Η ΤΖΑΖ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ

Μερικές φορές δημιουργείται μια προαίσθηση ότι ένας τίτλος βιβλίου , μπορεί να κρύβει ένα διαμάντι , που πρώτος εσύ θα το ανακαλύψεις και περήφανος μετά , θα περιφέρεις αυτή τη γνώση και στους άλλους.
Κάτι λοιπόν ο τίτλος ,κάτι η τζαζ που τη θεωρώ από μόνη της ένα ταξίδι με απρόοπτους σταθμούς , κάτι η Νέα Ορλεάνη με τη μαγεία της , με ώθησαν να αγοράσω το βιβλίο αυτό.
Βασίζεται σε μιά σειρά εγκλημάτων που έγιναν στην πόλη πριν από ένα αιώνα και στην πραγματικότητα έμειναν ανεξιχνίαστα.
Εδώ ο συγγραφέας μας δίνει τη δική του αποκάλυψη στο τέλος, ενώ στο μεσιδιάστημα έχει φροντίσει να διανθίσει το έργο του με αναφορές σε τζαζ συνθέσεις.
Όπως καταλαβαίνετε , πρόκειται για ένα καθαρά αστυνομικό μυθιστόρημα πάνω από το οποίο πλανάται προς χάρη της πλοκής, ένας μεταφυσικός μανδύας, που το κάνει πιο γοητευτικό.
Ενώ όμως η ένταση με την αύξηση των εγκλημάτων κλιμακώνεται, κάπου προς το τέλος ο συγγραφέας, ( του οποίου αυτό το βιβλίο αποτελεί την πρώτη δουλειά ), δείχνει να χάνει τον ρυθμό δίνοντας μας ένα άνευρο τέλος.
Παρόλα αυτά διαβάζεται με ενδιαφέρον και αποτελεί μια καλή λύση για το καλοκαίρι , για όσους φυσικά το διάβασμα περιορίζεται μόνο σε αυτούς τους μήνες.



Και μιας και μιλάμε για τζαζ, ένα αγαπημένο μου, από τους Σουηδούς Esbjörn Svensson Trio που δυστυχώς δεν υπάρχουν πια.