ΙΣΤΟΡΙΑ 1 Η ελληνική οικονομία κατά την περίοδο του μεσοπολέμου

Ένα κεφάλαιο που γυρίζει γύρω από την έννοια του μεσοπολέμου η οποία πιθανότατα για πρώτη φορά εμφανίζεται στο μαθητικό κοινό.
Το βιβλίο της ιστορίας σε αυτή την πρώτη ενότητα των οικονομικών του εικοστού αιώνα παλινδρομεί ανάμεσα σε κεφάλαια των τριών σελίδων και σε κεφάλαια,όπως αυτό , της μισής μετά βίας σελίδας μπερδεύοντας για άλλη μια φορά τους μαθητες οι οποίοι δεν έχουν ένα σταθερό σημείο μεγέθους κεφαλαίου.

Γενικά περί μεσοπολέμου λοιπόν

Στις αρχές του 20ου αιώνα υπάρχει στην Ελλάδα μια ευνοϊκή συγκυρία για την ανάπτυξη της κοινωνικής πολιτικής: ανάπτυξη των συγκοινωνιών, διεύρυνση της εσωτερικής και εξωτερικής αγοράς, ένταση της συσσώρευσης κεφαλαίου και, κυρίως, ευρύτατες δημογραφικές ανακατατάξεις λόγω της προσάρτησης νέων εδαφών που οδήγησε στην αύξηση του αστικού, αλλά και γενικότερα του συνολικού πληθυσμού. Αυτά αποτελούν ευνοϊκές προϋποθέσεις για την βιομηχανική ανάπτυξη, συνεπιφέρουν όμως τη διεύρυνση της εξαρτημένης εργασίας και της εκμετάλλευσης, την ανεργία, τις κακές έως άθλιες συνθήκες διαβίωσης του εργατικού πληθυσμού στις πόλεις. Επιπλέον, τα δεινά του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το ότι μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες παρέμεναν ανασφάλιστες, κυρίως όμως η άφιξη των μικρασιατών προσφύγων και η διεθνής οικονομική βοήθεια για την αποκατάστασή τους θα δημιουργήσουν ευνοϊκό πλαίσιο για την διεύρυνση της κοινωνικής πολιτικής. Αυτή θα ταυτισθεί έκτοτε με την επέκταση των κοινωνικών ασφαλίσεων, ζήτημα που θα παραμείνει στην επικαιρότητα σε ολόκληρη τη μεσοπολεμική περίοδο. Μάλιστα, μετά το 1922, οι συνθήκες μίας τέτοιας επέκτασης προβάλουν ιδιαίτερα ευνοϊκές, αφού η ανάπτυξη της βιομηχανίας διευκόλυνε την αντιμετώπιση των ασφαλιστικών βαρών, ενώ το χαμηλό επίπεδο των ημερομισθίων συνέβαλε ώστε η επιβάρυνση της παραγωγής από την εφαρμογή των κοινωνικών ασφαλίσεων να μην είναι μεγάλη.