Θεωρήθηκε το αντίπαλο δέος του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Αποκλήθηκε Μαρξιστής Δεξιός .
Ειπωθηκε πως αν δεν είχε δολοφονηθεί , η Μικρασιατική καταστροφή δε θα είχε συμβεί ποτέ.
Όμως η καταγραφή της ιστορίας είναι δεδομένη και όσα "αν" και αν θέσουμε δεν πρόκειται να ξαναγραφεί με καλύτερους όρους.
Στη συγκεκριμμένη περίπτωση ,έχουμε να κάνουμε με ένα βιβλίο που γράφτηκε από έναν Ελληνοαμερικάνο , αποστασιοποιημένο από τα πάθη της δικής μας οπαδοποίησης (αφού ακόμα γράφουμε λιβανωτούς στον Ελευθέριο Βενιζέλο εκατό χρόνια μετά) και άρα αρκετά ισορροπημένο στην εξιστόρηση των γεγονότων.
Δίπλα στη βιογραφία της πολύ ενδιαφέρουσας αυτής προσωπικότητας , εκτυλίσσεται και η σύγχρονη ιστορία ιδωμένη από ένα άλλο μάτι και γραμμένη μάλιστα στα αγγλικά. Έτσι χωρίς τις προκαταλήψεις της υπο γωνίαν ανάγνωσης , παίρνουμε μία ακόμα εικόνα της εποχής εκείνης , με κεντρικό άξονα τη ζωή και τα έργα του Ίωνα Δραγούμη.
Μαζί με την πολυτάραχη ερωτική του ζωή που "πουλάει" σε όποιο βιβλίο και αν δημοσιευτεί, έχουμε και τα οικονομικά δεδομένα εκείνης της περιόδου μαζί με μία ενδελεχή ανάλυση των πολιτικών πεποιθήσεων του Δραγούμη.
Εδώ μαθαίνουμε ότι ο Δραγούμης θεωρείται προφασίστας , σε μια περίοδο όμως που ο φασισμός δεν είχε εφαρμοστεί πουθενά και θεωρείτο μια νέα αύρα στο πολιτικό τέλμα.
Το θετικό με το βιβλιο είναι ότι τελειώνοντάς το ο συγγραφέας έχει κρατήσει τόσο καλά τις αποστάσεις ώστε δεν μπορεί κανείς να αποφασίσει αν έχει τελικά συμπαθήσει τον Δραγούμη ως προσωπικότητα ή αν θα τον προσπεράσει αδιάφορα όπως τόσα πρόσωπα που απλώς κατέληξαν στη σκέψη μας , διαβάτες της ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου