« Το μάθημα της Ιστορίας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ».
Ως καθηγητής της Ιστορίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ,και μάλιστα στη φροντιστηριακή, έρχομαι κάθε χρόνο όλο και περισσότερο αντιμέτωπος με την απαξίωση του μαθήματος της ιστορίας. Μια απαξίωση που εκπορεύεται από μια σειρά από λανθασμένες κατά τη γνώμη μου επιλογές του Υπουργείου Παιδείας , όπως :
● του συστήματος της παπαγαλίας ,το οποίο κανείς δεν παίρνει την ευθύνη να το αποκηρύξει επίσημα ,αλλά ούτε και να το υιοθετήσει κάτω από ένα υπεύθυνο σκεπτικό.
● της διδασκαλίας του ενός συγγράμματος.
● της κατ’ αποκοπή διδασκαλίας του μαθήματος, με συχνές χρονικές παλινδρομήσεις που καθιστούν την παρακολούθηση και την κατανόηση δύσκολη ακόμη και για τους διδάσκοντες.
Σήμερα ,η διδασκαλία του μαθήματος αποτελεί πρόκληση έτσι ώστε να αποκτήσει η Ιστορία τη θέση που της αξίζει, τόσο ως τομέας προς διδασκαλία όσο και ως αντικείμενο ευρύτερης καλλιέργειας.
Θα πρότεινα λοιπόν κατ’ αρχάς την κατάργηση της παντογνωσίας του ενός συγγράμματος και την εστίαση σε οπτικές γωνίες ανάγνωσης που θα παρέχονται από τουλάχιστον τρία διαφορετικά συγγράμματα.
Παράλληλα , θα ζητούσα μια παρουσίαση του ιστορικού γεγονότος ,όχι μόνο μέσα από το πολιτικό του πλαίσιο αλλά σε συνάρτηση με το κοινωνικό και το πολιτιστικό παρόν, ταυτόχρονα.
Στο θέμα των πηγών, η διδασκαλία τους πρέπει να ξεκινήσει από την κατανόηση του “ τι ακριβώς είναι πηγή; ”και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο με την εξοικείωση του μελετητή με αυτές. Με λίγα λόγια να καταστήσουμε κατανοητό ότι ανάλογα με το επίπεδο μελέτης ,τα πάντα συνιστούν πηγή, από μια αθλητική εφημερίδα μέχρι ένα μπουκάλι αναψυκτικού.
Όμως η Ιστορία πέρα από την αποκατάστασή της πρέπει να ωθεί και τον κόσμο να την μελετήσει. Παράλληλα λοιπόν με την αφήγηση των ένδοξων γεγονότων ,πρέπει να αναπτύξουμε και ιστορίες μικρών ψηφίδων που συμπληρώνουν το ιστορικό γίγνεσθαι όπως για παράδειγμα “πως αντιμετωπίζονται τα χρώματα μέσα από την ιστορία και τι αντίκτυπο έχει αυτό στην τέχνη ;” (Ο κατάλογος των παραδειγμάτων είναι τεράστιος και αυτό εδώ αναφέρεται απλώς ενδεικτικά).
Τέλος στην εποχή της τεχνολογίας ,της πληροφορίας και της επικοινωνίας δεν θα ήταν δυνατόν να αγνοήσουμε όλα τα βοηθήματα που τόσο απλόχερα μας παρέχονται.
Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ψηφιακούς δίσκους, διαφάνειες , πληροφορίες από το διαδίκτυο ,όπως και εκλαΐκευση της διδασκαλίας μέσα από σκιτσαρισμένο υπό μορφή καρτούν , υλικό.
Οι ιδέες και ο κατάλογος των πραγμάτων που πρέπει να γίνουν είναι τεράστιος.
Ελπίζω ότι θα προκύψει κάποια στιγμή ζύμωση για να αντιμετωπιστεί επιτέλους σοβαρά ένα θέμα τόσο σοβαρό όπως η μελέτη της ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου