ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ λίγο διαφορετική

WHEN THE WIND BLOWS λέγεται η ταινία και τη σκέφτηκα σήμερα που τόσο ανάγκη θα είχαμε από λίγο αεράκι να φυσήξει για να δροσιστούμε .Όχι τέτοιο αεράκι όμως. Το έργο αυτό είναι καρτούν και γυρίστηκε τον καιρό που ο ψυχρός πόλεμος βρισκόταν κυριολεκτικά στο απώγειο του. Εδώ βλέπουμε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι στην αγροτική Αγγλία που μέσα στη σπηλαιώδη του άγνοια συνεχίζει να μην αντιλαμβάνεται πως ο κόσμος έχει καταστραφεί από πυρηνική έκρηξη και συνεχίζει να ζει αγνοώντας ακόμη και τις πιο στοιχειώδεις προφυλάξεις. Όμως κάπως έτσι δε θα γινόταν και αν στα αλήθεια συνέβαινε κάτι τέτοιο ; Ποιoς θα είχε σωστή ενημέρωση για να αντιμετωπίσει μια τέτοια καταστροφή ; O Winston Churchil είχε κάποτε πει ότι μετά τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο ,οι ζωντανοί θα μακαρίζουν τους νεκρούς. Εδώ ο παραγωγός δε φτάνει σε τέτοια περιγραφικά σημεία και μάλιστα κλείνει την ταινία πολύ γλυκά αφήνοντας να επιπλεύσει το μήνυμα της αγάπης που είναι τελικά ίσως το μόνο αποκούμπι που μένει σε μας τους θνητούς ακόμη και μετά θάνατον. Με μουσική David Bowie. Αριστουργηματικό. Στο φινάλε ,κάντε practise στα αγγλικά σας.