ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

Σύνηθες φαινόμενο πλέον να ζούμε ,θεωρώντας πως κατευθύνουμε τη ζωή μας ενώ την ίδια στιγμή ταυτιζόμαστε με ζωές άλλων. Αυτό βέβαια γίνεται ασυνείδητα μέσα από προβολές παιχνιδιών,ειδώλων της σόου μπίζνες και του αθλητισμού ,ριάλιτυ προσωπικοτήτων (λέμε τώρα) και ούτω καθ'εξής. Έτσι μεγαλώνουμε μέσα σε συγκεκριμένα καλούπια και εμφανίζουμε προδιαγεγραμμένες συμπεριφορές άρα και εύκολα προβλέψιμες και αντιμετωπίσιμες από την κρατική εξουσία. Πολλοί στο χώρο της τέχνης έχουν ασχοληθεί με την προβολή του ανθρώπου στη ζωή ενός άλλου. Εντελώς πρόχειρα μου έρχεται στο μυαλό το in the cage του Henry James όπου η ηρωίδα της ιστορίας , μια τηλεγραφίστρια ,κλεισμένη σε ένα γραφείο σαν κλουβί στο ταχυδρομείο ,ζει κυριολεκτικά μέσα από τα τηλεγραφήματα που στέλνει ,τις ζωές των άλλων. Ο λόγος όμως για τον οποίο γράφω αυτό το άρθρο είναι μια ταινία γερμανικής παραγωγής ,με τίτλο "οι ζωές των άλλων " όπου με φόντο το κομμουνιστικό καθεστώς της κυβέρνησης Χόνεκερ και τις παρακολουθήσεις της μυστικής αστυνομίας ( Στάζι) , απομονώνεται ένας ανθρώπινος χαρακτήρας ο οποίος επιτελώντας το άχαρο έργο της παρακολούθησης ταυτίζεται σιγά σιγά με τα θύματα του και στο τέλος αλλάζει στρατόπεδο. Ύμνος στην ελπίδα και την ανθρωπιά αλλά και ταυτόχρονα και αποκάλυψη για το πως λειτουργούσαν κάποια συστήματα με σκοπό να ελέγξουν τον άνθρωπο. (Όχι πως τα δικά μας τα φιλελεύθερα δεν λειτουργούν περίπου έτσι...)