κατ'ευθείαν στην ψυχή μου και η αγάπη της συγγραφέως για το ταξίδι ταυτίστηκε με τις δικές μου αναζητήσεις ,σε σημείο που με παρέσυρε να ανοίξω το Google Earth για να επαληθεύσω το σκηνικό που η ίδια η Φραγκίσκα είχε στήσει στο μυαλό μου.
Ξέρω ότι πολλοί εκ προοιμίου καταδικάζουν τέτοιες εκδοτικές προσπάθειες βάζοντας τους πολιτικό πρόσημο και κάνοντας την ανάγνωση που τους βολεύει. Η συγγραφέας όμως ήταν σαφής και σε κάθε ευκαιρία πρόβαλε τον άνθρωπο σε βαθμό που μας παρέσυρε να νιώσουμε συμπάθεια για ένα λαό που έχει βρεθεί εδώ και τρία τέταρτα του αιώνα κάτω από μια ηγεσία για την οποία δυστυχώς δεν έχει λόγο.
Όλο το πόνημα της Μεγαλούδη διέπεται από την αγάπη για το ταξίδι ,την αλήθεια και τον άνθρωπο.
Απόλυτα ειλικρινές με μέτρο της επιτυχίας του ,το μέγεθος του που μου φάνηκε πολύ μικρό ,τόσο που το ρούφηξα σε μία μέρα,ενώ θα ευχόμουν να είχε άλλες τόσες σελίδες.
Για όσους το ταξίδι μπορεί να γίνει και μέσα από κάποιες σελίδες, και δεν τελειώνει υποχρεωτικά με τα τουριστικά αξιοθέατα, το βιβλίο αυτό θα αποτελέσει μια ευχάριστη αποκάλυψη.