ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΧΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΝΔΕΙΚΝΥΝΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΙΣΤΕΥΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ.
ΒΕΒΑΙΑ ΕΔΩ ΤΙΘΕΤΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ, " ΑΝ ΑΡΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΛΟΙ, ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΕ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ;"
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΜΩΣ ,ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΤΗΤΚΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΥΤΥΧΗΣ ΓΙ ΑΥΤΟ.
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Α1. α. Σ
β. Λ
γ. Λ
δ. Σ
ε. Σ
Α2.
α. Τάγματα εργασίας
Οι άνδρες άνω των 45 ετών… και όσοι συνελήφθησαν, εκτελέστηκαν.
β. Πατριαρχική Επιτροπή (1918)
Τον Οκτώβριο του 1918… και την Ανατολική Θράκη.
γ. Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής (1923)
Με βάση το άρθρο 11 της Σύμβασης… της ακίνητης περιουσίας των ανταλλαξίμων.
Β1.
α. Περί τα τέλη της δεκαετίας του 1850, έγινε φανερή… με την πολιτική του δράση ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος.
β. Το Φεβρουάριο του 1862 η δυσαρέσκεια…
ο Όθων αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα.
Β2.
Εκείνο που δεν είχε κατορθώσει… είχαν πλέον εξαφανιστεί από την Κρήτη.
Γ1. Σε αυτή την απάντηση θα συνυφάνουμε τις γνώσεις μας με ότι στοιχείο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.
α. Το αποφασιστικό βήμα προς την ολοκλήρωση της αγροτικής μεταρρύθμισης έγινε τα ταραγμένα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου και του « εθνικού διχασμού .» Το 1917 η κυβέρνηση του Ε. Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη αποφάσισε την ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης. Ο στόχος ήταν διπλός : αφενός η στήριξη και ο πολλαπλασιασμός των ελληνικών ιδιοκτησιών γης στις νεοαποκτηθείσες περιοχές και αφετέρου η αποκατάσταση των προσφύγων και η πρόληψη κοινωνικών εντάσεων στον αγροτικό χώρο. Με βάση αυτά τα νομοθετήματα η απαλλοτρίωση των μεγάλων αγροτικών ιδιοκτησιών έγινε δυνατή στα αμέσως μετά τον πόλεμο χρόνια , όταν η ανάγκη αποκατάστασης των προσφύγων βρέθηκε στο επίκεντρο του κρατικού ενδιαφέροντος. Πιο συγκεκριμένα τα μέτρα απαλλοτριώσεως θεσπίστηκαν στις 20 Μαΐου 1917 και το φθινόπωρο του ιδίου έτους επεκτάθηκαν με μερικές αλλαγές για να περιλάβουν όλη την Ελλάδα. Η μεταρρύθμιση αποσκοπούσε στην αναγκαστική απαλλοτρίωση των κτημάτων που ξεπερνούσαν τα 1.000 στρέμματα. Οι κολίγοι και οι αγροτικοί εργάτες ,τόσο οι ντόπιοι όσο και οι πρόσφυγες, θα έπαιρναν αγροτικούς κλήρους , είτε από τις απαλλοτριωμένες γαίες ,είτε από γαίες του δημοσίου. Κανένα από τα μέτρα αυτά ,όμως, δεν εφαρμόστηκε αμέσως. Επίσης κανένα από τα μεγάλα τσιφλίκια δεν απαλλοτριώθηκε το 1917, και μόνο ένα το 1918.
β. Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω συμπληρώνουμε ότι επείγουσες εξωτερικές ανάγκες, ο πόλεμος και αργότερα η Μικρασιατική εκστρατεία απορρόφησαν όλη την προσοχή και τη δραστηριότητα της κυβέρνησης μετά το 1922 και με τη μεγάλη εισροή προσφύγων, αναγκάστηκαν πια οι κυβερνήσεις της χώρας να δώσουν οριστική λύση στο αγροτικό πρόβλημα.
Η αναδιανομή που έγινε , έφτασε το 85% των καλλιεργησίμων εκτάσεων στη Μακεδονία και στο 68% στη Θεσσαλία. Στο σύνολο της χώρας το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 40%. Μετά από λίγα χρόνια, κάτω από την πίεση του προσφυγικού προβλήματος η αγροτική μεταρρύθμιση ολοκληρώθηκε και οδήγησε τη χώρα σε καθεστώς μικροιδιοκτησίας.
Με τη σειρά της η νέα κατάσταση δημιούργησε νέα προβλήματα. Τα προβλήματα είχαν σχέση με τη διακίνηση προϊόντων , την παραδοσιακή εκμετάλλευση του μικρού παραγωγού από τους μεσάζοντες, την έλλειψη κεφαλαίων και τους τοκογλυφικούς όρους δανειοδοτήσεως που επικρατούσαν στη ελεύθερη αγορά. Όλα αυτά έκαναν ακόμη πιο αισθητή την ανάγκη συλλογικής ασφάλειας που προσέφεραν οι συνεταιρισμοί. Είναι γνωστό ότι οι μικροκαλλιεργητές δυσκολεύονταν να εμπορευματοποιήσουν την παραγωγή τους και συχνά έπεφταν θύματα των εμπόρων. Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση αυτή προωθήθηκε η ίδρυση Αγροτικής Τράπεζας, κρατικών οργανισμών παρέμβασης καθώς και παραγωγικών συνεταιρισμών. Παράλληλα , τον Ιούνιο του 1917 ιδρύθηκε το Υπουργείο Γεωργίας ,αμέσως μετά την επάνοδο του Βενιζέλου στην Αθήνα. Αυτό στάθηκε η αρχή της άμεσης κρατικής παρέμβασης στην οργάνωση και καθοδήγηση της γεωργικής παραγωγής ,έστω και αν αρχικά η παρέμβαση ήταν υποτυπώδης. Το αγροτικό ζήτημα απέκτησε έτσι νέο περιεχόμενο , χωρίς να προκαλέσει τις εντάσεις που γνώρισαν άλλα κράτη όπως η Ισπανία , η Βουλγαρία , η Ρουμανία κ.λ.π.
Δ1
Η άφιξη των προσφύγων αναζωογόνησε τη βιομηχανία με νέο ειδικευμένο και φθηνό εργατικό δυναμικό ,με τη διεύρυνση της καταναλωτικής αγοράς και με τη δράση ανθρώπων με επιχειρηματικές ικανότητες. Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως αναφέρεται στην έκδοση της ΚΤΕ του 1926 , στους 7.000εμπόρους και βιομηχάνους γραμμένους στο Επιμελητήριο της Αθήνας , οι χίλιοι ήταν πρόσφυγες , ενώ στον Πειραιά η αναλογία ήταν μεγαλύτερη . Από την αρχή ήταν πολιτική της ΕΑΠ να ενθαρρύνει την εγκατάσταση βιομηχανιών στους συνοικισμούς για να εκτονωθεί η ανεργία. Ήταν όμως μικρές βιοτεχνικές μονάδες οι οποίες ενισχύθηκαν από το κράτος ,την ΕΑΠ και την Εθνική Τράπεζα με κοινωνικά και όχι με αναπτυξιακά κριτήρια. Πράγματι, στη δεκαετία 1922-1932 διπλασιάστηκε ο αριθμός των βιομηχανικών μονάδων αλλά αυτό δε θεωρείται σημαντική πρόοδος γιατί διατηρήθηκαν οι παραδοσιακές δομές λειτουργίας τους. Καινούργιοι κλάδοι αναπτύχθηκαν όπως η ταπητουργία ,η μεταξουργία , τα πλαστικά, η βυρσοδεψία ενώ δόθηκε ώθηση στην κλωστοϋφαντουργία και στη βιοτεχνία ειδών διατροφής όπως η αλευροβιομηχανία.. Επίσης άνθηση γνώρισε και η βιομηχανία οικοδομικών υλικών που υποκατέστησε μαζικά τις εισαγωγές στο Μεσοπόλεμο.
Αρκετοί πρόσφυγες αναδείχτηκαν ως επιχειρηματίες ,βιομήχανοι ή μεγαλέμποροι. Η χώρα πλουτίστηκε με ανθρώπους δεδομένης πείρας και επιχειρηματικής ικανότητας που πρωταγωνιστούσαν στις μεγάλες αγορές της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι Έλληνες που προέρχονταν από τα μεγάλα αστικά κέντρα της Μικράς Ασίας και της Κωνσταντινούπολης , υπερείχαν των αυτοχθόνων σε επιχειρηματικό πνεύμα ,εκπαίδευση, κατάρτιση και προοδευτικές ιδέες.
Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας της ζωής τους, η γνώση ξένων γλωσσών, οι επαφές που είχαν με την Ευρώπη και η πείρα τους ,τους βοήθησαν να οργανώσουν δικές τους επιχειρήσεις ή να στελεχώσουν επιχειρήσεις άλλων, προσφύγων ή γηγενών.
Η άφιξη των προσφύγων επέδρασε και στην ένταξη των γυναικών στον ενεργό πληθυσμό. Το 1930 οι γυναίκες αποτελούσαν την πλειονότητα των εργατών στην κλωστοϋφαντουργία ,την καπνοβιομηχανία και τη βιομηχανία ετοίμων ενδυμάτων.
Η βιομηχανία θα αρχίσει να κινείται με ταχύτερους ρυθμούς το 1931 , χάρη κυρίως στην πολιτική υποκατάστασης των εξαγωγών που ακολουθεί το ελληνικό κράτος μετά την κατάρρευση του διεθνούς νομισματικού συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου