tag:blogger.com,1999:blog-5646485929262822462024-03-13T06:29:36.474-07:00history mardakismardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.comBlogger585125tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-18234390360337708852018-01-25T23:28:00.004-08:002018-01-25T23:28:50.863-08:00ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΥΜΠΑΝΠάει καιρός που έχω να ασχοληθώ με βιβλιοκριτική από αυτήν εδώ την θέση αν και στο μεσοδιάστημα από την τελευταία δημοσίευση έχουν παρεμβληθεί αρκετές αναγνώσεις βιβλίων τα οποία από ότι φαίνεται δεν τράβηξαν τόσο την προσοχή μου ώστε να κθήσω κάτω και να προσπαθήσω να τα παρουσιάσω.<br />
Όμως η αναμονή ανταμοίβει και τελικά έπεσε στα χέρια μου ένα εξαιρετικό βιβλίο , το " Λίγες και μία νύχτες " του Ισίδωρου Ζουργού που από τον καιρό που διάβασα το πρώτο του πόνημα μέχρι σήμερα , αποτελεί για μένα σημείο αναφοράς καθότι τον θεωρώ τον κορυφαίο εν ζωή Έλληνα συγγραφέα.<br />
Παράλληλα διάβαζα και το 'Αηδόνι" της Kristin Hannah και τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα πως τίποτε δεν είναι τυχαίο στη ζωή , ακόμη και αυτή η επιλογή της παράλληλης πορείας δύο βιβλίων μέσα από την ανάγνωση. <br />
Ξεκινώντας και τα δύο από διαφορετικές αφετηρίες και έχοντας διαφορετικά σκηνικά , καταλήγουν έστω και απλώς εφαπτόμενα στο τεράστιο θέμα του εβραικού ολοκαυτώματος μέσα από ιστορίες παιδιών που έμειναν ορφανά γιατί οι γονείς τους κατέληξαν σε κάποιο Άουσβιτς και που κάποιο τυχερό αστέρι ανέλαβε να τα σώσει προσφέροντας τους την ασφάλεια κάποιας χριστιανικής οικογένειας μαζί με κάποια καινούργια ταυτότητα. Εδώ και στα δύο βιβλία οι πρωταγωνιστές μεταβάλλονται σε αγγέλους σωτηρίας αυτών των παιδιών προσφέροντας τους ασφάλεια , αγάπη και στιγμές ευτυχίας για να έρθει εντελώς απροσδόκητα το νεοσυσταθέν μετά τον πόλεμο, κράτος του Ισραήλ να τα διεκδικήσει πίσω αυτά τα παιδιά σαν νέα σπορά ελπίδας για τον λαό του αλλά κυριολεκτικά δημιουργώντας ένα νέο παιδομάζωμα , μια ακόμα συναισθηματική άλωση στις ψυχές αυτών των τόσο ταλαιπωρημένων παιδιών.<br />
Από αυτή την άποψη λοιπόν τα δύο βιβλία λειτουργούν ως ιστορικές πηγές και μας περιγάφουν το ίδιο γεγονός με διαφορετικούς πρωταγωνιστές και από διαφορετική οπτική γωνία , δίνοντάς μας μία γνώση για ένα γεγονός που οι περισσότεροι από εμάς τους αναγνώστες αγνοούσαμε πως είχε συμβεί.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-KzDZzxnCuGM/WmrRtlA6NvI/AAAAAAAACWo/FSfDrSxs5pg6qLXGHQzDvr4GShpCgMXNwCLcBGAs/s1600/1BFDD5B8ED943E625F5E1B8D5452618D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-KzDZzxnCuGM/WmrRtlA6NvI/AAAAAAAACWo/FSfDrSxs5pg6qLXGHQzDvr4GShpCgMXNwCLcBGAs/s640/1BFDD5B8ED943E625F5E1B8D5452618D.jpg" width="419" height="640" data-original-width="150" data-original-height="229" /></a></div> <br />
Πιο ειδικά τώρα , στο βιβλίο του Ζουργού έχουμε την ιστορία ενός αγοριού που ξεκινώντας από πολύ λαικά στρώματα ,ζώντας ως παραγιός δίπλα στον πλούτο και την πολυτέλεια , αποφασίζει να πολεμήσει με όλο του το είναι για να αφήσει πίσω του τη μιζέρια και μια μέρα να γίνει κομμάτι αυτής της μαγικής κοινωνίας που τόσο στα παιδικά του μάτια τον έχει μαγνητίσει.<br />
Η ιστορία ακολουθεί το νεαρό αυτό άτομο , από τον καιρό της εξορίας του τελευταίου σουλτάνου , Αβδούλ Χαμίτ , στη Θεσσαλονίκη μέχρι και τα βαθιά του γεράματα, κάπου στο τώρα. <br />
Παράλληλα χρησιμοποιώντας ένα αφηγηματικό εύρημα ο πρωταγωνιστής μας γέρος πλέον και τυφλός προσλαμβάνει έναν φέρελπι συγγραφέα να του γράψει την ιστορία της ζωής του και κατ' αυτό τον τρόπο όταν παρακολουθούμε την εξιστόρηση των γεγονότων είναι σαν να βλέπουμε μια εικόνα μέσα από την εικόνα , σαν ο συγγραφέας να κοιτάζεται στον καθρέφτη αλλά να ανακαλύπτει ένα διαφορετικό πρόσωπο από το δικό του.<br />
Φυσικά σε όλο το έργο βασικός πρωταγωνιστής εκτός από τους ανθρώπους παραμένει η πόλη της Θεσσαλονίκης για την οποία ο Ζουργός δεν μπορεί να κρύψει τη λατρεία του και η οποία μας αφηγείται βήμα βήμα τη δική της ιστορία.<br />
Όπως κάθε βιβλίο του Ζουργού , πολυεπίπεδο και απολαυστικό.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-xkPySobi7pU/WmrUgqOJvDI/AAAAAAAACW4/CkukPVnDi2Uepahmo8N8ORuythOkN911gCLcBGAs/s1600/9789604616893-1000-1143620.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-xkPySobi7pU/WmrUgqOJvDI/AAAAAAAACW4/CkukPVnDi2Uepahmo8N8ORuythOkN911gCLcBGAs/s640/9789604616893-1000-1143620.jpg" width="439" height="640" data-original-width="484" data-original-height="706" /></a></div><br />
Το Αηδόνι είναι ένα βιβλίο για τους αφανείς ανθρώπους , για τους ανηρωικούς ήρωες που επιλέγουν να υψωθούν πάνω από το ανάστημά τους όταν η μοίρα το απαιτεί.<br />
Εδώ έχουμε την ιστορία δύο κοριτσιών , δύο αδελφών κατά τα χρόνια της γερμανικής κατοχής στη Γαλλία. Φαινομενικά διαφορετκές και με αντίθετες προσεγγίσεις στη ζωή και σε όλες της τις εκφάνσεις όπως ο έρωτας και ο θάνατος , έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους ενώ υπηρετούν τον ίδιο ακριβώς σκοπό , την αντίσταση απένατι στους ναζί , χωρίς καμία ποτέ να θέλει να φανερώσει στην άλλη το μέγεθος της εμπλοκής της στις αντιστασιακές ομάδες.<br />
Πίσω από μια επιφανειακά απλή ιστορία, παρακολουθούμε πως επέρχεται η συνειδητοποίηση τους και η αίσθηση του "φυλάττειν Θερμοπύλας".<br />
Παράλληλα βλέπουμε πώς ο απλός άνθρωπος γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη ήρωας και πόσο εύκολα επιστρέφει στην απλή καθημερινή ζωή όταν η ειρήνη απλώσει το πέπλο της λήθης της και θύτες και θύματα προσποιηθούν πως αυτός ο εφιάλτης του πολέμου δεν συνέβη ποτέ.<br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-39009731135658281382017-10-26T06:18:00.001-07:002017-10-26T06:18:16.982-07:00ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (ή και αντίστροφα)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-IVWw235Ga9M/WfHgYrfug9I/AAAAAAAACWA/bHQzhaGBmjcx2-YYM3XorhEnn0ENa5EzgCLcBGAs/s1600/8-2-nikh-pao.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-IVWw235Ga9M/WfHgYrfug9I/AAAAAAAACWA/bHQzhaGBmjcx2-YYM3XorhEnn0ENa5EzgCLcBGAs/s640/8-2-nikh-pao.JPG" width="640" height="384" data-original-width="650" data-original-height="390" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Επί τη ευκαιρία του επερχόμενου ντέρμπι μεταξύ των αιωνίων, σκέφτηκα να δούμε το θέμα λίγο "ιστορικά".<br />
Αν το δει κανείς λογικά , μια έχθρα μεταξύ δύο κοινωνικών ομάδων δεν είναι ποτέ αυτονόητη, αν κάποιος δεν την προκαλέσει.<br />
Η ιστορία λοιπόν λέει τα εξής...<br />
Είμαστε στο 1928 και ο Παναθηναικός έχει κατακτήσει το τοπικό της Αθήνας, ο Ολυμπιακός το τοπικό του Πειραιά και αντίστοιχα ο Άρης το τοπικό της Θεσσαλονίκης. <br />
Με τη σημερινή ορολογία, θα συναντηθούν στα πλέι οφ με αγώνες εντός και εκτός έδρας και στο τέλος των αγώνων πρωταθλητής θα ανακηρυχθεί ο κορυφαίος της βαθμολογίας.<br />
Απόλυτο φαβορί από αυτή την τριπλέτα , φάνταζε ο Ολυμπιακός αλλά τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν ακριβώς έτσι.<br />
Με φαβορί λοιπόν , την ομάδα του Πειραιά ταξίδεψαν οι ερυθρόλευκοι οπαδοί από τον Πειραιά στην Αθήνα (τότε οι οπαδοί των ομάδων προέρχονταν σχεδόν αποκλειστικά από την πόλη που αντιπροσώπευαν) κουβαλώντας φέρετρα και κηδειόχαρτα στη μνήμη του προσφιλούς πράσινου αδερφού.<br />
Για να μη μακρυγορήσω , το παιχνίδι εξελίχθηκε σε έναν απόλυτο εφιάλτη για τον Ολυμπιακό καθώς οι πράσινοι πέτυχαν τη μεγαλύτερη νίκη που έχουν να επιδείξουν μέχρι σήμερα , με το αστρονομικό σκορ 8-2.<br />
Οι φανατικοί οπαδοί των δύο ομάδων (που αποκαλούνταν τότε πρόγκες επειδή προγκούσαν τον αντίπαλο) κάθονταν σχετικά κοντά και αλληλοπειράζονταν αλλά δεν έφταναν ποτέ σε ακρότητες.<br />
Όταν λοιπόν έληξε το παιχνίδι ο αρχηγός της κόκκινης πρόγκας περίμενε να δεχτεί χλεύη από τους πράσινους , αλλα αυτοί απλώς αποθέωσαν την ομάδα τους και δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τους κόκκινους. Βγαίνοντας λοιπόν από τη Λεωφόρο ο αρχηγός της κόκκινης πρόγκας αναζήτησε τον αρχηγό της αντίστοιχης πράσινης με το βλέμμα και όταν τον βρήκε του υποκλίθηκε. Ο αρχηγός των Παναθηναικών ανταπέδωσε τον χαιρετισμό και όλοι έφυγαν ήσυχα από το γήπεδο.<br />
Η επόμενη πράξη παίχτηκε στο λιμάνι του Πειραιά από όπου αναχωρούσε ο Παναθηναικός για το παιχνίδι με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη. (Τότε δεν υπήρχε εθνική οδός και η σύνδεση βορρά - νότου γινόταν ακτοπλοικά).<br />
Στον Πειραιά λοιπόν , περίμενε μια έκπληξη τους Παναθηναικούς γιατί είχαν σγκεντρωθεί πάρα πολλοί οπαδοί των ερυθρολεύκων. Όχι όμως για να κάνουν φασαρία αλλά για να κατευοδώσουν τον Παναθηναικό, και να του ευχηθούν νίκη επί του Άρη ώστε οι όποιες αθλητικές διαφορές να μείνουν εντός λεκανοπεδίου. (Ακούγεται σαν ψέμα , έτσι;)<br />
Πήγε λοιπόν ο Παναθηναικός στη Θεσσαλονίκη, κέρδισε τον Άρη με 4-0 έχοντας στις τάξεις του τον θρυλικό Άγγελο Μεσσάρη ο οποίος έγινε και τραγούδι για τους πράσινους του τότε και επέστρεψε στον Πειραια με τον ίδιο τρόπο δηλαδη με καράβι.<br />
Στην είσοδο του λιμανιού είχαν ξαναμαζευτεί οι κόκκινοι για να υποδεχτούν τα πράσινα αδέλφια αλλά όλοι λογάριαζαν χωρις τον ...Καπετάνιο.<br />
Ο καπετάνιος ο οποίος ήταν προφανώς Παναθηναικός , βλέποντας όλη αυτή την κόκκινη λαοθάλασσα θέησε να κάνει ένα αστείο να τους πειράξει. Χτύπησε λοιπόν την μπουρού του καραβιού , οχτώ φορές όσες και τα γκολπου είχε δεχτεί ο Ολυμπιακός. Ταυτόχρονα οι ταξιτζήδες που είχαν έρθει από την Αθήνα να παραλάβουν τους παίκτες έπιασαν το μήνυμα και άρχισαν να κορνάρουν και αυτοί από οχτώ φορές.<br />
Έ , αυτό ήταν. Οι κόκκινες διαθέσεις άλλαξαν πρόσημο και έπεσε το ξύλο της αρκούδας. Πολλοί πράσινοι φυγαδεύτηκαν από φίλους τους πειραιώτες.<br />
Την επομένη , ο υπουργός δημόσιας τάξης Ιωάννης Σιδέρης δήλωνε πως θα περάσει νόμο , αυτές οι δύο ομάδες να μην ξανασυναντηθούν ποτέ πια στο Λεκανοπέδιο.<br />
Όντως η ρεβάνς του 8-2 έγινε όχι στο Καραισκάκη (Ποδηλατοδρόμιο τότε) αλλά στη Θεσσαλονίκη όπου οι οπαδοί των ομάδων μετακινήθηκαν με διαφορετικά καράβια και κάτω απο πρωτόγνωρα για την εποχή , μέτρα ασφαλείας.<br />
Για την ιστορία ο Παναθηναικός ξανακέρδισε με 2-1 και κατέκτησε το πρωτάθλημα αλλά το κακό είχε ξεκινήσει. mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-49948178019519639122017-10-19T03:16:00.001-07:002017-10-23T02:41:54.681-07:002066 <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/--6Ov3E4QqsY/We25PSAbPkI/AAAAAAAACVw/G5xHAl0O-fkzVLrXESwZ6mUsdUSwKvhqQCLcBGAs/s1600/large_20160722170032_2666.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/--6Ov3E4QqsY/We25PSAbPkI/AAAAAAAACVw/G5xHAl0O-fkzVLrXESwZ6mUsdUSwKvhqQCLcBGAs/s640/large_20160722170032_2666.jpg" width="438" height="640" data-original-width="160" data-original-height="234" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
Πέρασε πάρα πολύς καιρός από την τελευταία δημοσίευση , διαβάστηκαν αρκετά βιβλία, (ίσως όχι όσα θα έπρεπε αναλογούντως του χρόνου που παρεμβλήθηκε ), αλλά η εξίσωση που διέπει τη σχέση του όγκου των βιβλίων που αναγνώστηκαν με την χρονική πρίοδο που όλο αυτό συνέβη , πρέπει να συνυπολογίσει και την περάμετρο της αντιστοιχούσας τεμπελιάς που όσο οι ηλικίες αυξάνονται, ακολουθεί και αυτή μιαν άκρως εντυπωσιακή ανάλογη πορεία.<br />
Αρκετά όμως με την απολογητική διάθεση.<br />
Σήμερα διάλεξα να παρουσιάσω ένα βιβλίο που κατοικούσε σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης μου , τα τελευταία πέντε χρόνια και λόγω του όγκου του, ( πάνω από χίλιες σελίδες ) ,δεν έβρισκα το κουράγιο να το ξεκινήσω.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
2066 λοιπόν του Bolaño. Πρόκειται για ένα έπος!<br />
Το κύριο θέμα του βιβλίου είναι η κατάδυση στον ίδιο τον εαυτό μας.<br />
Εδώ, αυτό , συγγραφική αδεία , πετυχαίνεται με την αναζήτηση του μυθικού συγγραφέα Αρτσιμπόλντι από τέσσερις καθηγητές της λογοτεχνίας οι οποίοι είναι πρόθυμοι να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο για να βρουν τον καθηγητή που έχει σημαδέψει τη συγγραφική και αναγνωστική τους αισθητική.<br />
Η κατάληξη του οδοιπορικού τους, τους φέρνει στο Μεξικό όπου εκεί ο συγγραφέας δράττεται της ευκαιρίας να μας παρουσιάσει ένα πραγματικό γεγονός που συμβαίνει στην επαρχία Juarez του Μεξικού όπου νεαρές γυναίκες ( πάνω απο 300 ) απάγονται και δολοφονούνται με φρικτό τρόπο αφου προηγουμένως έχουν πρωταγωνιστήσει σε snuff movies (αυτές που ο πρωταγωνιστής δολοφονείται την ώρα που παίζει).<br />
Ο συγγραφέας δημιουργεί έτσι ένα κλίμα κόλασης, στο οποίο οι πρωταγωνιστές πρέπει να καταδυθούν αν θέλουν να βρουν τον αναγνωστικό τους παράδεισο που ακούει στο όνομα Αρτσιμπόλντι. Εδώ όλα τα στοιχεία μας δημιουργούν μια ταύτιση με το Apocalypse now του Coppola όπου ο πρωταγωνιστής μέσα από το ποτάμι της ζωής κατεβαίνει στην κόλαση για να βρει το alter ego του, τον κύριο Kuntz και τελικά να τον σκοτώσει όπως ο καθένας από εμάς στην καθημερινότητά του δολοφονεί κομμάτια του εαυτού του.<br />
Καταπληκτικό βιβλίο , πολυεπίπεδο με διαφορετικά σημεία αναφοράς για τον κάθε αναγνώστη.<br />
Ας μην ξεχνάμε ότι βγήκε από τη μαγεία μιας πένας που μόνο οι λατινοαμερικάνοι συγγραφείς δείχνουν να χειρίζονται τόσο αριστοτεχνικά.<br />
<br />
<br />
<br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-72811295783604404032017-06-08T23:25:00.000-07:002017-06-08T23:25:35.584-07:00Η ΤΖΑΖ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-xXALT9J8QJI/WTo99i9JpJI/AAAAAAAACVI/-5WG_PNX5y8uxG8Zu16PbmKHBaeqa9ICQCLcB/s1600/330e261f269ea8badcfb9dffb0972720.png.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-xXALT9J8QJI/WTo99i9JpJI/AAAAAAAACVI/-5WG_PNX5y8uxG8Zu16PbmKHBaeqa9ICQCLcB/s640/330e261f269ea8badcfb9dffb0972720.png.jpeg" width="440" height="640" data-original-width="290" data-original-height="422" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
Μερικές φορές δημιουργείται μια προαίσθηση ότι ένας τίτλος βιβλίου , μπορεί να κρύβει ένα διαμάντι , που πρώτος εσύ θα το ανακαλύψεις και περήφανος μετά , θα περιφέρεις αυτή τη γνώση και στους άλλους.<br />
Κάτι λοιπόν ο τίτλος ,κάτι η τζαζ που τη θεωρώ από μόνη της ένα ταξίδι με απρόοπτους σταθμούς , κάτι η Νέα Ορλεάνη με τη μαγεία της , με ώθησαν να αγοράσω το βιβλίο αυτό.<br />
Βασίζεται σε μιά σειρά εγκλημάτων που έγιναν στην πόλη πριν από ένα αιώνα και στην πραγματικότητα έμειναν ανεξιχνίαστα.<br />
Εδώ ο συγγραφέας μας δίνει τη δική του αποκάλυψη στο τέλος, ενώ στο μεσιδιάστημα έχει φροντίσει να διανθίσει το έργο του με αναφορές σε τζαζ συνθέσεις.<br />
Όπως καταλαβαίνετε , πρόκειται για ένα καθαρά αστυνομικό μυθιστόρημα πάνω από το οποίο πλανάται προς χάρη της πλοκής, ένας μεταφυσικός μανδύας, που το κάνει πιο γοητευτικό.<br />
Ενώ όμως η ένταση με την αύξηση των εγκλημάτων κλιμακώνεται, κάπου προς το τέλος ο συγγραφέας, ( του οποίου αυτό το βιβλίο αποτελεί την πρώτη δουλειά ), δείχνει να χάνει τον ρυθμό δίνοντας μας ένα άνευρο τέλος. <br />
Παρόλα αυτά διαβάζεται με ενδιαφέρον και αποτελεί μια καλή λύση για το καλοκαίρι , για όσους φυσικά το διάβασμα περιορίζεται μόνο σε αυτούς τους μήνες. <br />
<br />
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/D7KXq6RJ0PA" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
<br />
Και μιας και μιλάμε για τζαζ, ένα αγαπημένο μου, από τους Σουηδούς Esbjörn Svensson Trio που δυστυχώς δεν υπάρχουν πια. mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-10120308290081606842017-05-17T02:29:00.002-07:002017-05-17T02:29:24.864-07:00ΕΛΕΝΗ<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-B31nDzMXWOQ/WRwXCqF1lqI/AAAAAAAACU0/K0NrVJfN4AY8Ml37qUFbSFQDciQt6FUHgCLcB/s1600/b181690.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-B31nDzMXWOQ/WRwXCqF1lqI/AAAAAAAACU0/K0NrVJfN4AY8Ml37qUFbSFQDciQt6FUHgCLcB/s640/b181690.jpg" width="472" height="640" /></a></div><br />
Τώρα που πλησιάζει και η γιορτή της είπα να το ανεβάσω.<br />
Μιλάω για το βιωματικό βιβλίο του Νίκου Γκατζογιάννη που επί ένα τρίτο του αιώνα και βάλε αρνιόμουν επίμονα να το πλησιάζω γιατί πραγματευόταν μία στρεβλή κατά την άποψη μου ιδέα για το αντάρτικο των βουνών.<br />
Μεγαλωμένος κι εγώ μέσα σε ένα πολωτικό κλίμα που ότι δεν εξυμνούσε την αριστερά και τα κατορθώματά της χαρακτηριζόταν πάραυτα ως φασιστικό , έμπαινε σε καραντίνα και κανείς δεν ξαναμιλούσε γι αυτό παρά μόνο για να το κατηγορήσει, αποφάσισα πως δεν με ενδιέφεραν οι απόψεις αυτού του κυρίου.<br />
Όμως , ποτέ μη λες ποτέ. <br />
Το βιβλίο το έβαλε σε προσφορά η Κυριακάτικη Καθημερινή και σαν να με καλούσε να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία , αποφάσισα να ανταποκριθώ.<br />
Εδώ βέβαια πρέπει να διευκρινίσω ότι έχω φροντίσει να απαλλαγώ από κάθε είδους οπαδισμό και προκατάληψη εδώ και χρόνια και όντως , μέσα από αυτό το νέο πρίσμα , μπόρεσα όχι μόνο να διαβάσω αυτό το βιβλίο αλλά και να το εκτιμήσω και να πληροφορηθώ και για μερικά ιστορικά γεγονότα από την άλλη πλευρά.<br />
Το βιβλίο είναι ένας ύμνος στη μητέρα του συγγραφέα που ανυοποψίαστη από πολιτικές ιδεολογίες κι σκοπιμότητες βρέθηκε ακριβώς ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά και για να σώσει τα παιδιά της αποφάσισε να τα φυγαδεύσει στην Αμερική , κάτι που θεωρήθηκε από τους αντάρτες αδίκημα εσχάτης προδοσίας κατά του λαού και με συνοπτκές διαδικασίες βγήκε από ένα λαικό δικαστήριο η απόφαση της εκτέλεσής της.<br />
Μέσα από αυτό το αφιέρωμα του Γκατζογιάννη στη μητέρα του , μαθαίνουμε για τις συνθήκες που επικρατούσεαν τότε στα βουνά της Ηπείρου, όπως και για τους αντάρτες αμφοτέρων των πλευρών οι οποίοι πολλές φορές από καθημερινά αθώα χωριατόπαιδα μεταβάλλονταν σε τέρατα .<br />
Πληροφορούμαστε επίσης για το παιδομάζωμα το οποίο ακόμα και σήμερα αποτελεί ταμπού για την αριστερά και το προβάλλει ως τρόπο διάσωσης των παιδιών αυτών που φυγαδεύτηκαν στο ανατολικό μπλοκ, από τις δαγκάνες του καπιταλισμού χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στην εξέλιξη αυτών των ανθρώπων σήμερα ( Ο Γκατζογιάννης σε αυτό το ερώτημα δίνει τη δική του απάντηση , με εκπληκτικό τρόπο στο φινάλε του βιβλίου ).<br />
Συγκλονιστικό στοιχείο αποτελεί , ότι ο συγγραφέας , σαράντα χρονια μετά ,ψάχνει τις λεπτομέρειες και αναζητεί τους δήμιους της μάνας του. Και όταν τους βρίσκει και φτάνει στον υπέρτατο υπεύθυνο επικρατεί μέσα του η συγχώρεση.<br />
Αυτό ακριβώς το συναίσθημα που ώθησε και μένα να διαβάσω αυτό το βιβλίο πιστεύοντας πως όπου και αν είχαμε και έχουμε τοποθετήσει τα συναισθήματά μας, δε θα πάμε ποτέ ένα βήμα πιο πέρα, αν δεν επικρατήσει η συμφιλίωση. <br />
<br />
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/c8ULxCpihmA" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-91606088831935170582017-05-05T11:17:00.001-07:002017-05-05T11:17:05.835-07:00ΜΙΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΟΣ ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-gPDRhON5zO4/WQy7B3fJYiI/AAAAAAAACUk/IhEWMDMXc8YDt6AV7J38QF9oSUEA0Vj6ACLcB/s1600/0013566_195.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-gPDRhON5zO4/WQy7B3fJYiI/AAAAAAAACUk/IhEWMDMXc8YDt6AV7J38QF9oSUEA0Vj6ACLcB/s640/0013566_195.jpeg" width="439" height="640" /></a></div><br />
Θεωρήθηκε το αντίπαλο δέος του Ελευθέριου Βενιζέλου.<br />
Αποκλήθηκε Μαρξιστής Δεξιός .<br />
Ειπωθηκε πως αν δεν είχε δολοφονηθεί , η Μικρασιατική καταστροφή δε θα είχε συμβεί ποτέ.<br />
Όμως η καταγραφή της ιστορίας είναι δεδομένη και όσα "αν" και αν θέσουμε δεν πρόκειται να ξαναγραφεί με καλύτερους όρους.<br />
Στη συγκεκριμμένη περίπτωση ,έχουμε να κάνουμε με ένα βιβλίο που γράφτηκε από έναν Ελληνοαμερικάνο , αποστασιοποιημένο από τα πάθη της δικής μας οπαδοποίησης (αφού ακόμα γράφουμε λιβανωτούς στον Ελευθέριο Βενιζέλο εκατό χρόνια μετά) και άρα αρκετά ισορροπημένο στην εξιστόρηση των γεγονότων.<br />
Δίπλα στη βιογραφία της πολύ ενδιαφέρουσας αυτής προσωπικότητας , εκτυλίσσεται και η σύγχρονη ιστορία ιδωμένη από ένα άλλο μάτι και γραμμένη μάλιστα στα αγγλικά. Έτσι χωρίς τις προκαταλήψεις της υπο γωνίαν ανάγνωσης , παίρνουμε μία ακόμα εικόνα της εποχής εκείνης , με κεντρικό άξονα τη ζωή και τα έργα του Ίωνα Δραγούμη.<br />
Μαζί με την πολυτάραχη ερωτική του ζωή που "πουλάει" σε όποιο βιβλίο και αν δημοσιευτεί, έχουμε και τα οικονομικά δεδομένα εκείνης της περιόδου μαζί με μία ενδελεχή ανάλυση των πολιτικών πεποιθήσεων του Δραγούμη.<br />
Εδώ μαθαίνουμε ότι ο Δραγούμης θεωρείται προφασίστας , σε μια περίοδο όμως που ο φασισμός δεν είχε εφαρμοστεί πουθενά και θεωρείτο μια νέα αύρα στο πολιτικό τέλμα.<br />
Το θετικό με το βιβλιο είναι ότι τελειώνοντάς το ο συγγραφέας έχει κρατήσει τόσο καλά τις αποστάσεις ώστε δεν μπορεί κανείς να αποφασίσει αν έχει τελικά συμπαθήσει τον Δραγούμη ως προσωπικότητα ή αν θα τον προσπεράσει αδιάφορα όπως τόσα πρόσωπα που απλώς κατέληξαν στη σκέψη μας , διαβάτες της ιστορίας. <br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-11712098863912674752017-04-25T02:03:00.002-07:002017-04-28T04:36:15.617-07:00ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ (ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ...)<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/1O7Si-AoURI" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
<br />
Πριν από είκοσι περίπου χρόνια οι Κατσιμιχαίοι ερμηνεύανε ένα πολύ εύθραυστο κομμάτι για τα κορίτσια της συγνώμης, κάποια κορίτσια που η μοίρα τα έταξε από τη λάθος μεριά του καθρέφτη και δεν τους έδωσε ποτέ την ευκαιρία να διεκδικήσουν αυτό που ο καθένας στη ζωή του το θεωρεί αυτονόητο. Το δικαίωμα να ελπίζουν πως κάποιο βλέμμα θα σταματήσει πάνω τους κάποια στιγμή και πως κάποιο χέρι θα ζεστάνει το δικό τους σε μια άσκοπη περιπλάνηση ένα Κυριακάτικο απόγευμα.<br />
Το τραγούδι πετυχαίνει να μεταδώσει αυτό ακριβώς το συναίσθημα. Την αίσθηση της εγκατάλειψης και της μάταιας προσμονής ενώ η μελωδία σιγά σιγά υποβάλει μελαγχολία ταυτιζόμενη με το σούρουπο της ψυχής.<br />
Γι αυτά τα παιδιά της συγνώμης θέλω να γράψω εδώ σήμερα. Όχι μόνο υποχρεωτικά για τα κορίτσια αλλά και για τα αγόρια που όλοι εμείς τους οφείλουμε μια μεγάλη συγνώμη!<br />
Βρέθηκα πρόσφατα σε μια εκδρομή μαζί με παιδιά με κινητικά προβλήματα και το τραγούδι αυτό άρχισε να ξαναπαίζει μέσα μου . Εντυπωσιάστηκα από αυτά τα παιδιά που παρά τις αντιξοότητες , καθηλωμένα στην ακινησία του αμαξίδιου τους έχουν τη δύναμη να δίνουν μαθήματα ζωής ,έχουν το σθένος να πηγαίνουν αντίθετα σε οποιδήποτε ρεύμα αποδοχής και στο τέλος της μέρας να σε κάνουν να νιώθεις πως σου λέιπει η παρέα τους.<br />
Δεν μπόρεσα λοιπόν να μη θαυμάσω την απαίτηση αυτών των παιδιών στο να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με παιδιά που η μοίρα δεν τους στέρησε τα αυτονόητα , δεν μπόρεσα να μην μελαγχολήσω στη σκέψη πως σπάνια μπαίνουμε στη θέση του άλλου, ιδίως όταν αυτός ο άλλος δεν μοιάζει με μας <br />
Έχοντας την "τύχη" να έχω ζήσει μια ζωή δίπλα στην αναπηρία δεν μπορώ παρά να πω πως είναι ευλογία να μπορεί κανείς να διδάσκεται από τη δυσκολία , να αντιλαμβάνεται πως το νόημα της ζωής κρύβεται σε μικρές μικρές λεπτομέρειες.<br />
Γιατί είναι πολύ σκληρό να είσαι μόνιμα καθηλωμένος σε μια καρέκλα, να γνωρίζεις πως ποτέ δε θα χαρείς την απλή απόλαυση να σηκώνεσαι από τον καναπέ σου και να πηγαίνεις μέχρι το ψυγείο μόνος σου ,χωρίς κάποιος να σε υποβαστάζει και παρόλα αυτά να έχεις τη δύναμη να σχεδιάζεις το μέλλον σου , να κάνεις όνειρα και πάνω απ'όλα να μπορείς να χαμογελάς και να δίνεις δύναμη στους άλλους.<br />
Λίγες ώρες δίπλα σε αυτά τα άτομα , σε αυτά τα πανέμορφα πλάσματα ,αρκούν να σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις πόσο τυχερός είσαι που από κάποιο τερτίπι της μοίρας δεν στερήθηκες την κίνηση και τη χαρά της αυτονομίας . Από την άλλη αντιλαμβάνεσαι υπό μορφή αποκάλυψης πόσο δύσκολο είναι μερικές φορές το αυτονόητο...Το να σηκώσεις ας πούμε ένα ποτήρι να πιεις νερό. <br />
Και ενώ η ζωή περιστρέφεται επιδεικτικά γύρω από αυτά τα παιδιά και τα σαγηνεύει αλλά αυτά δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε ολες τις εκφάνσεις της ,πρέπει παράλληλα να προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα άκρως υποκριτικό περιβάλλον το οποίο το μόνο που κάνει είναι να εξωραίζει τις ονομασίες , αποκαλώντας την αναπηρία ειδική δεξιότητα και καθαρίζοντας μια και καλή με το θέμα. <br />
Δυστυχώς από εκεί και πέρα κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να σκεφτεί πως ο τροχός της τύχης θα μπορούσε να είχε σημαδέψει τον δικό του πελαργό, και πως τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο. <br />
Για να επανέλθω λοιπόν στο σημείο που ξεκίνησα, είχα την τύχη να περάσω μια βραδιά με αυτά τα παιδιά , να χορέψουμε , να τραγουδήσουμε και να διασκεδάσουμε όλοι μαζί και στο τέλος να αποχωρήσω με τη σκέψη πως η ζωή είναι ωραία και τόσο καιρό το είχα σχεδόν ξεχάσει. <br />
Αυτό το κείμενο δεν το έγραψα μόνο για να προσθέσω τη συγνώμη μου ή τις ευχαριστίες μου σε αυτά τα παιδιά για τα μαθήματα που πήρα . Το έγραψα για να μικρύνω λίγο την αμηχανία μου ,να ελαττώσω τις ενοχές μου και τέλος να αφήσω ένα ίχνος στο κυβερνοδιάστημα και να δηλώσω πως ασχέτως αν προσποιούμαι πως περνάω αδιάφορα από δίπλα σας ,παιδιά μου, σας νιώθω με κάθε χιλιοστό της ψυχής μου και σας αγαπώ με όση δύναμη λειτουργεί η καρδιά μου (γιατί τώρα τελευταία δε λειτουργεί και πολύ καλά). <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-dPH-cuMKnQ8/WP8Nexbn4PI/AAAAAAAACUU/VCCecX_I650lvpqnrn1NII6QyNrF7XQBACLcB/s1600/images.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-dPH-cuMKnQ8/WP8Nexbn4PI/AAAAAAAACUU/VCCecX_I650lvpqnrn1NII6QyNrF7XQBACLcB/s640/images.jpeg" width="529" height="640" /></a></div>mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-86187611426267558282017-03-22T00:20:00.000-07:002017-03-22T00:20:20.349-07:00 ΜΙΑ ΤΡΙΛΟΓΙΑ<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-sGsm6chUsdg/WNIlFRvKgyI/AAAAAAAACT0/78wEISLBMY42TS4CbzoisjiN5fZS85lkgCLcB/s1600/df6fa90cfa99428e8b3da18297e73872.png.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-sGsm6chUsdg/WNIlFRvKgyI/AAAAAAAACT0/78wEISLBMY42TS4CbzoisjiN5fZS85lkgCLcB/s640/df6fa90cfa99428e8b3da18297e73872.png.jpeg" width="436" height="640" /></a></div><br />
<br />
Έπειτα από ταλαντεύσεις αποφάσισα να διαβάσω ένα βιβλίο του την ύπαρξη του είχα πληροφορηθεί από την τηλεοπτική του καρριέρα ως σειρά στο Fox Channel το οποίο στα ελληνικά τιτλοφορήθηκε Woodward Pines.<br />
Πρόκειται για μια δουλειά που κυκλοφόρησε ως τριλογία , με τη διαφορά πως μόνο το πρώτο βιβλίο της σειράς θα μπορούσε να σταθεί ανεξάρτητα ενώ τα άλλα δύο θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι ένα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-cxRtEOi9JEQ/WNIlPmpR8OI/AAAAAAAACT4/RVg3KxWqDiwk2X4Y61VWtnZkZe-58Ij2ACLcB/s1600/77046ff6344e9a98a817fea07b700281.png.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-cxRtEOi9JEQ/WNIlPmpR8OI/AAAAAAAACT4/RVg3KxWqDiwk2X4Y61VWtnZkZe-58Ij2ACLcB/s640/77046ff6344e9a98a817fea07b700281.png.jpg" width="440" height="640" /></a></div>Αν το διαβάσει κανείς επιφανειακά έχουμε να κάνουμε με μια αμερικανιά που θυμίζει μέτριο Steven King στο Θόλο ή αν το δούμε τηλεοπτικά , μια αναβίωση τριάντα χρόνια μετά του θρυλικού Twin Peaks.<br />
<br />
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/i7d0Lm_31BE" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
Παρά τα αδύνατα σημεία του, όπως την αυθαίρετη μεταφορά των πρωταγωνιστών σε ένα πολύ μακρινό μέλλον, το βιβλίο έχει μια φιλοσοφική αναζήτηση σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις , την προσπάθεια των ανθρώπων να επιβληθούν πάνω στους άλλους και τη μέθη της εξουσίας που οδηγεί τους ανθρώπους εις την ύβριν της αντιποίησης του Θεού.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-fTTayZVHeVE/WNIlWaryIoI/AAAAAAAACT8/0dbHrzhhh8QRivyDDWUMQLMtJnrt7hWkgCLcB/s1600/1b5c9510ec8975f8dd7b1ca5934ed8b6.png.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-fTTayZVHeVE/WNIlWaryIoI/AAAAAAAACT8/0dbHrzhhh8QRivyDDWUMQLMtJnrt7hWkgCLcB/s640/1b5c9510ec8975f8dd7b1ca5934ed8b6.png.jpg" width="444" height="640" /></a></div>Έχουμε λοιπόν μια μικρή πόλη της αμερικάνικης επαρχίας στην οποία οι πρωταγωνιστές ξυπνούν πάντα μετά από ένα ατύχημα το οποίο τους έχει σβήσει την προηγούμενη μνήμη. Προσπαθώντας να βρούν την άκρη του νήματος ανακαλύπτουν ότι η πόλη είναι περιτειχισμένη από ένα φράχτη ο οποίος , και εδώ τίθεται το ερώτημα, κρατάει όλους αυτούς μέσα ή κρατάει κάτι άλλο απ΄έξω; <br />
Το ερώτημα βρίσκει απάντηση καθ'oδόν μέσα από το βιβλίο το οποίο παρότι δε διεκδικεί δάφνες λογοτεχνικότητας , διαβάζεται απνευστί.<br />
<br />
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/AhvszRrle5o" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-76575679274550341952017-03-10T06:56:00.001-08:002017-03-10T06:56:12.408-08:00 ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-QTxDFyHT0d0/WMEyTpWHAAI/AAAAAAAACTQ/zRwfC2_5vrYvSmUdzRKt5RxOEByt9qekwCLcB/s1600/a4fc7729-d587-4f6d-8fb5-7ae8ef7e9b32_8.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://4.bp.blogspot.com/-QTxDFyHT0d0/WMEyTpWHAAI/AAAAAAAACTQ/zRwfC2_5vrYvSmUdzRKt5RxOEByt9qekwCLcB/s640/a4fc7729-d587-4f6d-8fb5-7ae8ef7e9b32_8.jpg" width="454" /></a></div>Ένα βιβλίο για την ιστορία του ναζισμού.<br />
Ένα βιβλίο για όσους εξακολουθούν να έχουν ακόμα ερωτήματα πώς ο άνθρωπος μπόρεσε να φερθεί με αυτόν τον τρόπο στον συνάνθρωπό του.Και μάλιστα όταν αυτός ο άνθρωπος προέρχεται από μία φυλή που έλαμψε με τον πολιτισμό της στους τελευταίους δύο αιώνες.<br />
Πρόκειται για τη βιογραφία του Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, θεωρητικού φιλόσοφου του Ναζισμού και πρώτου συμβουλάτορα του Χίτλερ.<br />
Η εξιστόρηση μας ξετυλίγει, πώς το κακό εγκαταστάθηκε σιγά σιγά , δηλητηριάζοντας τις καρδιές των ανθρώπων και όταν αυτοί αντιληφθήκαν την ύπαρξη του , είχε ήδη γίνει κυρίαρχη ιδεολογία.<br />
Προσωπικά , αγνοούσα την ύπαρξη του Ρόζενμπεργκ , μέχρι που διάβασα το καλύτερο ίσως βιβλίο που έχει γράψει ο Ίρβιν Γιάλομ ,την υπόθεση Σπινόζα. Εκεί ο Ρόζενμπεργκ ,επιδιδόμενος σε ένα κυνήγι μαγισσών , καθώς έχει αναλάβει να καταστρέψει ότι βιβλίο θεωρεί αιρετικό για τον ναζισμό ,πέφτει απάνω στα πονήματα του Σπινόζα και γοητεύεται από τη σκέψη του.Μια απόδειξη πως οι πανανθρώπινες ιδέες είναι ικανές να διαπεράσουν οποιαδήποτε πανοπλία και να αγγίξουν το είναι του ανθρώπου , όσο σκληρά και αν έχει αυτή η πανοπλία, σφυρηλατηθει.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-a0F5EeycL0M/WMK7KvFhqEI/AAAAAAAACTk/znFjjidjPsELX_ByN6NxPQCnoeibPjrUQCLcB/s1600/f3a9342c-4700-4945-96f2-ae5bdb26a2af_43.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-a0F5EeycL0M/WMK7KvFhqEI/AAAAAAAACTk/znFjjidjPsELX_ByN6NxPQCnoeibPjrUQCLcB/s320/f3a9342c-4700-4945-96f2-ae5bdb26a2af_43.jpg" width="214" height="320" /></a></div>Για να επανέλθω στο αρχικό βιβλίο , να επισημάνω πως μαζί με τη βιογραφία του Ρόζενμπεργκ ,ξεδιπλώνεται και όλη η ιστορία της Γερμανίας της εποχής του μεσοπολέμου με όλες τις ίντριγκες και τις εσωτερικές διαμάχες των μελών του ναζιστικού κόμματος.<br />
Πρόκειται για ένα καταπληκτικό ιστορικό βιβλίο και ταυτόχρονα ένα ακόμα εργαλείο στα χέρια των ανθρώπων που επιθυμούν να ορθώσουν το ανάστημα τους και πριν να είναι πάλι αργά να διατρανώσουν προς μια απειλή που σιγά σιγά τολμά να σηκώνει εκ νέου ανάστημα ,"ποτέ πια"!mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-46396690063738624572017-02-20T05:12:00.002-08:002017-02-20T05:12:19.679-08:00 HOUSE OF CARDS<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-9Q3FXPc65KA/WKrojLQCtsI/AAAAAAAACSQ/YTEVcSfXjS0RmGLUEdFji4uskEg4GrtBQCLcB/s1600/house-of-cards1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-9Q3FXPc65KA/WKrojLQCtsI/AAAAAAAACSQ/YTEVcSfXjS0RmGLUEdFji4uskEg4GrtBQCLcB/s640/house-of-cards1.jpg" width="640" height="400" /></a></div><br />
Ο περισσότερος κόσμος το γνώρισε από την αμερικάνικη τηλεοπτική σειρά.<br />
Οι λιγότεροι το ήξεραν από την αντίστοιχη ,προ εικοσαετίας ,εκπληκτική σειρά του BBC και οι ακόμα λιγότεροι από το βιβλίο του DOBBS που προυπήρχε.<br />
Εγώ πάντως δε θα ισχυριστώ ότι ανήκω σε αυτούς που το ήξεραν καθότι το γνώρισα πρόσφατα από την αμερικάνικη σειρά που προβλήθηκε στις τηλεοράσεις μας.<br />
<br />
Καταπληκτικό βιβλίο, διαβάζεται απνευστί και ουσιαστικά αποτελεί μια δικαίωση στα όσα γράφει ο Macchiavelli για την πολιτική και την ηθική της στον "Ηγεμόνα" του.<br />
Εδώ παρακολουθούμε την προσπάθεια ενός μεσαίου κομματικού στελέχους να ανέλθει στην ιεραρχία , να παραγκωνίσει με δόλια μέσα άλλους που προηγούνταν αυτού και υπονομεύοντας ακόμη και το ίδιο του το κόμμα , να ανέλθει στη θέση του πρωθυπουργού , αφού την καρέκλα του οποίου προηγουμένως έχει φροντίσει συστηματικά και επιμελώς να πριονίσει.<br />
Φυσικά δε λείπει το σεξ και οι φόνοι αλλά όταν μιλάμε για υπέρτατη εξουσία , αυτά τα πράγματα πάνε μαζί.<br />
Ίσως μερικοί διαβάζοντάς το να μπουν στον πειρασμό να κάνουν κάποιους συνειρμούς. mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-14689440198946633212017-01-25T01:25:00.002-08:002017-01-25T01:25:09.698-08:00ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-jtDrsK8pWvg/WIhqvpKTBgI/AAAAAAAACR8/V2d9zSpDPAk0GHt3kb1pSKj82fZraCobQCLcB/s1600/F2076BADD5178E4AD42E90804C022503.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-jtDrsK8pWvg/WIhqvpKTBgI/AAAAAAAACR8/V2d9zSpDPAk0GHt3kb1pSKj82fZraCobQCLcB/s640/F2076BADD5178E4AD42E90804C022503.jpg" width="417" height="640" /></a></div><br />
Μου πήρε τρεις μήνες να το τελειώσω.<br />
Ξέρω, ξέρω άρχισα ανορθόδοξα. <br />
Λοιπόν , αυτό το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου μετά πολλών περγαμηνών και συστάσεων και με μεγάλη ανυπομονησία από μέρους μου να το διαβάσω.<br />
Πολυεπίπεδο και εξαιρετικά ενδιαφέρον ,μέσα στα τόσα που πραγματεύεται , χρησιμοποιεί σαν κεντρική ιδέα το καταραμένο αντικείμενο του πόθου πολλών που ταξιδεύει μέσα στο χώρο και το χρόνο σκορπώντας δυστυχία στους ιδιοκτήτες του.<br />
Παμπάλαιος λαικός μύθος άλλοτε με πρωταγωνιστή ένα δαχτυλίδι, άλλοτε ένα μαχαίρι...<br />
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα βιολί που αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού ,φθόνου και τελικά ολέθρου.<br />
Ο συγγραφέας συχνά φέρνει στο προσκήνιο το απόλυτο κακό και πως αυτό μετενσαρκώνεται απο εποχή σε εποχή , άλλοτε ως ιερά εξέταση, άλλοτε ως ιερέας του ναζισμού ,παίζοντας με τη συνεχή εναλλαγή των χαρακτήρων, οι οποίοι πάντα βρίσκονται δορυφορικά γύρω από αυτό το βιολί, είτε προσπαθώντας να το αποκτήσουν ,είτε να το διατηρήσουν στην κατοχή τους.<br />
Έτσι το βιβλίο ταξιδεύει μέσα στην ιστορία της Ισπανίας ,και όχι μόνο, θίγοντας θέματα φιλίας ,αγάπης γονεικής αλλά και συντροφικής και καταλήγει στον αναπόδραστο θάνατο.<br />
Το σημείο που κατά τη γνώμη μου κουράζει ,ή τουλάχιστον κούρασε εμένα ήταν η αλλαγή αφηγηματικού προσώπου μέσα στην ίδια πρόταση, κάτι που μέχρι να το συνηθίσει κανείς μπερδεύει ιδιαίτερα και αφαιρεί κομμάτι της απόλαυσης του λεγόμενου pleasure for reading.<br />
Να μην ξεχάσω να επισημάνω και το καταπληκτικό εξώφυλλο. Θα το αγόραζα και μόνο για αυτό.mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-52066132811131943532016-12-07T02:56:00.000-08:002016-12-08T00:38:43.412-08:00ΑΝΑΠΝΟΕΣ ΜΕ ΒΙΒΛΙΑ<br />
Μερικές φορές η αναχώρηση ενός φίλου ξεκλειδώνει απάτητα μονοπάτια της γνώσης και μας δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα που ενδεχομένως να μην είχαμε θέσει ποτέ,ασχέτως αν αυτά πλανιώνται στο πίσω μέρος του μυαλού μας. <br />
Αναφέρομαι στην απώλεια του Leonard Cohen και στο πόσα πράγματα έφερε στην επιφάνεια αυτός ο θάνατος σχετικά με την ταυτότητα κάποιων από τα αριστουργήματα που έγραψε και ερμήνευσε ο ίδιος.<br />
Κάποιος φίλος αγαπητός λοιπόν που το σκάλισε το θέμα ανακάλυψε πως το "dance me to the end of love" έχει γραφτεί για έναν Έλληνα Εβραίο που επέζησε από το κολαστήριο του Άουσβιτς μόνο επειδή είχε για όπλο το βιολί του και έπαιζε στο στρατόπεδο προς τέρψη των Ναζιστικών τεράτων ,ανανεώνοντας μέρα με τη μέρα το αυτονόητο δικαίωμα του στη ζωή.<br />
Πρόκειται για τον Ιάκωβο Στρούμσα από τη Θεσσαλονίκη του οποίου η δεξιότητα στο βιολί τον βοήθησε να διατηρήσει το δικαίωμα να αναπνέει και να ελπίζει ενώ γύρω του όλη η οικογένει συστηματικά εξολοθρευόταν με τον ίδιο, ανήμπορο να δύναται να κάνει κάτι για να την βοηθήσει. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-ELqwA8FvpuA/WEfqH70XPsI/AAAAAAAACRo/uHu-Z0zl94U4rgZyffgtS2MuxBVIX9cPACLcB/s1600/9188DB95BA6E1795B5189DC8C278C50E.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-ELqwA8FvpuA/WEfqH70XPsI/AAAAAAAACRo/uHu-Z0zl94U4rgZyffgtS2MuxBVIX9cPACLcB/s640/9188DB95BA6E1795B5189DC8C278C50E.jpg" width="440" height="640" /></a></div>Εχουμε άλλη μια ψηφίδα από τις αμέτρητες ιστορίες που συνθέτουν την ντροπή του ανθρώπινου είδους που ακούει στο όνομα, "ολοκαύτωμα" και που δυστυχώς προκλήθηκε από ένα λαό που έχει βγάλει έναν Μπετόβεν ,έναν Γκαίτε , έναν Σοπενχάουερ και τόσους άλλους που συνθέτουν μια ατέλειωτη λίστα αυτού που αποκαλούμε, παγκόσμιο πολιτισμό. <br />
Ακριβώς μια παράλληλη περίπτωση , σαν του ομοίως Εβραίου πυγμάχου από τη Θεσσαλονίκη ,του Salamo Arouch ο οποίος αγωνιζόμενος κάθε μέρα μπροστά στους ναζί κέρδιζε λίγο λίγο τη ζωή του μέχρι να φτάσει η απελευθέρωση και να μπορέσει να την αφηγηθεί για να την μάθουμε και εμείς και να γίνει και ταινία με τίτλο "the triumph of spirit" .<br />
<br />
<br />
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/pSjzWQVUfoY" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
<br />
<br />
Εδώ λοιπόν ο Στρούμσα ξετυλίγει στο βιβλίο του αυτό το κουβάρι των θλιβερών του αναμνήσεων και μας ξανακάνει κοινωνούς σε κάτι που δυστυχώς έγινε, που έγινε σε μεγάλη κλίμακα και στη χώρα μας και που οι νεότερες γενιές τείνουν να το σβήσουν από τη μνήμη τους.<br />
Για να μην ξεχνάμε λοιπόν, ας μας μείνει στο μυαλό πως το dance me to the end of love γράφτηκε για ανθρώπους που υπό τον ήχο ενός βιολιού πήγαιναν με το κεφάλι ψηλά να βρουν το θάνατο , μόνο και μόνο επειδή ανήκαν σε κάποια άλλη φυλή από αυτές που το πρωτόκολλο του ναζισμού επέτρεπε να υπάρχουν επί γης. <br />
<br />
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/IEVow6kr5nI" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
<br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-5417061385634874592016-12-05T09:43:00.002-08:002016-12-05T09:43:53.710-08:00ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟΕδώ και καιρό είχα πληροφορηθεί από το διαδίκτυο πως θα κυκλοφορούσε ένα βιβλίο για τη Βόρεια Κορέα , βασισμένο στα βιώματα και της εντυπώσεις της συγγραφέως που έζησε εκεί ,δύο χρόνια.Θεωρώ πως ότι περιβάλεται από μυστηριώδη αχλύ δημιουργεί γύρω του ένα μύθο και το κράτος της Βόρειας Κορέας με το κλειστό στον έξω κόσμο καθεστώς του είναι ο ορισμός μιας τέτοιας περίπτωσης.<br />
Περίμενα λοιπόν το βιβλίο αυτό ανυπόμονα και ομολογώ πως δε με απογοήτευσε.<br />
Η Φραγκίσκα Μεγαλούδη , η συγγραφέας κατέθεσε μέσα σε αυτό το βιβλίο την αλήθεια της , και πρέπει να παραδεχτούμε πως η προσωπική αλήθεια είναι το τελευταίο προπύργιο της μνήμης γαι να συντεθεί αυτό που αποκαλούμε επιστημονικά, "Ιστορία". <br />
Βάζοντας την προσωπική μου νότα ,κρίνω ένα βιβλίο ως καλό , όταν το φέρνω ξανά και ξανά στους συλλογισμούς μου. Αυτό το βιβλίο λοιπόν πέτυχε σε μένα αυτό ακριβώς το στόχο. Η ειλικρίνεια του μίλησε κατ'ευθείαν στην ψυχή μου και η αγάπη της συγγραφέως για το ταξίδι ταυτίστηκε με τις δικές μου αναζητήσεις ,σε σημείο που με παρέσυρε να ανοίξω το Google Earth για να επαληθεύσω το σκηνικό που η ίδια η Φραγκίσκα είχε στήσει στο μυαλό μου.<br />
Ξέρω ότι πολλοί εκ προοιμίου καταδικάζουν τέτοιες εκδοτικές προσπάθειες βάζοντας τους πολιτικό πρόσημο και κάνοντας την ανάγνωση που τους βολεύει. Η συγγραφέας όμως ήταν σαφής και σε κάθε ευκαιρία πρόβαλε τον άνθρωπο σε βαθμό που μας παρέσυρε να νιώσουμε συμπάθεια για ένα λαό που έχει βρεθεί εδώ και τρία τέταρτα του αιώνα κάτω από μια ηγεσία για την οποία δυστυχώς δεν έχει λόγο.<br />
Όλο το πόνημα της Μεγαλούδη διέπεται από την αγάπη για το ταξίδι ,την αλήθεια και τον άνθρωπο.<br />
Απόλυτα ειλικρινές με μέτρο της επιτυχίας του ,το μέγεθος του που μου φάνηκε πολύ μικρό ,τόσο που το ρούφηξα σε μία μέρα,ενώ θα ευχόμουν να είχε άλλες τόσες σελίδες.<br />
Για όσους το ταξίδι μπορεί να γίνει και μέσα από κάποιες σελίδες, και δεν τελειώνει υποχρεωτικά με τα τουριστικά αξιοθέατα, το βιβλίο αυτό θα αποτελέσει μια ευχάριστη αποκάλυψη.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-4mKiNfEmvS8/WEWmiiRTZ5I/AAAAAAAACRY/1dVCL9ip1d8sERCZqTlg3XqRT__4xy8QgCLcB/s1600/AA0FDA2AC10125FE3D5B0F509FCD4F03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-4mKiNfEmvS8/WEWmiiRTZ5I/AAAAAAAACRY/1dVCL9ip1d8sERCZqTlg3XqRT__4xy8QgCLcB/s640/AA0FDA2AC10125FE3D5B0F509FCD4F03.jpg" width="425" height="640" /></a></div><br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-89846293326938521942016-11-24T06:49:00.000-08:002016-11-24T07:55:04.231-08:00ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΟΤΕΉρθε επιτέλους η μέρα.<br />
Ξύπνησα πρωί πρωί! Για να είμαι ειλικρινής ,δεν με έπιανε ύπνος. Είχα αγωνία . Δεν μου έχει ξανατύχει τέτοιο ραντεβού.<br />
Περίμενα καιρό αλλά επιτέλους πέτυχα να πάρω την υπόσχεση μιας ημερομηνίας και από ότι φαίνεται ,η αναμονή μου θα ανταμοιφθεί.<br />
Σηκώνομαι από το κρεβάτι και διαπιστώνω πως έχω νευρικότητα. Κάνω ένα γρήγορο ντους και ετοιμάζομαι. Αμφιταλαντεύομαι αν πρέπει να βάλω κολώνια. Φοβάμαι μήπως παρά τις αγνές προθέσεις μου δεν κάνω καλή εντύπωση. Αποφασίζω να μην το επιχειρήσω. <br />
Ντύνομαι με ρούχα που τα φύλαγα ειδικά για την περίσταση. Ξέρω ότι δεν παίζει ρόλο αφού έτσι και αλλιώς δεν έχει δει τίποτε από τον πλούτο της γκαρνταρόμπας μου. Κατα βάθος δε νομίζω να νιάζεται κιόλας.Νιάζομαι όμως εγώ και γι αυτό επιλέγω κάτι που στα μάτια μου δείχνει ξεχωριστό.<br />
Βγαίνω έξω και διαπιστώνω πως το σημερινό μου ραντεβού με έχει επηρεάσει πολύ. Δυσκολεύομαι να οδηγήσω ,όμως πρέπει.<br />
Δε γίνεται να αργήσω όμως, ειδικά σήμερα.<br />
Για την περίσταση έχω πάρει και τσιγάρα. Μια συνήθεια κομμένη από χρόνια μου χτυπάει την πόρτα της μνήμης και με παρακινεί να κάνω μια δοκιμή για να διώξω το άγχος.<br />
Φτάνω στον προορισμό μου και παρκάρω. Βρίσκω το κτίριο της συνάντησης εύκολα, άλλωστε έχω ξαναβρεθεί για διαφορετικούς λόγους εκεί.<br />
Ανοίγω μια πόρτα και βρίσκομαι σε μια αίθουσα. Είναι και άλλοι άνθρωποι εκεί , πιθανότατα για τον ίδιο λόγο που είμαι και εγώ. Κάθομαι.<br />
Περιμένω.<br />
Η ώρα περνάει βασανιστικά αργά.<br />
Ξαφνικά καλούν το όνομά μου από τα μεγάφωνα . Μια γυναίκα με ροζόλευκη ενδυμασία εμφανίζεται από το πουθενά σπρώχνοντας ένα πράγμα που μοιάζει με πυρέξ με ρόδες και που μέσα του έχει ένα μωρό! Το δικό μου μωρό ! Αυτό που το περίμενα να έρθει να με συναντήσει εννιά μήνες τώρα , αυτό που ήδη μου έχει αλλάξει τον τρόπο που σκέφτομαι και ήδη έχω αντικαταστήσει το "εγώ" με το "εμείς".Το μωρό που το αγάπησα με το που είδα την εικόνα του στον υπέρηχο και που ξέρω πως θα το αγαπάω ενώ θα μεγαλώνει ,όλο και περισσότερο Γνωρίζω πως θα αγωνιώ γι αυτό με γεωμετρική πρόοδο όσο περνούν τα χρόνια πως θα περιμένω άγρυπνος πίσω από την πόρτα να γυρίσει από την έξοδό του και πως κάποια στιγμή ως ενήλικοι πια και οι δύο θα ρίξουμε τεράστιους τσακωμούς.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-hp238YcduFk/WDb8kd5QvRI/AAAAAAAACQ8/3KcPdR5yqsgO7lPV7DyEojv-r3YXVn-lgCLcB/s1600/13445651_1141549245886113_2010613537995680717_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-hp238YcduFk/WDb8kd5QvRI/AAAAAAAACQ8/3KcPdR5yqsgO7lPV7DyEojv-r3YXVn-lgCLcB/s640/13445651_1141549245886113_2010613537995680717_n.jpg" width="640" height="640" /></a></div>Το κοιτάζω με λατρεία. Είναι απίστευτο τι συναίσθημα μπορεί να βγάλει από μέσα μου ένα τόσο δα πραγματάκι το οποίο λίγα λεπτά πριν βρισκόταν σε μια άλλη σφαίρα ύπαρξης και που είκοσι χρόνια μετά είναι πολύ πιθανόν να με φωνάζει "γέρο".<br />
Η γυναίκα με τα ροζόλευκα είναι αυστηρή! Δεν αφήνει το ραντεβού μας να διαρκέσει πολύ. Είναι πρώτη του έξοδος σε απροστάτευτο χώρο και δεν κάνει.Παίρνει το πυρέξ και φεύγει αφήνοντας εμένα πίσω με την εικόνα του στυλωμένη στα μάτια μου. Ξέρω ότι σύντομα θα είμαστε μαζί πάλι αλλά αυτή τη στιγμή δεν μου αρκεί Θα έχουμε άλλωστε πολλές ευκαιρίες στο μέλλον αλλά γνωρίζω ότι τα χρόνια θα κυλήσουν τόσο γρήγορα και θα προσπαθώ εναγωνίως να ξαναφέρω αυτές τις στιγμές στο νου μου χωρίς πάντοτε να τα καταφέρνω.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-2aGHQLcpTFg/WDb8qaBBmqI/AAAAAAAACRA/7mpeZIG-8jEI85-ASCnH5XQ6nVtdYXubwCLcB/s1600/394740_293426460698400_1236335277_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-2aGHQLcpTFg/WDb8qaBBmqI/AAAAAAAACRA/7mpeZIG-8jEI85-ASCnH5XQ6nVtdYXubwCLcB/s640/394740_293426460698400_1236335277_n.jpg" width="640" height="383" /></a></div>Απομακρύνομαι και πάω κάπου να ξαναπαίξω το έργο στο μυαλό μου. Θα το παίζω συνέχεια ,ξανά και ξανά μέχρι να έχω καινούργιο υλικό να σκεφτώ. Ίσως μάλιστα κάποια στιγμή στο μέλλον να δοκιμάσω να κλείσω ξανά ένα καινούργιο ραντεβού με κάποιον καινούργιο επισκέπτη που θα έρθει και αυτός από το πουθενά και θα προσθέσει λίγο ακόμα μαγεία στη ζωή μου.<br />
<br />
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/DadqwDwz9Xg" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
<br />
Ευχαριστώ τη φίλη μου τη Μαρία που μου θύμησε το συναίσθημα αυτό με τον ερχομό της Νεφέλης της και της το αφιερώνω.<br />
Κάπως έτσι ήταν όταν συναντήθηκα με τον Δημήτρη, την Ξανθιάννα και τη Νεφέλη που ομόρφυναν και εξακολουθούν και ομορφαίνουν τη ζωή μου δίνοντας της λεπτές νοηματικές αποχρώσεις<br />
<br />
<br />
<br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-2049990156878015842016-11-10T23:11:00.002-08:002016-11-11T07:47:02.088-08:00LEONARD COHENΆλλος ένας μεγάλος έφυγε!<br />
Το άκουσα μόλις ξύπνησα σήμερα το πρωί και σπεύδω να του γράψω ,μήπως τον προλάβω, μήπως δεν έχει απομακρυνθεί πολύ και μπορέσει να ακούσει αυτά που θα του πω.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-_g5nojeejCo/WCVs5gq3d1I/AAAAAAAACQs/vvPblEDZfwA724Kimp2hBFSaFpeoup31wCLcB/s1600/leonard-cohen-leonard-cohen-performs-at-the_3861958.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-_g5nojeejCo/WCVs5gq3d1I/AAAAAAAACQs/vvPblEDZfwA724Kimp2hBFSaFpeoup31wCLcB/s640/leonard-cohen-leonard-cohen-performs-at-the_3861958.jpg" width="442" height="640" /></a></div><br />
Γράφω , όχι για διαβαστεί από κάποιον συγκεκριμένα , γράφω γιατί απευθύνομαι σε ένα φίλο που δεν πρόλαβα , (όπως γίνεται πάντα με αυτούς που αγαπάμε), να του πω πόσο τον εκτιμούσα και πόσο σημαντικό ρόλο έπαιζε στη σκηνοθεσία της ζωής μου.<br />
Έφυγε λοιπόν σήμερα το πρωί ένας άνθρωπος που με τη μουσική του συνέβαλε να καθοριστεί το μέτρο της ποιότητας , ένας καλλιτέχνης από τους λίγους που κατάφεραν να αναδείξουν σε κλασικό κάτι σύγχρονο, έφυγε αυτός που έδειξε ότι για να παράγεις μουσική δεν χρειάζεται να χτυπιέσαι στη σκηνή σαν μαριονέτα και ούτε καν να έχεις φωνή τεράστιου κλιμακιακού εύρους.<br />
Ο Κοέν κυριολεκτικά μιλούσε με τα τραγούδια του! Συνδιαλεγόταν με τον κάθε έναν από τους ακροατές του ξεχωριστά και εκείνος με τη σειρά του , έπαιρνε ότι ήθελε να πάρει και ότι θεωρούσε ότι τον άγγιζε.<br />
Τι να πρωτογ ράψει κανείς γι αυτόν τον μύθο της σύγχρονης μουσικής σκηνής; Και το γεγονός και μόνο ότι άλλα ιερά τέρατα όπως ο Nick Cave καιο Luis Tillet δηλώνουν ξεκάθαρα ότι η μουσική τους δε θα ήταν ποτέ ίδια αν δεν είχε υπάρξει ο Leonard Cohen λέει πολλά. <br />
Δεν θέλω να γράψω πολλά. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Θέλω μόνο να τον χαιρετήσω.<br />
Συγκινήθηκα σήμερα το πρωί όταν τον άκουσα να δηλώνει στο τραγούδι του από τον τελευταίο του δίσκο ,"I am ready my Lord", λίγο πριν μας αφήσει. <br />
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/YD6fvzGIBfQ" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
Δεν μπόρεσα να αποφύγω μια συνειρμική σύγκριση που ταιριάζει στους γενναίους.<br />
Παραθέτω εδώ απόσπασμα από το "απολείπειν ο Θεός Αντώνιον"ενός άλλου μύθου,διαχρονικού και τεράστιου. <br />
<br />
Σαν ετοιμος απο καιρο σα θαρραλεος ,σαν που ταιριαζει σε που αξιωθηκες μια τετοια πολι ,πλησιασε σταθερα προς το παραθυρο , 'κι ακουσε με συγκινησιν αλλ οχι ,με των δειλων τα παρακαλια και παραπονα ,ως τελευταια απολαυσι τους ηχους ,τα εξαισια οργανα του μυστικου θιασου , .κι αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που χάνεις.<br />
<br />
Κλείνω με τα λόγια μιας φίλης που τα διάβασα σήμερα το πρωί όταν του έκανε το δικό της κατευόδιο.<br />
"Thank you for the pain you took from eyes"<br />
<br />
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/JTTC_fD598A" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
<br />
<br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-88145735202803158752016-11-09T01:04:00.000-08:002016-11-09T01:04:52.941-08:00 ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΒΙΒΛΙΑΟι ρυθμοί διαβάσματος είναι πολύ πεσμένοι τώρα τελευταία με αποτέλεσμα εξίσου φτωχές αναγνωστικές συγκομιδές.<br />
Από την άλλη ,τα βιβλία αγοράζονται με τον ίδιο ρυθμό όπως πριν αλλα δεν επαρκεί ο χρόνος να διαβαστούν.<br />
Αρκετά με τις φλυαρίες όμως.<br />
Θα μιλήσω για δύο βιβλία με τα οποία ασχολήθηκα μετά την "πρωινή γαλήνη", η οποία είχε ,ομολογώ, μεγάλη επίδραση πάνω μου.<br />
Πρώτα θα αναφερθώ στο λογοτεχνικό πόνημα του Καλπούζου που ακούει στο παραμυθένιο όνομα, "Ουρανόπετρα".<br />
'Εχοντας κατά νου ,το "Ιμαρέτ", προσέγγισα αυτό το βιβλίο με την προσμονή ενός αντίστοιχου σε ενδιαφέρον έργο αλλά δεν ήταν ακριβώς έτσι.<br />
Δε θα έλεγα ότι το βιβλίο αυτό δεν έχει ενδιαφέρον. Το ενδιαφέρον του όμως εμφανίζεται τμηματικά ,μετά γίνονται αναγνωστικές κοιλιές και φτου και απ' την αρχή.<br />
Ο Καλπούζος προσπάθησε να φτιάξει ένα έπος αλλά δεν του βγήκε ακριβώς όπως το σχεδίαζε.<br />
Εδώ έχουμε τη σύγκρουση οικογενειών ,μέσα στο χρόνο, μέσα στο πέρασμα από γενιά σε γενιά. Ουσιαστικά έχουμε την αέναη διαμάχη του καλού με το κακό, ο δε πρωταγωνιστής σαν άλλος highlander καταφέρνει τελικά να επικρατήσει.<br />
Βασικό του μειονέκτημα του έργου αυτού, κατά τη γνώμη μου , είναι ότι εκτυλίσσεται στην Κύπρο και πολλοί διάλογοι είναι γραμμένοι στην Κυπριακή ντοπιολαλιά ,κάτι που κουράζει τον αναγνώστη και μειώνει τη ροή της ανάγνωσης.<br />
Χώρια που στο συλλογικό μας υποσυνείδητο ,ίσως επειδή αισθανόμαστε ενοχές για τους χειρισμούς μας ,εμείς οι Έλληνες αδιαφορούμε για οτιδήποτε Κυπριακό, ασχέτως αν δηλώνουμε το ακριβώς αντίθετο.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-Y0tRX7J0aNE/WCLmYNpzAcI/AAAAAAAACQY/P3uFUz6nhfgS5oZveiGmhvBGcUFPtckhACLcB/s1600/ouranop180.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-Y0tRX7J0aNE/WCLmYNpzAcI/AAAAAAAACQY/P3uFUz6nhfgS5oZveiGmhvBGcUFPtckhACLcB/s1600/ouranop180.jpg" /></a></div><br />
<br />
Το επόμενο βιβλίο ήταν ιστορικό. Από τις εκδόσεις Καπόν, "τα δύο βήτα". <br />
Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στο πως προκλήθηκε ο εθνικός διχασμός μεταξύ Βενιζέλου και Βασιλιά Κωνσταντίνου. (Από εκεί άλλωστε και τα δύο βήτα).<br />
Το βιβλίο έχει σαφώς φιλοβασιλική θέση , αλλά μετά τους τόσους λιβανωτούς στον Βενιζέλο ,πιστεύω πως καιρός ήταν να βγει κάποιος να μιλήσει και για τα σφάλματα του μεγάλου αυτού ανδρός.Ή έστω ,να εκφράσει μίαν άλλη εκδοχή.<br />
Η αλήθεια είναι πως σε ορισμένα σημεία αποδομεί πλήρως την εικόνα του εθνάρχη Βενιζέλου αφήνοντας ένα άτομο απογυμνωμένο που νιάζεται μόνο για την υστεροφημία του και που επιθυμεί να γίνεται πάντα το δικό του.<br />
Ας μην ξεχνάμε όμως ότι η ιστορία δεν είναι μια ανάγνωση με πρόσημο , εκτός αν θέλουμε και σε αυτόν τον τομέα να παρεισφρύσει ο οπαδισμός.<br />
Με λίγα λόγια , ο δικός μας να είναι πάντα ο καλύτερος. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-FMlJf0C5zwc/WCLmgttIiiI/AAAAAAAACQc/stQLyuuKXuICCDjD-jHjYuSwPyjYDNV0QCLcB/s1600/tadiobitaathinakakouri.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-FMlJf0C5zwc/WCLmgttIiiI/AAAAAAAACQc/stQLyuuKXuICCDjD-jHjYuSwPyjYDNV0QCLcB/s1600/tadiobitaathinakakouri.jpg" /></a></div>mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-16398283003239842012016-10-26T04:27:00.001-07:002016-10-26T04:32:44.065-07:00VAN MORRISON FOR EVER (Μερικά συναισθήματα που μου δημιούργησε ο καινούργιος δίσκος του)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-H6JgjnETJ5g/WBCR7uM-SnI/AAAAAAAACQE/sUxbqW8Azc0vgKQcowIw43gCogiZZVdBQCLcB/s1600/Van_sleeve_433.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-H6JgjnETJ5g/WBCR7uM-SnI/AAAAAAAACQE/sUxbqW8Azc0vgKQcowIw43gCogiZZVdBQCLcB/s640/Van_sleeve_433.jpg" width="640" height="640" /></a></div><br />
<br />
Ο Βαν Μόρρισον πιστός στο ραντεβού του με την ποιότητα ξαναχτύπησε!<br />
Μετά από καιρό ,κυκλοφόρησε ένα δίσκο βγαλμένο από τα παλιά, γεμάτο λυρισμό . Ένα δίσκο που σε κάνει να θέλεις να πάρεις το αυτοκίνητο σου νύχτα ,με βροχή κατά προτίμηση ,και να οδηγήσεις μέχρι το πρωί κάτω από τους φωτισμένους έρημους δρόμους ή να χαθείς μέσα στην ερημιά έχοντας πάντα για συντροφιά τη φωνή του.<br />
Μια φωνή ενίοτε βελούδινη και ενίοτε λιονταρίσια , κατεργασμένη σαν να βγαίνει από μουσικό όργανο<br />
Μια φωνή , μουσικό χαλί που σε παίρνει πάνω της και σε ταξιδεύει άλλοτε αρμενίζοντας με τον άνεμο και άλλοτε γινόμενη ερμητικός τυφώνας.<br />
Δε θα πω τίποτε άλλο. Δεν είμαι αμερόληπτος άλλωστε...<br />
Απλώς έμαθα να μετρώ τα χρόνια μου δίπλα στις μελωδίες του Βαν Μόρρισον.<br />
Ο ίδιος με τη μουσική του ,χωρίς να το ξέρει, έγινε κυριολεκτικά το σάουντρακ της ζωής μου που σιγόπαιζε μέσα στο κεφάλι μου. καθιστώντας αυτή τη ζωή, πιο γλυκειά και ταυτόχρονα πιο απαιτητική και τον ευχαριστώ γι αυτό!<br />
Όσοι πιστοί προσέλθετε!<br />
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Fl2ysHzkxys" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
Κατά την ταπεινή μου άποψη ,κορυφαία σύνθεση του άλμπουμ είναι το my holy guarding angel δηλαδή το νο 7.mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-18125953677117518802016-09-01T09:41:00.005-07:002016-10-09T02:50:16.877-07:00ΠΡΩΙΝΗ ΓΑΛΗΝΗΚάποτε στο σχολείο ,πολλά χρόνια πριν , στη διαδρομή της αρχόμενης τότε ζωής μου συναντήθηκα με την κυρία Μαγκλίνη η οποία έμελλε να είναι η καθηγήτρια των Γαλλικών μου για σειρά ετών.(Το αν δεν κατάφερα ποτέ να μάθω Γαλλικά ,σίγουρα δεν αποτελεί δική της ευθύνη).<br />
Χρόνια πολλά μετά ,έπεσα τυχαία στην εφημερίδα Καθημερινή πάνω σε ένα αρθρογάφο που είχε το ίδιο επώνυμο με την "κυρία μου".<br />
Με την υπόθεση αλλά ποτέ με την απόλυτη σιγουριά ταυτόχρονα, πως είναι γιός της άρχισα να τον διαβάζω και ομολογώ ότι ο τρόπος γραφής του με ενθουσίασε και έκτοτε έγινα πιστός αναγνώστης των άρθρων του. <br />
Κάποτε δε σε τυχαία συζήτηση ,ανακάλυψα πως ο Ηλίας Μαγκλίνης ήταν και φίλος με έναν δικό μου φίλο ,ο οποίος μου επαλήθευσε την ήδη καλή γνώμη που είχα γι αυτόν.<br />
Όταν λοιπόν έπεσα πάνω στο βιβλίο του "πρωινή γαλήνη" δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι το προσέγγισα με ουδέτερα συναισθήματα αφού ήμουν ήδη ακολουθητής και συμπαθούντας του Ηλία Μαγκλίνη.<br />
<br />
Το μόνο που θα πω είναι πως το βιβλίο των πεντακοσίων τόσων σελίδων το τελείωσα σε τρία βράδια.<br />
Ένα βιβλίο για τον πόλεμο στη χώρα με το τόσο παραμυθένιο όνομα ,τη χώρα της πρωινής γαλήνης ,την Κορέα.<br />
Ένα βιβλίο για ένα πόλεμο που συμμετείχε και η χώρα μας και που ξέρουμε ελάχιστα γι αυτόν όπως επίσης πως οι πεσόντες αυτού του πολέμου πήγαν στα "αζήτητα" της ιστορίας.<br />
Όποιος έχει διαβάσει το 'Ουδέν νεότερον από το Δυτικό μέτωπο" θα βρει κοινά στοιχεία. Εδώ ο συγγραφέας μας μιλάει για τη χαμένη νιότη και τα χαμένα όνειρα μιας γενιάς ανθρώπων που κλήθηκαν να σκοτώσουν και να σκοτωθούν χωρίς να γνωρίζουν το λόγο, στην άλλη άκρη της γης, σε μια χώρα που ξυπνάει και βγαίνει από τα ερέβη της νύχτας εκπέμποντας στα όντα γύρω της , την πρωινή γαλήνη. <br />
Μια ιστορία προσωπική ,όπως και μια ιστορία έρωτα ταυτόχρονα, προβαλόμενη στο ιστορικό περιβάλλον του εμφυλίου της Ελλάδας ,χωρίς όμως άσπρο και μαύρο κεντημένο με μια εκπληκτική δεξιοτεχνία ώστε να αποφύγει τις κακοτοπιές που δημιουργούν καχυποψίες για τις προθέσεις του δημιουργού και ενίοτε κατατάσσουν τα βιβλία στα στρατευμένα.<br />
Διαβάστε το<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-id-jj_rOQ_A/V8hZB8kydGI/AAAAAAAACPs/i8dbhZdWdksaFKI006P7CcJT8CVjZyfMACLcB/s1600/thumbnail.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-id-jj_rOQ_A/V8hZB8kydGI/AAAAAAAACPs/i8dbhZdWdksaFKI006P7CcJT8CVjZyfMACLcB/s640/thumbnail.jpeg" width="428" height="640" /></a></div><br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-9025433698847222702016-08-26T05:37:00.002-07:002016-08-26T05:37:24.270-07:00ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΩΝΜετά από πολύ καιρό επανέρχομαι στη σελίδα μου με βιβλιοκριτική.<br />
Δεν μπορώ να πω πως κρατάω τους ρυθμούς του παρελθόντος στην ανάγνωση, προφανώς η κρίση επηρεάζει και αυτόν τον τομέα.<br />
<br />
Πριν από κάμποσους μήνες διάβασα τους μολυβένιους στρατιώτες που στην κυριολεξία μας έρχονται από τα ρώσικα ως "τενεκεδένιοι στρατιώτες" ,λόγω του υλικού από το οποίο φτιάχνονται τα φέρετρα που επαναπατρίζουν ρώσους στρατίωτες όταν αυτοί σκοτώνονται στο εξωτερικό.<br />
Εδώ ,έχουμε μια σειρά από αφηγήσεις συγγενών ,εκλιπόντων στρατιωτών στον πόλεμο του Αφγανιστάν και συνειδητοποιούμε πως η σκληρότητα και η ωμότητα δεν βρίσκεται μόνο στα βίντεο του ISIS αλλά στην παγκόσμια καθημερινότητα και πως μπορεί να εκπορεύεται από οποιαδήποτε φυλή θρησκεία ή εθνότητα. Ξεκινώντας κάθε ξεχωριστή αφήγηση ο αναγνώστης νιώθει ένα σφίξιμο στο στομάχι γιατί γνωρίζει εκ των προτέρων ότι το φινάλε θα είναι ιδιαίτερα σκληρό και το χειρότερο...θα έχει συμβεί πραγματικά!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-TU1ye-HG19Y/V8AvnvvWoZI/AAAAAAAACOo/y0AoFUmm-q8ZJCKBJjhB-3xJQrvLMBXlACLcB/s1600/57c6033f-0a2e-4aae-a3d0-bad40fc4ae89_13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-TU1ye-HG19Y/V8AvnvvWoZI/AAAAAAAACOo/y0AoFUmm-q8ZJCKBJjhB-3xJQrvLMBXlACLcB/s640/57c6033f-0a2e-4aae-a3d0-bad40fc4ae89_13.jpg" width="447" height="640" /></a></div><br />
Εδώ και πολύ καιρό ξεκίνησα να διαβάζω το "πόλη στις φλόγες" για το οποίο είχα ακούσει διθυραμβικές κριτικές όπως επίσης πως πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια.<br />
Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που έχω αφησει ένα βιβλίο στη μέση. Πρόκειται για μια αστυνομική ιστορία που απλώνεται σε τρεις διαφορετικές χρονικές ζώνες και σε αυτό το σημείο θυμίζει τα "εκατό χρόνια μοναξιάς" του Μάρκες.Όμως οι ομοιότητες τελειώνουν εκεί. Το βιβλίο γίνεται εξαιρετικά κουραστικό και αργό όπως και τεράστιο , το συντηρεί όμως μια περιέργεια να φτάσεις στο τέλος να ανακαλύψεις τι έγινε. Κάτι που ομολογώ πως εγώ δεν το έκανα. Τουλάχιστον όχι για την ώρα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-MMfCnrbPq70/V8AxUOrh09I/AAAAAAAACOw/8BSq1tt4rg4Q-U2De1kP64utkWGz5qhRQCLcB/s1600/HALLBERG_City_On_Fire.jpg.thumb_203x300_255e9cd1faf623aacb48373450ef340e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-MMfCnrbPq70/V8AxUOrh09I/AAAAAAAACOw/8BSq1tt4rg4Q-U2De1kP64utkWGz5qhRQCLcB/s640/HALLBERG_City_On_Fire.jpg.thumb_203x300_255e9cd1faf623aacb48373450ef340e.jpg" width="433" height="640" /></a></div><br />
Μετά από μια δεκαετία περίπου ξανάπιασα να διαβάσω Στήβεν Κινγκ. Ομολογουμένως ο Κινγκ έχει ανανεωθεί και ακολουθεί την επικαιρότητα και τα σημεία των καιρών. Τα δύο μυθιστορήματα του ,αποτελούν μέρος μιάς τριλογίας και είναι πάρα πολύ καλά και μας κάνουν να περιμένουμε με αγωνία και το τρίτο βιβλίο που δεν έχει κυκλοφορήσει.<br />
Το ανησυχητικό στη δική μου αντίληψη είναι ότι τα εγκλήματα που περιγράφονται στον κύριο Μερσέντες είναι τα ίδια που υιοθέτησε ο ISIS για τα χτυπήματα στη Νίκαια και στο Παρίσι. Τραγική περίπτωση όπου η πραγματικότητα μιμείται τη λογοτεχνία, ή μήπως η δημοφιλία του Κινγκ αποτελεί και ένα πεδίο για να ανιχνευθούν νέες ιδέες για τρομοκρατικά χτυπήματα;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-DWFxOZ23Bng/V8AzzYJv9gI/AAAAAAAACPE/BoHdZAQ9pQURNFsUE9ciboFF0YZmEllzACLcB/s1600/072dd110-47df-45e0-8331-d60460c90081_5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-DWFxOZ23Bng/V8AzzYJv9gI/AAAAAAAACPE/BoHdZAQ9pQURNFsUE9ciboFF0YZmEllzACLcB/s640/072dd110-47df-45e0-8331-d60460c90081_5.jpg" width="416" height="640" /></a></div>Η συνέχεια του κυρίου Μερσάντες , το "ότι βρεις δικό σου " ,είναι μια εξέλιξη του DR Faustus του Marlow και ουσιαστικά ο Κινγκ διερευνά πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν το έπαθλο είναι η τέχνη. Και τα δύο διαβάζονται απνευστί. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-4fvF4FqPpvg/V8A0Dm_V5EI/AAAAAAAACPQ/I5ufVTkOtAwiJID6fFh0VjflpA_FF2jwwCLcB/s1600/ebfe08d7-7f2a-47f7-9451-ec6841910ffa_4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-4fvF4FqPpvg/V8A0Dm_V5EI/AAAAAAAACPQ/I5ufVTkOtAwiJID6fFh0VjflpA_FF2jwwCLcB/s640/ebfe08d7-7f2a-47f7-9451-ec6841910ffa_4.jpg" width="416"
height="640" /></a></div><br />
Τέλος ,μετά από καιρό κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του Jonathan Coe ,ο αριθμός 11.<br />
Να διευκρινίσω ότι λατρεύω τον Κοου ως συγγραφέα , τον θεωρώ πολυδιάστατο και περιμένω κάθε του βιβλίο με μεγάλη αγωνία.<br />
Δυστυχώς το τελευταίο του πόνημα αποτελεί την πιο αδύνατη συγγραφική του στιγμή.<br />
Χτίζει ένα ολόκληρο βιβλίο πάνω στον αριθμό 11 ο οποίος εμφανίζεται σε διάφορα σημεία. Παραμένει όμως αρκετά ασύνδετο και δημιουργεί την αίσθηση του άσκοπου τελικά.Από τα πιο ατυχή σημεία ,το φινάλε του βιβλίου με τη μεταφορά της τεράστιας αράχνης που επιτίθεται και εξαφανίζει τους εκμεταλλευτές της λαικής τάξης στα πλούσια προάστια του Λονδίνου. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-UNClpuk4O_M/V8A19OrPTgI/AAAAAAAACPc/Vk922Rn1yVU6RGgjDu1py5Zy6iinrv3HwCLcB/s1600/4A574534AF636E969BFF4B3279EA91C3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-UNClpuk4O_M/V8A19OrPTgI/AAAAAAAACPc/Vk922Rn1yVU6RGgjDu1py5Zy6iinrv3HwCLcB/s640/4A574534AF636E969BFF4B3279EA91C3.jpg" width="427" height="640" /></a></div><br />
Το κατωτέρω κομάτι είναι από τα αγαπημένα του Κόου και μάλιστα ορμώμενος από τον τίτλο του άλμπουμ ,ονόμασε και ένα από τα δικά του βιβλία έτσι.<br />
<br />
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/pu1uRC4tOh0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-2554793991893252112016-05-23T02:07:00.000-07:002016-05-23T02:07:33.278-07:00ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ/ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ 2016<br />
<br />
ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΜΑΙΟΥ 2016<br />
<br />
ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ/ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ <br />
<br />
Κάνοντας μια αρχική εκτίμηση θα λέγαμε ότι τα θέματα ήταν λίγο τσιμπημένα στη διατύπωση ,δηλαδή ο μαθητής έπρεπε να τα διαβάσει αρκετά προσεκτικά για να αποφασίσει από που θα επέλεγε την απάντησή του.<br />
Τώρα ως προς τις προβέψεις μας ,το αποτέλεσμα δεν ήταν συνταρακτικό αλλά πετύχαμε την πηγή της αρχής της δεδηλωμένης και επί πλέον όποιος ακολούθησε αυτή τη συμβουλή , να δει πιο προσεκτικά τα πρώτα και τελευταία κεφάλαια κάθε ενότητας , σίγουρα διευκολύνθηκε στο να απαντήσει την ολοκλήρωση της αγροτικής μεταρρύθμισης από τον Βενιζέλο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-bOQQz5f8IeM/V0LF2_joNNI/AAAAAAAACOQ/cIWMXPRvNzAw75fwfPLDbLODYkPZipOeACLcB/s1600/images.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-bOQQz5f8IeM/V0LF2_joNNI/AAAAAAAACOQ/cIWMXPRvNzAw75fwfPLDbLODYkPZipOeACLcB/s640/images.jpeg" /></a></div><br />
<br />
Πάμε όμως να τα δούμε αναλυτικά.<br />
<br />
ΘΕΜΑ Α1.<br />
α. Κόμμα Γ.Θεοτόκη σελ. 91-92.<br />
β. Προσωρινή Κυβέρνηση Κρήτης σελ 213-214 όλη η παράγραφος.<br />
γ. Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής Ο όρος “Ανταλλαγής “ μας επιτρέπει με σιγουριά να πούμε ότι εδώ πρόκειται για την επιτροπή του 1923 και όχι γι αυτήν του 1914 που δε λειτούργησε ποτέ. Άρα σελ 152.<br />
<br />
ΘΕΜΑ Α2.<br />
α. Σωστό σελ.84<br />
β. Λάθος σελ.209<br />
γ. Λάθος σελ.220<br />
δ. Λάθος σελ.49<br />
ε. Σωστό σελ.54<br />
<br />
ΘΕΜΑ Β1.<br />
<br />
Εδώ ουσιαστικά μας ζητείται το κεφάλαιο 4 των σελίδων 142-143 ,δηλαδή η Παλιννόστηση.<br />
Χωρίζεται σε δύο υποερωτήματα όπου οι φορείς καλύπτουν την πρώτη παράγραφο και οι συνθήκες ,τη δεύτερη.<br />
<br />
ΘΕΜΑ Β2.<br />
<br />
Τα εμπόδια που αντιμετώπισε η αστική αποκατάσταση εισάγονται στο βιβλίο με την ταυτόσημη πρόταση, “Η αστική στέγαση συνάντησε περισσότερα εμπόδια…” σελ.157. Μπορούμε ανώδυνα να το ξεκινήσουμε και από λίγο πιο πάνω ,απο το σημείο “Σε αντίθεση με την αγροτική …”, να το ολοκληρώσουμε δε στην “επέκταση λιμανιών”.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-FEF_uTGPQ4k/V0LF-qc216I/AAAAAAAACOU/mvWFFmw7ufQfb0YDq4ZgytiUIq5kIUNEQCLcB/s1600/images.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-FEF_uTGPQ4k/V0LF-qc216I/AAAAAAAACOU/mvWFFmw7ufQfb0YDq4ZgytiUIq5kIUNEQCLcB/s640/images.png" /></a></div><br />
ΘΕΜΑ Γ1<br />
<br />
α. Αρχικά ελέγχουμε από που προέρχονται οι ιστορικές μας γνώσεις για να απαντήσουμε στην ασάφεια του ελληνικού συντάγματος του 1864 και στο πρόβλημα που προκαλούσε.<br />
Παρότι η έναρξη της παραγράφου ουσιαστικά μας φανερώνει έναν επίλογο στο θέμα της αρχής της δεδηλωμένης θα προτιμήσουμε να μην του αλλάξουμε θέση και να ξεκινήσουμε με αυτό για να δικαιολογήσουμε τη λέξη “Αυτό “ με την οποια εισάγεται η πρόταση που μας μιλά για την ασάφεια.<br />
Η απάντηση λοιπόν βρίσκεται στην τελευταία παράγραφο της σελίδας 78 και συνεχίζεται μέχρι τη σελίδα 79 και το σημείο που γίνεται αναφορά στην αρχη της δεδηλωμένης. Συμπληρωματικά αναφερόμαστε στην Ιστορία του Ν. Μαρωνίτη και κάνουμε μνεία για την εκλογική νοθεία της 29ης Ιουνίου του 1874 και την αντίδραση του Τρικούπη μέσω της εφημερίδας “Καιροί” και του έρθρου του, “τις πταίει;”<br />
Ουσιαστικά σε πλάγιο λόγο παραθέτουμε όλη την πρώτη παράγραφο της πηγής.<br />
β. Συνεχίζουμε στη ρύθμιση ,όπου οι γνώσεις μου με οδηγούν στην εφαρμογή της ιδέας του Χαρίλαου Τρικούπη μέχρι το τέλος του κεφαλαίου προσθέτοντας από τον Μαρωνίτη το συμπέρασμα του Τρικούπη , ότι δηλαδή μόνο ο σχηματισμός κυβερνήσεων πλειοψηφίας μπορεί να δώσει λύσεις.<br />
Το γεγονός ότι ο Γεώργιος πείθεται και ακολουθεί την πρόταση του Τρικούπη ,γίνεται εμφανές στον Βασιλικό λόγο στη Βουλή στις 11 Αυγούστου του 1875 όπου ο Ίδιος ο βασιλιάς υπεραμύνεται των θέσεων του Τρικούπη, προφανώς “υπό την πίεση της αντιπολίτευσης και του επαναστατικού αναβρασμού”<br />
<br />
ΘΕΜΑ Δ1.<br />
<br />
α. Στόχος των νομοθετημάτων του Κουμουνδούρου κατά την περίοδο 1870-71 ήταν να εξασφαλιστούν οι ακτήμονες χωρικοί…40 στρέμματα για αρδευόμενα.<br />
Εδώ υπεισέρχεται το υλικό της πηγής όπου αναφέρουμε τους λόγους που ωθούν τον Κουμουνδούρο σε αυτή την μεταβολή<br />
Το 1917 η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου…επίκεντρο κρατικού ενδιαφέροντος.<br />
Εδώ συμπληρώνουμε από το κείμενο του Δ. Πετμεζά όπως και την πρώτη και δεύτερη παράγραφο του κειμένου του Φραγκιάδη. Τα δύο αυτά κείμενα ενισχύουν την απάντηση ως προς τους στόχους και το περιεχόμενο.<br />
Κατόπιν περνάμε στην υλοποίηση ,όπου για τον Κουμουνδούρο γράφουμε ,”Από το 1870 ως το 1911…Καλλιέργεια Δημητριακών”.<br />
Για τον Βενιζέλο παραθέτουμε το σημείο που αναφέρεται στην αναδιανομή της γης που έφτασε το 85% στη Μακεδονία …Βουλγαρία ,Ρουμανία κ.λπ) και συμπληρώνουμε το τελευταίο απόσπασμα από το κείμενο του Φραγκιάδη ,ότι η αγροτική μεταρρύθμιση άρχισε τελικά να υλοποιείται από το 1923…σε έλληνες μεγαλογαιοκτήμονες. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-wIvVXmxw3ys/V0LGDveeHII/AAAAAAAACOY/2pBS8Gk4sjoP_CtNPfT0y3LX0FzGuiSdwCLcB/s1600/Unknown.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-wIvVXmxw3ys/V0LGDveeHII/AAAAAAAACOY/2pBS8Gk4sjoP_CtNPfT0y3LX0FzGuiSdwCLcB/s640/Unknown.jpeg" /></a></div><br />
Για τα περυσινά παιδιά που ξαναδίνουν φέτος υπάρχει μια διαφοροποίηση στο Δ1 όπου δε ζητείται καθόλου το κομμάτι του Κουμουνδούρου και έτσι παραμένουμε στην απάντηση μόνο στα σημεία που αναφέρονται στον Βενιζέλο.<br />
<br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-19812752544708077682016-05-20T05:24:00.001-07:002016-05-20T05:24:55.759-07:00ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΘΕΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣΜε τη βεβαιότητα πως τα πάντα έχουν διαβαστεί επαρκώς θα προχωρήσω σε κάποιες επισημάνσεις της τελευταίας στιγμής.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-BoarCxzediI/Vz8ANE5nKwI/AAAAAAAACN8/Hnql2cbMA3IfBfGST47N7o9KE6GWL4cDACLcB/s1600/images-1.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-BoarCxzediI/Vz8ANE5nKwI/AAAAAAAACN8/Hnql2cbMA3IfBfGST47N7o9KE6GWL4cDACLcB/s640/images-1.jpeg" /></a></div>!. Διαβάζουμε πολύ προσεκτικά τις ερωτήσεις και φροντίζουμε να κατανοήσουμε ποιο είναι το ζητούμενο πριν περάσουμε στην απάντηση.<br />
2. Δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στο πρώτο και στο τελευταίο μάθημα της κάθε ενότητας.<br />
ΠΡΟΣΟΧΗ !<br />
Λογαριάστε την πορτοκαλί ενότητα ως δύο ξεχωριστές με 19ο και 20ο αιώνα αντίστοιχα.<br />
3. Προσέξτε ιδιαιτέρως την τελευταία γραμμή κάθε σελίδας όπως και την τελευταία πρόταση κάθε κεφαλαίου. Αποτελούν εξαιρετική λιχουδιά για τους εξεταστές στις ερωτήσεις τύπου Σωστό Λάθος!<br />
4. Στις ερωτήσεις πηγής να θυμάστε πως το ζητούμενο βρίσκεται στην ερώτηση και όχι στην πηγή. Άρα φροντίστε να καταλάβετε τι ζητά η ερώτηση και μετά συνδυάστε τις γνώσεις σας και τα δεδομένα του παραθέματος.<br />
<br />
Πάμε τώρα στα πιο ειδικά…<br />
<br />
Η οικονομία κατά τον 19ο αιώνα επανέρχεται στην ύλη μετά από δέκα χρόνια απουσία και ίσως έχει την τιμητική της με μεγάλο θέμα.<br />
Χωρίς να σημαίνει πως δε θα έχετε κάνει ήδη την ύλη φύλλο και φτερό ,κάποια κεφάλαια μου φαντάζουν πιο υποψήφια όπως οι εξαγωγές της Ελλάδας, η ναυτιλία , τα ορυκτά με αναφορά στο Λαύριο και το εξωελλαδικό ελληνικό κεφάλαιο. Εκεί βρίσκεται και το Τανζιμάτ του οποίου τον ορισμό να μέθετε καλά.<br />
Στο δεύτερο μέρος ,αυτό δηλαδή του εικοστού αιώνα αξίζει ένα επιπλέον κοίταγμα σε μια σελίδα πολυνίκη των εξετάσεων ,αυτή δηλαδή του εργατικού κινήματος και για άλλη μια φορά της Φεντερασιόν.<br />
Διαβάστε καλά την παράγραφο της σταφιδικής κρίσης και τα αποτελέσματα των Βαλκανικών πολέμων για την Ελλάδα.<br />
Τέλος το κλήρινγκ έχει να εμφανιστεί χρόνια ως ορισμός.<br />
Αν θέλαμε να ψάξουμε για κάποια συνδυαστική, οι δύο τράπεζες ,Εθνική και Ελλάδος θα μπορούσαν να φτιάξουν ένα πολύ καλό ντουέτο!<br />
Το ίδιο και ανάμεσα στον 19ο και 20ο αιώνα ένας συνδυασμός με τη Μεγάλη Ιδέα και τον Βενιζελισμό!<br />
<br />
Παιρνώντας στο κεφάλαιο που τα παιδιά αποκαλούν ,κόμματα θα ήθελα να επισημάνω ότι πέραν του πρώτου που λόγω της πολυθεματικότητάς του αποτελεί πρόκληση , αξίζει να προσεχθεί ιδιαιτέρως το δεύτερο κεφάλαιο που δεν έχει εμφανισθεί ποτέ στις εξετάσεις ,δηλαδή η παρακμή των ξενικών κομμάτων.<br />
Από την εθνοσυνέλευση του 62-64 προσέχουμε τα τέσσερα κόμματα για την περίπτωση που ζητηθούν ως ορισμοί, ενώ επισημαίνω ότι και η αρχή της δεδηλωμένης απουσιάζει από τα θέματα που έχουν ζητηθεί ως τώρα.<br />
Από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα έχουμε δει πολλές φορές να ζητούνται θέματα άρα το προσέχουμε ενώ οι Ιάπωνες και το κίνημα στο Γουδί χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.<br />
Η ανόρθωση ως ορισμός και η δομή του βενιζελικού κόμματος σε συνδυασμό με κάτι από το ίδιο κεφάλαιο ,π.χ τις βασικές αρχές του προγράμματος του Βενιζέλου.<br />
<br />
Και σειρά έχει το προσφυγικό.<br />
Στο προσφυγικό έχει πολλούς οργανισμούς και επιτροπές που λειτουργούν υπό μορφή ορισμών. Σε κάθε περίπτωση προσέχουμε την έδρα του κάθε οργανισμού και το έργο του για την περίπτωη των αντιστοιχίσεων.<br />
Το κεφάλαιο «άλλα προσφυγικά ρεύματα» με τον αυταπαξιωτικό τίτλο του πρέπει να προσεχθεί . Συνδυάζεται και με την εισαγωγή κάτω από συνθήκες. Επίσης στην περίθαλψη μαθαίνουμε πολύ καλά τις κουκίδες. Από τη σελίδα 144 να προσεχτεί το β΄μέρος με τις μετακινήσεις των Ελλήνων πριν και μετά την καταστροφή.<br />
Το πρώτο διάστημα με τον εξίσου απαξιωτικό τίτλο του χρήζει προσοχής. Όταν μιλάμε για πρώτο διάστημα αναφερόμαστε στο διάστημα Σεπτέμβρης 1922 έως 30-1-23.<br />
Να προσεχθεί το κεφάλαιο της ΕΑΠ με τον ορισμό του.<br />
Όσο για το Κεφάλαιο Ε είναι στις μόνιμες επιθυμίες των επιτροπών χρόνο παρά χρόνο. Ιδιαίτερη βάση να δοθεί στον Πολιτισμό.<br />
<br />
Τέλος ,το Κρητικό!<br />
Στο Κρητικό πολλές φορές μια ερώτηση καλύπτει το τελείωμα του ενός μαθήματος και την έναρξη του άλλου. Δε συμβαδίζει δηλαδή πάντα με τίτλους κεφαλαίων.<br />
Προσέχουμε την περίοδο δημιουργίας ,είτε ως σύνολο είτε ως ορισμό του οργανικού νόμου στη δεύτερη παράγραφο<br />
Η εκδήλωση της επανάστασης του Θερίσου είναι πολύ σημαντικό κομμάτι και μπορεί να συνδυαστεί και με την αποτίμηση στη σελίδα 215.Επίσης προσοχή στα κρητικά συντάγματα που είναι δύο και βρίσκονται στα τέλη των σελίδων 207 και 215.<br />
Ο Ζαίμης είναι πολύ καλό κεφάλαιο όπως και η διαδικασία που προηγείται της πρότασής του.<br />
Τέλος το κεφάλαιο 9 με έμφαση στις δύο τελευταίες παραγράφους.<br />
Σε αυτή την περίπτωση να μην ξεχαστεί η μαρμάρινη επιγραφή.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-ZhRVwkwN3Yc/Vz8AULzER0I/AAAAAAAACOA/jTbZVK2ewyQmE4Ij3mycuz9qmeKg1IAfQCLcB/s1600/images.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-ZhRVwkwN3Yc/Vz8AULzER0I/AAAAAAAACOA/jTbZVK2ewyQmE4Ij3mycuz9qmeKg1IAfQCLcB/s640/images.jpeg" /></a></div><br />
Ελπίζω κάτι από αυτά ,γιατί όχι όλα ,να τα βρείτε μπροστά σας μεθαύριο.<br />
<br />
Με τις ευχές μου και τη θετική μου σκέψη !<br />
<iframe width="420" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/qs35t2xFqdU" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-34840664915132747702016-04-27T07:42:00.001-07:002016-04-27T08:15:28.421-07:00ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΙΜΗΝΟΕπανέρχομαι μετά από αρκετό καιρό με βιβλιοκριτική.<br />
Έχω πάψει να τα παρουσιάζω ανά μήνα, αρκούμενος στα σπάνια διαλείμματα της τεμπελίτιδας που τώρα τελευταίο όλο και συχνότερα με επισκέπτεται.<br />
Ξεκινώ λοιπόν με το κουκλόσπιτο το οποίο με τράβηξε από τον τίτλο του και από την περιγραφή στο οπισθόφυλλο.<br />
Ομολογουμένως πρόκειται για μια πρωτότυπη ιστορία την οποία κάνει ακόμη πιο δελεαστική το σκηνικό ,καθότι η ιστορία μας διαδραματίζεται στο Άμστερνταμ του 16ου αιώνα.<br />
Η συγγραφέας θέτει ως κεντρικό στοιχείο της υπόθεσης ένα σπίτι μινιατούρα το οποίο όσο εμπλουτίζεται με πρόσωπα ,τα οποία είναι τα πρόσωπα των χαρακτήρων του βιβλίου μας , τόσο αναλαμβάνει το ρόλο του προφήτη εμφανίζοντας στοιχεία πάνω στις μινιατούρες των χαρακτήρων που απηχούν μια προλεχθείσα πραγματικότητα.<br />
Ανακατεύονται πολλά στοιχεία ,όπως αυτό του μεταφυσικού όπως και αυτό της μωροπιστίας μαζί με τις κοινωνικές συμβάσεις μιας κατά τα άλλα ανοιχτής σε νέες ιδέες κοινωνίας αλλά στο τέλος το βιβλίο αφήνει περισσότερα ερωτηματικά από όσα φυσιολογικά κενά μια μυθοπλασία σου αφήνει να απαντήσεις.<br />
Μου πήρε καιρό να το διαβάσω γιατι μια καινοτομία που η συγγραφέας εφαρμόζει στη συγγραφή του ,να το γράψει δηλαδή και να το αφηγηθεί σε ενεστώτα χρόνο , το κατέστησε ιδιαίτερα κουραστικό. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-t184sYpAOCU/VyDQUxVXDII/AAAAAAAACNc/GIJ-aAcvxCwiRiZUpRVJ28VZ5q_Ljh09wCLcB/s1600/91E8CE54BCEF44EA13A969777BA8316C.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-t184sYpAOCU/VyDQUxVXDII/AAAAAAAACNc/GIJ-aAcvxCwiRiZUpRVJ28VZ5q_Ljh09wCLcB/s640/91E8CE54BCEF44EA13A969777BA8316C.jpg" /></a></div>Κατόπιν σειρά είχε μια συλλογή παρουσιάσεων σε κολλέγια της Αμερικής ,που έκανε ο Κερτ Βόνεγκατ.<br />
Με τράβηξε ιδιαίτερα ο τίτλος του που ουσιαστικά εξηγεί πόσο απλό είναι να αντιληφθούμε την ευτυχία στον απειροελάχιστο χρόνο που εκείνη εκδηλώνει την παρουσία της.<br />
Κατά τα άλλα επίκαιρο για την εποχή του ,αλλά μάλλον αδιάφορο για τον αναγνώστη του σήμερα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Y5KsNoe-C7Y/VyDQjLltXNI/AAAAAAAACNg/J91VCnK3QcEFfin2B8EOX5biWgQI92CCQCLcB/s1600/425E52831DF4775972ACD500A63E648D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-Y5KsNoe-C7Y/VyDQjLltXNI/AAAAAAAACNg/J91VCnK3QcEFfin2B8EOX5biWgQI92CCQCLcB/s640/425E52831DF4775972ACD500A63E648D.jpg" /></a></div>Πάντοτε παρακολουθούσα τον Δημήτρη Νανόπουλο όταν (σπανίως ) παρουσιαζόταν στην τηλεόραση και πάντοτε τον θαύμαζα γι αυτά που έχει πετύχει ως επιστήμονας.<br />
Έτσι μια βιογραφία του ,και μάλιστα τόσο καλογραμμένη δε θα μπορούσε να με αφήσει ασυγκίνητο.<br />
Δεν θα μπορούσα να πω περισσότερα γιατί μια βιογραφία δεν είναι ποτέ ίδια με κάποια άλλη και φυσικά δεν έχει νόημα παρά μόνο αν τη διαβάσεις.<br />
Ελπίζω να διαβαστεί από νέους γιατί ο Δημήτρης Νανόπουλος αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-KmyyHIAt11Q/VyDQua9VeYI/AAAAAAAACNk/AjVqN6NcgXklUh5LixtGVA3KJK59cvcIQCLcB/s1600/1DC395C8AA9D1AB589238E5C5D7E960B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-KmyyHIAt11Q/VyDQua9VeYI/AAAAAAAACNk/AjVqN6NcgXklUh5LixtGVA3KJK59cvcIQCLcB/s640/1DC395C8AA9D1AB589238E5C5D7E960B.jpg" /></a></div><br />
Τέλος, έπεσε στα χέρια μου το πόνημα του μίμη Ανδρουλάκη για το χρόνο μέλιτος που έκανε μετά την ήττα του στις εκλογές του Νοέμβρη του 1920 με την δεύτερη σύζυγό του ,Έλενα Σκυλίτση.<br />
Ο Ανδρουλάκης είναι ένας ανεξάντλητος και ανεκτίμητος θησαυρός γνώσεων.<br />
Στο βιβλίο αυτό παρατίθενται όλα τα παραλειπόμενα της εποχής και όλα τα κουτσομπολιά.<br />
Απίστευτη πηγή έξτρα πληροφοριών για να έχει κάποιος ολοκληρωμένη εικόνα του Βενιζέλου. Και δεν εννοώ ως πολιτικού, αυτά μας τα έχουν πει και άλλοι, αλλά ως ανθρώπου ,με τις αδυναμίες του , με έμφαση αυτήν προς το άλλο φύλλο.<br />
Καταπληκτικό συμπλήρωμα για τους λάτρεις της ιστορίας και ιδιαίτερα εκείνης της περιόδου.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-RZdnpSc7qVQ/VyDQ3kUGJQI/AAAAAAAACNo/C9JXTmYL1lkeu8-dcUlQeL0siQikCd4LACLcB/s1600/9789601665450-200-1136244.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-RZdnpSc7qVQ/VyDQ3kUGJQI/AAAAAAAACNo/C9JXTmYL1lkeu8-dcUlQeL0siQikCd4LACLcB/s640/9789601665450-200-1136244.jpg" /></a></div><br />
<br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-23868465269169506032016-04-22T02:27:00.002-07:002016-04-22T02:27:59.424-07:00ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣΧθες έφυγε και ο Prince!<br />
Ξεκινώ κάπως απότομα το ξέρω ,όμως όλως αιφνιδίως ,η ζωή άρχισε με τις απώλειες να υποδεικνύει στη γενιά μου ,το χρονικό της στίγμα!<br />
Τι να πρωτοθυμηθεί όμως κανείς !<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-etInYLZgfQE/Vxns5XJUuWI/AAAAAAAACMw/MfwKgz9Hdy43rpKb0tufX0laCUnrSp_cACLcB/s1600/Unknown.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-etInYLZgfQE/Vxns5XJUuWI/AAAAAAAACMw/MfwKgz9Hdy43rpKb0tufX0laCUnrSp_cACLcB/s640/Unknown.jpeg" /></a></div> Τον Lou Reed;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-jPyarthAWqw/VxntAvh0zdI/AAAAAAAACM0/Xy_dRMQHXXMixIEtn9DjFDYlBxB7Ojw3gCLcB/s1600/Unknown-1.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-jPyarthAWqw/VxntAvh0zdI/AAAAAAAACM0/Xy_dRMQHXXMixIEtn9DjFDYlBxB7Ojw3gCLcB/s640/Unknown-1.jpeg" /></a></div> Τον David Bowie;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-bkmp8fObO1Y/VxntgfnF1YI/AAAAAAAACNA/DAE1m5bw8gIL5ubEvF0zPB_wxplRsj5OQCLcB/s1600/Unknown-2.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-bkmp8fObO1Y/VxntgfnF1YI/AAAAAAAACNA/DAE1m5bw8gIL5ubEvF0zPB_wxplRsj5OQCLcB/s640/Unknown-2.jpeg" /></a></div> Τον George Harrison;<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-vTKebFhJrDo/VxntoBZ_oPI/AAAAAAAACNI/Y4S_zMk7gcQM43DWyptAl9IIvGzeEksPACLcB/s1600/%25CE%25921.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-vTKebFhJrDo/VxntoBZ_oPI/AAAAAAAACNI/Y4S_zMk7gcQM43DWyptAl9IIvGzeEksPACLcB/s640/%25CE%25921.jpg" /></a></div> για να μην επακταθώ και σε άλλα έιδωλα που με τον τρόπο τους ήταν και αυτά ροκ σύμβολα όπως ο μάγος της μπάλλας Johan Cruyff;<br />
Με όλους αυτούς αλλά και άλλους πολλούς , πέρα από τον ξέφρενο ρυθμό μουσικής και ζωής που μας παράσερναν άτυπα μας υπόσχονταν πως θα είναι πάντα εκεί ,δίπλα μας να μας βλέπουν να μεγαλώνουμε και να αφήνουν σε μας μόνο την απορία αν θα εξακολουθήσουν να παραμένουν σημαντικοί με το πέρασμα του χρόνου.Έτσι ξεπετάξαμε την εφηβεία μας αφήνοντας τους γονείς μας στην πλάνη τους να νομίζουν πως μόνο αυτοί κατείχαν τα σκήπτρα της ενηλικίωσής μας.<br />
Κάποτε φίλος εκείνης της εποχής με είχε ρωτήσει ,ρωτώντας ουσιαστικά τον ίδιο του τον εαυτό αν μεγαλώνοντας θα ακούγαμε ακόμα αυτή τη μουσική με την ίδια προσήλωση.<br />
Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο χρόνος. Η μουσική που ακούγαμε τότε ήταν το soundtrack της ίδιας μας της ζωής, αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας.<br />
Αναπόδραστα λοιπόν όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες που μας συνόδευσαν ,εξελίχτηκαν σε μέρος της ταυτόυητάς μας.<br />
Και ξαφνικά άρχισαν οι αναχωρήσεις . Αυτά τα ιερά τέρατα που για μας είχαν μείνει στο διηνεκές χωρίς ηλικία ,κάτι σαν τον Σούπερμαν ή τον Μίκυ Μάους άρχισαν να φεύγουν. <br />
Ανάλογα με το πόσο είχαν επιδράσει στα τρυφερά μας χρόνια ,αντίστοιχη ήταν και η θλίψη και η αίσθηση της απώλειας, το χειρότερο όμως είναι πως με κάθε έναν από αυτούς που αποφάσιζε να γίνει ένα με την πλειοψηφία, ερχόταν σε μας συνοδός η σκέψη πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα , πως και οι μύθοι κάποτε πεθαίνουν και πως κάποια μέρα δίπλα σε μια λαμπρή πομπή που θα συνοδεύει κάποιον αστέρα ίσως λίγο πιο κάτω σε ένα παράληλο χώρο και χρόνο και η δική μας η πομπή να πορεύεται τον ίδιο δρόμο που άλλοτε εξασφαλίζει αθανασία και άλλοτε λήθη. <br />
<br />
<iframe width="420" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/87nGW6MuW2s" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
Lou Reed, David Bowie μαζί πριν αναχωρήσουν για τη μεγαλύτερη τουρνέ τους στα επέκεινα.mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-83208872212936995672016-03-17T02:53:00.001-07:002016-03-18T01:14:30.478-07:00ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑΜόνο και που το σκέφτεται κανείς ,τον πιάνει δέος ! Ας αναλογιστούμε πώς είναι να χαιρετηθεί κανείς με τους συμμαθητές του στην πόρτα του σχολείου του, θεωρώντας τη μέχρι τώρα καθημερινή επαφή μαζί τους ,μια ρουτίνα που αδιάλλειπτα θα συνεχιστεί και προς το μέλλον και τελικά να τους ξανασυναντήσει σαράντα χρόνια μετά!!!<br />
Ή μήπως το είχαμε υπονοήσει άραγε από τότε, πως θα ξανασυναντηθούμε όταν αυτό θα αξίζει να πραγματοποιηθεί;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-dZbPawexs2Q/Vup9e-zfO_I/AAAAAAAACMU/NAGdZ7ZajM40hVXE4I6z0QDfuKy8jXhpw/s1600/12742341_968189733250163_2625890952903504043_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-dZbPawexs2Q/Vup9e-zfO_I/AAAAAAAACMU/NAGdZ7ZajM40hVXE4I6z0QDfuKy8jXhpw/s640/12742341_968189733250163_2625890952903504043_n.jpg" /></a></div>Χωρίσαμε λοιπόν στην πόρτα του σχολείου! Και μετά ανοίξαμε το σεντούκι της λησμονιάς και χρόνο με το χρόνο χώναμε όλο και πιο πολλές υποσχέσεις επανασύνδεσης μέσα.Τα χρόνια συνέχισαν να κυλάνε σαν σε παραμύθι μόνο που κανείς μας δεν είναι πρίγκιπας αλλά απλός θεατής μιας καθημερινότητας που τα ισοπεδώνει όλα!<br />
Οι γραμμές των ζωών μας που ξεκίνησαν παράλληλες ,κάπου στην πορεία απομακρύνθηκαν η μία από την άλλη και χάθηκαν μέσα στη θολούρα του χρόνου ,αδυνατίζοντας όλο και πιο πολύ τα περιγράμματα των προσώπων αλλά και τις αναμνήσεις που τα σμίλευαν.<br />
Και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο!<br />
Μια φωνή αγνώριστη που έρχεται κατ'ευθείαν από το παρελθόν να θυμίσει εκείνη την υπόσχεση που δόθηκε παλιά! Εκείνο το συμφωνημένο ραντεβού που κανονίστηκε πολύ πολύ μακριά πριν ,σε μια εποχή when we were kings (όπως λέει και το φοβερό ντοκυμαντέρ των David Sonenberg και Leon Gast για την τελευταια μάχη των Muhammad Ali και George Foreman στο Ζαίρ),σε ένα χρόνο που πλέον ανήκει σε άλλο σύμπαν!<br />
Κάποτε σε ένα παρελθόν που αγγίζει τα όρια της ιστορίας λοιπόν , κάποιοι έφηβοι ,λίγο πριν ξαμολυθούν στο κυνήγι της επιβίωσης ,αποφάσισαν πως σαράντα χρόνια μετά ,κάποιοι μεσήλικες με πολλά προβλήματα , πολύ περισσότερα κιλά και λίγα μαλλιά, πρέπει να ξανασυναντηθούν για να προσπαθήσουν να ξανατυλίξουν ένα νήμα που το είχαν αφήσει χαλαρό σχεδόν μισό αιώνα τώρα!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-Gl8swD-tVE4/Vup9pXt-rhI/AAAAAAAACMY/eaeuCkCCRnI2RwLV6AoPAh6ix5ItMCL5w/s1600/12715295_968189773250159_1623466093711687583_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-Gl8swD-tVE4/Vup9pXt-rhI/AAAAAAAACMY/eaeuCkCCRnI2RwLV6AoPAh6ix5ItMCL5w/s640/12715295_968189773250159_1623466093711687583_n.jpg" /></a></div>Κάπως έτσι βρεθήκαμε !<br />
Με τη συγκίνηση να περισσεύει !Γιατί ανεξαρτήτως αν το αντιλαμβανόμαστε ή όχι ,η όλη σκηνή είχε τη δική της ιερότητα.<br />
Παρότι στο απουσιολόγιο του χρόνου μερικά ονόματα έλαμπαν με το κενό που δημιουργούσαν ,εμείς οι υπόλοιποι συναισθανόμασταν ότι εκείνη την στιγμή είχαμε κάνει κάτι που υπερνικούσε την ατομικότητα! Είχαμε ανταποκριθεί σε ένα κάλεσμα αψηφώντας έστω για λίγο αποστάσεις, υποχρεώσεις ή ακόμη και προσωπικές δυσκολίες!<br />
Είχαμε έστω και προσωρινά ,κλείσει το μάτι στο χρόνο και του είχαμε αυθάδικα δηλώσει πως είμαστε εδώ!<br />
Το να περιγράψω αναλυτικά τι έγινε εκείνη τη βραδιά στην ταβέρνα του Μανώλη που επιλέξαμε να συναντηθούμε δεν έχει και μεγάλη σημασία. Αυτό που πραγματικά μετράει είναι πως ήμασταν εκεί. Με τα κιλά μας ,τις ρυτίδες μας ,την αύρα του ανθρώπου που έζησε μισό αιώνα και βάλε ...Άλλωστε όλοι μαζί αν αθροίζαμε την ηλικία μας θα φτάναμε περίπου στον Χρυσό Αιώνα του Περικλή!<br />
Τέλος μια μεγάλη ψηφίδα στο μωσαικό της συγκίνησης έβαλε η παρουσία τριων καθηγητών ,(δακάλων με όλη τη σημασία της λέξης), που σαν να μην άλλαξε τίποτα από τότε ανταποκρίθηκαν και αυτοί στο κάλεσμα και ήρθαν να καμαρώσουν τα "παιδιά" τους! Τελικά όμως αυτός δεν ήταν ο σκοπός τους ; Να μας δουν μια μέρα όρθιους στα πόδια μας ,να μπορούν και αυτοί να μας εμπιστευτούν τα δικά τους παιδιά , να μπορούν να περηφανευτούν ότι μας είχαν μαθητές τους;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-oGy89j225wY/Vup9vepMWSI/AAAAAAAACMc/4PGLYswKaYcgN1tu_m2Oh_8SARocvcg1A/s1600/12715567_968189913250145_3703050806327302414_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-oGy89j225wY/Vup9vepMWSI/AAAAAAAACMc/4PGLYswKaYcgN1tu_m2Oh_8SARocvcg1A/s640/12715567_968189913250145_3703050806327302414_n.jpg" /></a></div>Τα διαδικαστικά αυτής της συγκέντρωσης δεν παίζουν και μεγάλο ρόλο παρότι φάγαμε και ήπιαμε καλά (όπως γίνεται πάντα στην ταβέρνα του Μανώλη άλλωστε) και διασκεδάσαμε με τα ιδιαίτερα happenings όπως με κάποια ουρί που μας υπενθύμισαν την ανατολίτικη καταγωγή μας. Διασκεδάσαμε πραγματικά όμως επειδή βρεθήκαμε έστω για λίγο σχεδόν όλοι.<br />
Απολαύσαμε τη στιγμή γιατί γνωρίζουμε πως κάτι τέτοιο δε θα ξαναγίνει μάλλον ποτέ αλλά και αν συμβεί , ο χρόνος θα έχει ως άλλος Μινώταυρος ,απαιτήσει και άλλες παρουσίες αφήνοντας μας λιγότερους και φτωχότερους.<br />
Η βραδιά κύλησε γρήγορα όπως γίνεται πάντα όταν θέλεις να σταματήσεις την κλεψύδρα του χρόνου αλλα αυτή έχει ραγίσει και η άμμος φεύγει από παντού. Χαιρετηθήκαμε όπως τότε σαράντα χρόνια πριν με την υπόσχεση της επανασυνάντησης να αιωρείται, περιμένοντας ένα νέο τηλεφώνημα για να υλοποιηθεί ξανά.<br />
<br />
<br />
Κάποτε ο Stieve Wonder στη συναυλία του στο γήπεδο του Πανιωνίου μετά από τρεις ώρες ακούραστης παρουσίας είπε, " I never say goodbye ,cause it's a very harsh word. I say , till the next time"<br />
<br />
<iframe width="420" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/l_cuyjXHB7Q" frameborder="0" allowfullscreen></iframe><br />
<br />
<br />
Έγραφα αυτό το κείμενο ακούγοντας Ludovico Einaudi. Τον θεώρησα μέρος της όποιας έμπνευσης και σας το αφιερώνω.<br />
Ευχαριστώ παιδιά για την ωραία διαδρομή όσο λίγο και αν κράτησε !!!<br />
mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-564648592926282246.post-46735795359157499632016-03-09T03:05:00.001-08:002016-03-09T03:16:59.256-08:00 ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ή αλλιώς ...Η ΤΟΥΡΤΑ !!!Βράδυ Δευτέρας.<br />
Τελευταία ώρα μιας επίπονης μέρας που η κούρασή της όμως έχει μετριαστεί από τη συνύπαρξη επί πέντε ώρες με τα υπέροχα πλάσματα που ακούν στο γενικό χαρακτηρισμό, "οι μαθητές μου".<br />
Μπαίνω στην τάξη!<br />
Άδεια !!! Δεν υπάρχει κανείς ! Ξαναγυρίζω στο γραφείο μου και περιμένω. Τα λεπτά περνούν και αρχίζω να εκνευρίζομαι...<br />
Η γραμματέας με πληροφορεί πως όλοι αυτοί οι μαθητές που θα έπρεπε να βρίσκονται ήδη στην τάξη και να αδημονούν για μάθημα μάλλον έχουν πάει να φάνε. Πάντα είχα την απορία πως αυτά τα παιδιά μπορούν να τρώνε σε κάθε διάλειμμα και μετά να γυρίζουν σπίτι τους και να ξανατρώνε.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-bzK5CZIiznM/VuACkKCQZlI/AAAAAAAACLw/bjBOVyYrDlo/s1600/12834793_752597728208661_967640374_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-bzK5CZIiznM/VuACkKCQZlI/AAAAAAAACLw/bjBOVyYrDlo/s640/12834793_752597728208661_967640374_n.jpg" /></a></div><br />
Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μου. Το θέμα είναι πως έχουν αργήσει πολύ ήδη...<br />
Και τότε ,ώ του θαύματος !, ακούγεται ένας ορυμαγδός και πριν καλά καλά διυλιστεί ο θόρυβος από τα αυτιά μου και μετασχηματιστεί σε κάτι γνώριμο, εμφανίζονται μπροστά μου.Είναι όλα τους εκεί! Γεμάτα αφοπλιστικά χαμόγελα και κρατάνε κάτι στα χέρια τους...<br />
Μία τούρτα !!! Και πάνω της ένα κερί που καίει !<br />
Θυμάμαι πως κάπου την περασμένη βδομάδα πέρασα για πολλοστή φορά από την υπενθημητήριο ημερομηνία αφετηρίας της ζωής μου χωρίς να το κάνω ιδιαίτερο θέμα ,αυτά όμως τα ζουζούνια που μισό λεπτό πριν ήθελα να τα στραγγαλίσω ,είναι εδώ και μου το θυμίζουν.<br />
Και αρχίζει το τραγούδι...<br />
"Να ζήσεις Τασούλη και χρόνια πολλά ... κλπ...κλπ ... περιλαμβάνοντας ευχές να γίνω μεγάλος ,κάτι που μάλλον το έχω καταφέρει, να βγάλω άσπρα μαλλιά ενώ η σωστή ευχή θα ήταν να τα διατηρήσω χωρίς να φυλλοροήσουν και πέσουν και καταλήγει στο να γίνω δακτυλοδεικτούμενος και να με φωνάζουν όλοι "σοφό" δηλαδή με άλλα λόγια ,γραφικό. <br />
Όμως το τραγούδι τελειώνει και γελάνε, μου εύχονται ,με βάζουν να σβήσω το κεράκι ,(μια δοκιμασία στην οποία ακόμη καταφέρνω να ανταπεξέρχομαι) και με φιλάνε όλα τους.<br />
Συγκινούμαι και σκέφτομαι το καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί .Σκέφτομαι πως όλα αυτά τα χαμόγελα που είναι μπροστά μου αλλά και όλα αυτά που βρίσκονται στις διπλανές τάξεις αποτελούν αυτό που με μία λέξη θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε, "ελπίδα", αυτό που μας δίνει προορισμό στο να συνεχίσουμε να ζούμε και ενδεχομένως να παραδώσουμε τον κόσμο που παραλάβαμε ,λίγο καλύτερο.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-6rTFocvFgcM/VuAGHgJQKnI/AAAAAAAACMA/5HApogWrPvI/s1600/12833412_752597738208660_563168291_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-6rTFocvFgcM/VuAGHgJQKnI/AAAAAAAACMA/5HApogWrPvI/s640/12833412_752597738208660_563168291_n.jpg" /></a></div>Νιώθω να με κατακλύζει ένα κύμα ζέστης για όλα αυτά τα πλάσματα που είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους αλλά και τόσο ίδια όταν είναι να σου βγάλουν από μέσα σου ότι καλύτερο διαθέτεις ως άνθρωπος !<br />
Και μετά θυμάμαι ότι είμαι καθηγητής τους. Είμαι αυτός από τον οποίο περιμένουν σαν άλλος Μωυσής μαζί με τους συνοδοιπόρους συναδέλφους μου να τα οδηγήσω στη γη της επαγγελίας ,να τα πάω χέρι χέρι μέχρι τις πύλες του Πανεπιστημίου.<br />
Αισθάνομαι πολύ περήφανος που είμαι καθηγητής τους! Αισθάνομαι ότι για χάρη τους πρέπει να προσπαθήσω να είμαι καλός καθηγητής ! Και τότε μέσα μου κάτι κάνει κλικ και συνειδητοποιώ ένα είδος πλήρωσης.<br />
Νιώθω πως τελικά , κάτι πρέπει να έχω καταφέρει,νιώθω πως ,ναι, πρέπει μάλλον να είμαι καλός καθηγητής. Όχι γιατί κάνω καλό μάθημα, (αυτό δεν μπορώ να το ξέρω).Όχι επειδή βγάζω την ύλη στην ώρα μου, όχι γιατί αισθάνομαι πως κατέχω το αντικείμενο μου. Υποψιάζομαιπως είμαι καλός, γιατί οι μαθητές μου ,μέσα στον ωκεανό των υποχρεώσεων στις οποίες καλούνται καθημερινά να ανταποκριθούν, είχαν την σκέψη να θυμηθούν τον καθηγητή τους, είχαν τη διάθεση να πετάξουν για λίγο από πάνω τους τα "πρέπει",είχαν τη φρεσκάδα μετά από δώδεκα ώρες κοπιαστικής εργασίας να μου τραγουδήσουν με ανυπόκριτο χαμόγελο , "να ζήσω"!<br />
Και κυρίως ... να μου πάρουν μια τούρτα!!!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-cSb6-PT-coI/VuACZSZ6a-I/AAAAAAAACLs/8ExF4yXUM38/s1600/1922884_752597731541994_1301155260_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-cSb6-PT-coI/VuACZSZ6a-I/AAAAAAAACLs/8ExF4yXUM38/s640/1922884_752597731541994_1301155260_n.jpg" /></a></div><br />
Αγαπητά μου παιδιά!<br />
επειδή δεν είμαι ιδιαίτερα εκδηλωτικός ,δεν μπόρεσα να σας ευχαριστήσω δεόντως ,όταν σας είχα μπροστά μου.<br />
Το κάνω λοιπόν από εδώ ,με τον τρόπο μου ! mardakis anastasioshttp://www.blogger.com/profile/10504939357543085193noreply@blogger.com4