Με αφορμή τις ωραίες μουσικές αλλά και το κείμενο για την διδασκαλία της Ιστορίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ήθελα να κάνω ένα σύντομο σχόλιο. Παίρνω το θάρρος μάλλον από την χρονική απόσταση που έχει παρέλθει από την τελευταία φορά που κάθησα σε θρανίο της Κάνιγγος. Πριν από μερικές μέρες έγινε ένα συνέδριο του Gemic, ενός προγράμματος για τη μελέτη του φύλου, της μετανάστευσης και των διαπολιτισμικών αλληλεπιδράσεων στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Μερικές ανακοινώσεις είχαν να κάνουν με την εκπαίδευση των παιδιών στα ελληνικά σχολεία και τα προβλήματα που δημιουργούνται από την μη επαρκή εκπαίδευση των ίδιων των καθηγητών. Αυτά σε συνάρτηση με την μισαλλαδοξία και την ξενοφοβία οδηγούν σε ρατσιστικές συμπεριφορές.
Στο 132ο του σχολικού συγκροτήματος της Γκράβας, οι καθηγητές πήραν μια πολύ ελπιδοφόρα πρωτοβουλία, που σκοπό έχει την ομαλότερη ένταξη των παιδιών των μεταναστών στο σχολείο και εν συνεχεία στον κοινωνικό ιστό. Ανέλαβαν την εκπαίδευση των παιδιών με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και των αναγκών της μερίδας αυτής των ανθρώπων, που δεν αποτελούσαν την μειοψηφία αλλά τη συντριπτική πλειοψηφία (κάπου στο 80%). Με τη βοήθεια ειδικών επιστημόνων από δίάφορους κλάδους (κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι κ.α.) αλλά και ειδικών στην διαπολιτισμική εκπάιδευση, έδωσαν τη δυνατότητα στα παιδιά να μην αισθάνονται ξένοι σε μια ούτως ή άλλως εχθρική κοινωνία, αλλά να λαμβάνουν μέρος ενεργά στη δική τους εκπαίδευση. Έτσι αφενός καταπολεμήθηκε η εφηβική παραβατικότητα που κυοφορεί η κοινωνική ανισότητα και αφετέρου όι έφηβοι/ες μετανάστες/τριες είχαν καλύτερες και δικαιότερες προοπτικές ένταξης και επαγγελματικής αποκατάστασης. Επιπλέον στόχευση ήταν η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας των παιδιών, εκτός ωρών σχολικού προγράμματος, αλλά και η εκμάθηση ελληνικών στους γονείς των παιδιων, έτσι ώστε να μπορούν να συμμετέχουν και να να συναποφασίζουν στο σύλλογο γονέων αλλά και να παρακολουθούν καλύτερα την πρόοδο των παιδιών τους, μειώνοντας και την σχολική εκροή των παιδιών των μεταναστών. Αυτά ακούγονται πολύ εξιδανικευμένα. Δεν ήταν έτσι. Η προσπάθεια απαίτησε πολύ κόπο και είχε τις ρατσιστικές αντιδράσεις των Ελλήνων γονιών. Η αντίδραση του υπουργείου παιδείας ποια ήταν? Παρέπεμπψε την διευθύντρια του σχολείου στον εισαγγελέα.
Θα μου πείτε που κολλάει αυτή η ιστορία με την διδασκαλία της Ιστορίας. Όταν έχεις ένα υπουργείο παιδείας που αδιαφορεί για την εκπαίδευση των μεταναστών αλλά και των ελλήνων, τότε μέσα σε αυτή την αδιαφορία συμπεριλαμβάνεται προφανώς και η διδασκαλία της Ιστορίας. Η εθνοκεντρική, ηρωοποιημένη και μισαλλάδοξη διδασκαλία της, οδηγεί στην ξενοφοβία και τον ρατσισμό έναντι των "διαφορετικών" και αναπαράγει, όχι μόνο τον κυρίαρχο λόγο που τα παιδιά θα συναντήσουν ύστερα από την ενηλικίωσή τους, αλλά και πειθήνιους "σωστούς" πολίτες που δεν θα αμφισβητούν τίποτε. Μερίδιο ευθύνης φέρνουν οι ίδιοι οι καθηγητές, που όι ίδιοι διαλέγουν να διδάξουν με αυτόν τρόπο και καλλιεργούν στα ελληνόπουλα τους αισθήματα πολιτισμικής ανωτερότητας αλλά και οι γονείς που έχουν την λογική του "όσες λιγότερες αναζητήσεις έχει το παιδί μου, τόσο πιο ήσυχο και φρόνιμο θα είναι".
Μετά από τόσα χρόνια λοιπόν, να που τα ξαναλέμε! Ιχάμπ
Με αφορμή τις ωραίες μουσικές αλλά και το κείμενο για την διδασκαλία της Ιστορίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ήθελα να κάνω ένα σύντομο σχόλιο. Παίρνω το θάρρος μάλλον από την χρονική απόσταση που έχει παρέλθει από την τελευταία φορά που κάθησα σε θρανίο της Κάνιγγος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν από μερικές μέρες έγινε ένα συνέδριο του Gemic, ενός προγράμματος για τη μελέτη του φύλου, της μετανάστευσης και των διαπολιτισμικών αλληλεπιδράσεων στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Μερικές ανακοινώσεις είχαν να κάνουν με την εκπαίδευση των παιδιών στα ελληνικά σχολεία και τα προβλήματα που δημιουργούνται από την μη επαρκή εκπαίδευση των ίδιων των καθηγητών. Αυτά σε συνάρτηση με την μισαλλαδοξία και την ξενοφοβία οδηγούν σε ρατσιστικές συμπεριφορές.
Στο 132ο του σχολικού συγκροτήματος της Γκράβας, οι καθηγητές πήραν μια πολύ ελπιδοφόρα πρωτοβουλία, που σκοπό έχει την ομαλότερη ένταξη των παιδιών των μεταναστών στο σχολείο και εν συνεχεία στον κοινωνικό ιστό. Ανέλαβαν την εκπαίδευση των παιδιών με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και των αναγκών της μερίδας αυτής των ανθρώπων, που δεν αποτελούσαν την μειοψηφία αλλά τη συντριπτική πλειοψηφία (κάπου στο 80%).
Με τη βοήθεια ειδικών επιστημόνων από δίάφορους κλάδους (κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι κ.α.) αλλά και ειδικών στην διαπολιτισμική εκπάιδευση, έδωσαν τη δυνατότητα στα παιδιά να μην αισθάνονται ξένοι σε μια ούτως ή άλλως εχθρική κοινωνία, αλλά να λαμβάνουν μέρος ενεργά στη δική τους εκπαίδευση. Έτσι αφενός καταπολεμήθηκε η εφηβική παραβατικότητα που κυοφορεί η κοινωνική ανισότητα και αφετέρου όι έφηβοι/ες μετανάστες/τριες είχαν καλύτερες και δικαιότερες προοπτικές ένταξης και επαγγελματικής αποκατάστασης. Επιπλέον στόχευση ήταν η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας των παιδιών, εκτός ωρών σχολικού προγράμματος, αλλά και η εκμάθηση ελληνικών στους γονείς των παιδιων, έτσι ώστε να μπορούν να συμμετέχουν και να να συναποφασίζουν στο σύλλογο γονέων αλλά και να παρακολουθούν καλύτερα την πρόοδο των παιδιών τους, μειώνοντας και την σχολική εκροή των παιδιών των μεταναστών. Αυτά ακούγονται πολύ εξιδανικευμένα. Δεν ήταν έτσι. Η προσπάθεια απαίτησε πολύ κόπο και είχε τις ρατσιστικές αντιδράσεις των Ελλήνων γονιών. Η αντίδραση του υπουργείου παιδείας ποια ήταν? Παρέπεμπψε την διευθύντρια του σχολείου στον εισαγγελέα.
Θα μου πείτε που κολλάει αυτή η ιστορία με την διδασκαλία της Ιστορίας. Όταν έχεις ένα υπουργείο παιδείας που αδιαφορεί για την εκπαίδευση των μεταναστών αλλά και των ελλήνων, τότε μέσα σε αυτή την αδιαφορία συμπεριλαμβάνεται προφανώς και η διδασκαλία της Ιστορίας. Η εθνοκεντρική, ηρωοποιημένη και μισαλλάδοξη διδασκαλία της, οδηγεί στην ξενοφοβία και τον ρατσισμό έναντι των "διαφορετικών" και αναπαράγει, όχι μόνο τον κυρίαρχο λόγο που τα παιδιά θα συναντήσουν ύστερα από την ενηλικίωσή τους, αλλά και πειθήνιους "σωστούς" πολίτες που δεν θα αμφισβητούν τίποτε. Μερίδιο ευθύνης φέρνουν οι ίδιοι οι καθηγητές, που όι ίδιοι διαλέγουν να διδάξουν με αυτόν τρόπο και καλλιεργούν στα ελληνόπουλα τους αισθήματα πολιτισμικής ανωτερότητας αλλά και οι γονείς που έχουν την λογική του "όσες λιγότερες αναζητήσεις έχει το παιδί μου, τόσο πιο ήσυχο και φρόνιμο θα είναι".
Μετά από τόσα χρόνια λοιπόν, να που τα ξαναλέμε!
Ιχάμπ