Μια χώρα που αν καθήσει κανείς και το φιλοσοφήσει θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως κατά λάθος υπάρχει και λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Αλλά ακόμα και έτσι , μόνο χάρη στο φιλότιμο μερικών ,πολύ λίγων ,και στο ειδικό βάρος που κουβαλάει το αρχαίο μας όνομα μαζί με την υποχρέωση ανταπόκρισης που αυτό δημιουργεί.
Μόνο που το κατάστημα λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση εδώ και χρόνια…
Για να μπω στο θέμα λοιπόν.
Σήμερα το πρωί ,ακούγοντας στο ραδιόφωνο τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ,πληροφορήθηκα ότι η κορυφαία αθλητική είδηση είναι ότι ,(ενώ θυμηθείτε ,έχουμε Δεκέμβρη, έχει σημασία), φέτος θα υποβιβασθούν στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα τρεις ομάδες και θα ανέβουν από τη δεύτερη κατηγορία, αντίστοιχα τρεις.Φυσικά γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι δεν είναι δυνατόν να βρισκόμαστε στη μέση του πρωταθλήματος και να μην έχει αποφασιστεί ακόμα κάτι το οποίο για τον μικρόκοσμο του αθλητισμού είναι πολύ σοβαρό.
Τώρα θα πει κανείς (και θα έχει και δίκιο),"εδώ ο κόσμος χάνεται και εμείς ασχολούμαστε με το ποιος πέφτει και ποιος ανεβαίνει στο ποδόσφαιρο";
Απλώς αυτή η ειδηση μου έδωσε την αφορμή να σκεφτώ πόσο πρόχειρα λειτουργεί η χώρα μου σε κάθε τομέα και με αφορμή το ποδόσφαιρο σκέφτηκα πόσα άλλα πιο σημαντικά πράγματα δεν γίνονται γνωστά παρά μόνο όταν οι χρόνοι έχουν γίνει τόσο πιεστικοί ώστε δεν παίρνει άλλο.
Για παράδειγμα ,η διδασκόμενη ,άρα και εξεταζόμενη ,ύλη των πανελλαδικών εξετάσεων κάθε χρόνο ανακοινώνεται γύρω στα μέσα του Οκτώβρη ,(παλιότερα αυτό γινότανε στα τέλη του Νοέμβρη ,άρα βελτιωνόμαστε ως χώρα),ενώ φυσικά το σχολικό έτος έχει ξεκινήσει από το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη, δημιουργώντας αναπόφευκτα μια απίστευτη αμηχανία στους διδάσκοντες για την επιλογή θεμάτων διδασκαλίας μέχρι να έχουν κάτι επίσημο στα χέρια τους.Τελικά όταν επιτέλους ανακοινώνεται η ύλη , διαπιστώνει κανείς ότι είναι ίδια με την περυσινή και την προπερυσινή κ.ο.κ
Στο βάθος η Λεωφόρος Ζωγράφου !
Όταν όμως κάποτε η ύλη εμφανίζεται αλλαγμένη ,η αλλαγή αυτή είναι δραστική και ακυρώνει τα ήδη διδαχθέντα μέσα σε αυτό το μήνα της αμηχανίας ,ασεβώντας παράλληλα στον κόπο που κατέβαλαν τα παιδιά για να ανταποκριθούν στις όποιες απαιτήσεις της μέχρι εκείνη τη στιγμή,διδασκαλίας.
Εδώ κάποιος θα αναρωτηθεί γιατί πρέπει να επαναπροσδιορίζεται η ύλη κάθε χρόνο; Αλλάζει τίποτε στην αντιληπτική ικανότητα των Ελληνόπουλων; Και μήπως κάθε χρόνο περιμένουμε το ειδικό πόρισμα κάποιου αόρατου ινστιτούτου που διενεργεί κάποια μυστική έρευνα για το μέσο όρο της επιδεκτικότητας των παιδιών μας ανά έτος έτσι ώστε και εμείς να αναθεωρούμε τι τους διδάσκουμε κάθε χρόνο; Και αν υποθέσουμε πως αυτό γίνεται ,που είναι η εφαρμογή των ίσων ευκαιριών, άρα και της ίδιας παιδείας για όλους;
Φυσικά τίποτε από αυτά δε συμβαίνει. Απλώς στο θεσμό της σοβαροφάνειας ,εκεί όπου όντως είμαστε πρωταθλητές ,φαντάζει πολύ γκλαμουράτο να κάνουμε ετήσιες ανακοινώσεις που δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από το να επαναλαμβάνουν αυτά που ήδη ίσχυαν. Έτσι όμως κάποιοι αποκτούν λόγο ύπαρξης ,ενισχύουν τη θέση τους και το κυριότερο ,το πορτοφόλι τους.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις ύλες στα πανεπιστήμια οι οποίες πολλες φορές ανακοινώνονται μαζί με το πρόγραμμα των εξετάσεων ,μία μέρα πριν από τις ίδιες τις εξετάσεις.
Το χειρότερο όμως είναι πως πίσω από όλα αυτά κρύβεται μια τεράστια ομφαλοσκόπηση.
Οι ιθύνοντες θεωρούν ότι όλα τα κάνουν τέλεια ,ότι όλοι οι άλλοι στις άλλες χώρες που κανονικά θα έπρεπε να τις έχουμε πυξίδα ,τα κάνουν λάθος και όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι και εξαγγείλουν κάποια μεταρρύθμιση ,παρουσιάζουν τα ίδια ακριβώς πράγματα ,επαναδιατυπωμένα όμως με τόση στριφνότητα ώστε όταν επιτέλους καταφέρεις και τα αποκωδικοποιήσεις ,έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου για την επόμενη μεταρρύθμιση ,τον επόμενο δηλαδή μηδενικό κύκλο.
Όσο για τη συνέχεια της ύλης , αυτός είναι ένας άλλος καημός.
Στην Ιστορία που είναι το δικό μου αντικείμενο ,τα πράγματα διδάσκονται μεν θεματικά , αλλά δυστυχώς με δειγματοληπτική διάθεση.
Κάνουμε λίγο από το ένα ,λίγο από το άλλο ,ακόμα πιο λίγο από το παράλλο και τελικά δε μαθαίνουμε τίποτα.
Για να το θέσω με παράδειγμα είναι σαν να πάει κάποιος να παρακολουθήσει μια κινηματογραφική ταινία , μπει στην αίθουσα δέκα λεπτά αφού η ταινία έχει ξεκινήσει την προβολή της ,βγεί έξω ένα τέταρτο αργότερα ,ξαναμπεί μέσα λίγο πριν το διάλειμμα , παρακολουθήσει μισή ώρα και είκοσι λεπτά πριν το τέλος του έργου αποχωρήσει. Τι θα έχει καταλάβει άραγε από την όλη προσπάθεια του σκηνοθέτη;
Ε, λοιπόν το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα μαθήματα που διδάσκονται στα παιδιά μας . Δίνονται εντελώς δειγματοληπτικά και φυσικά μέσα από βιβλία όπου το λάθος είναι ο κανόνας.
Όμως αυτή η προχειρότητα και η ασυνέπεια να ανταποκριθούμε χρονικά συμβαίνει σε όλους τους τομείς της καθημερινής μας δραστηριότητας.Δάσκαλοι διορίζονται με μεγάλη καθυστέρηση, επιδοτήσεις δρομολογίων για απομακρυσμένες περιχές εγκρίνονται όταν η χρονιά κοντεύει να ολοκληρωθεί, ειδικό προσωπικό για άτομα με κινητικά προβλήματα εγκρίνεται όταν η χρονιά κοντεύει να μεσιάσει και πάει λέγοντας. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος.
Ίσως όλα αυτά να είναι δείγμα εξέλιξης .Να είμαστε μια χώρα που προβάρει τα βήματά της μέχρι να βρει τον καλπασμό της . Σε αυτή την περίπτωση όμως , ας δείξουμε λίγη σεμνότητα παραπάνω και ας πάρουμε μερικά παραδείγματα από αυτούς που με έπαρση και απαξιωτικά κάθε φορά , λέμε πως "όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες ,αυτοί έτρωγαν βελανίδια", παραβλέποντας ηθελημένα ίσως πως τώρα πια ως ουραγοί της Ευρώπης εκλιπαρούμε για ένα ευμενές σχόλιο τους αντιλαμβανόμενοι παράλληλα πως διατροφικά τα βελανίδια καθόλου δεν τους έβλαψαν αφού είμαστε εμείς που πλέον προσπαθούμε να τους μοιάσουμε.
Το έχω ξαναβάλει σε άλλη σελίδα αλλά θεωρώ ότι τα λόγια του ταιριάζουν τέλεια με το περιεχόμενο του κειμένου και την ανυποψίαστη μηδενικότητα κάποιων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου