Όταν στη Θατσερική Αγγλία συνέβαιναν σημεία και τέρατα πολλοί μουσικοί πηγαίνοντας κόντρα στις εταιρείες και το κατεστημένο ,αντέδρασαν και όρθωσαν το ανάστημά τους με το μόνο όπλο που διέθεταν ,τη μουσική.
Εδώ ο Tom Robinson, μαχόμενος αριστερός και ομοφυλόφιλος υπερασπίζεται όλες τις μειονότητες που διώκονται από την κυβέρνηση τότε και το φασιστικό National Front.
Ο Αμερικάνος Phil Oakes το έγραψε χρόνια πριν ,όταν κάθε χτύπημα στην πόρτα του τον τρόμοκρατούσε πιστεύοντας πως είναι η ασφάλεια που έρχεται να τον συλλάβει.
Αμερικάνος και κομμουνιστής γαρ!
Αυτοκτόνησε όταν ύστερα από μία βλάβη στις φωνητικές χορδές διαπίστωσε πως δεν μπορούσε να τραγουδήσει πια.
Όσο για τους Specials ,τι να πούμε;
Άκρως πολιτικοποιημένοι ,με άποψη και πάντα αγκάθι στην εκάστοτε εξουσία με το στίχο και τη μουσική τους.
Άλλο ένα ιερό τέρας της μαχόμενης για τον άθρωπο μουσικής , συνέχισε να παίζει νταμς παρ'ότι έμεινε παράλυτος από τη μέση και κάτω ύστερα από πτώση από κάποιο τέταρτο όροφο στη Βαρκελώνη
Φυσικά υπάρχουν χιλιάδες άλλοι ,απλώς εδώ παράθεσα ένα δείγμα.
O Phil Ochs, έχει κάνει τον σπουδαιότερο ίσως δίσκο διαμαρτυρίας που κυκλοφόρησε ποτέ, το Rehersals for Retirement, νομίζω ήταν το 1969. Αν μου επιτρέπεις να προσθέσω στο αφιέρωμά σου και την Josephine Foster. O Wyatt βέβαια, drums δεν ξαναέπαιξε, διότι δεν μπορούσε να κάνει χρήση των Pedals, Παρ' όλα αυτά παίζει στούς δίσκους του ένα σωρό άλλα όργανα, το δε πιάνο (κι αυτό χωρίς pedals φυσικά) ακούγεται ιδιαίτερα γοητευτικό. Ένας μεγάλος μουσικός, ο οποίος χαρακτήρισε τον ήχο και των soft machine και των matching mole, λιγότερο ίσως των news from Babel, δεν είναι πάντα επαναστάτης, συνήθως είναι εξαιρετικά τρυφερός, παρ' όλα αυτά, στο comicopera έχει μια εξαιρετική διασκευή του hasta sempre commandande. Ευχαριστώ που μας τους θύμισες και που αναφέρθηκες στην επανάσταση μέσα από τη μουσική!
ΑπάντησηΔιαγραφή