Ο Βαν Μόρρισον πιστός στο ραντεβού του με την ποιότητα ξαναχτύπησε!
Μετά από καιρό ,κυκλοφόρησε ένα δίσκο βγαλμένο από τα παλιά, γεμάτο λυρισμό . Ένα δίσκο που σε κάνει να θέλεις να πάρεις το αυτοκίνητο σου νύχτα ,με βροχή κατά προτίμηση ,και να οδηγήσεις μέχρι το πρωί κάτω από τους φωτισμένους έρημους δρόμους ή να χαθείς μέσα στην ερημιά έχοντας πάντα για συντροφιά τη φωνή του.
Μια φωνή ενίοτε βελούδινη και ενίοτε λιονταρίσια , κατεργασμένη σαν να βγαίνει από μουσικό όργανο
Μια φωνή , μουσικό χαλί που σε παίρνει πάνω της και σε ταξιδεύει άλλοτε αρμενίζοντας με τον άνεμο και άλλοτε γινόμενη ερμητικός τυφώνας.
Δε θα πω τίποτε άλλο. Δεν είμαι αμερόληπτος άλλωστε...
Απλώς έμαθα να μετρώ τα χρόνια μου δίπλα στις μελωδίες του Βαν Μόρρισον.
Ο ίδιος με τη μουσική του ,χωρίς να το ξέρει, έγινε κυριολεκτικά το σάουντρακ της ζωής μου που σιγόπαιζε μέσα στο κεφάλι μου. καθιστώντας αυτή τη ζωή, πιο γλυκειά και ταυτόχρονα πιο απαιτητική και τον ευχαριστώ γι αυτό!
Όσοι πιστοί προσέλθετε!
Κατά την ταπεινή μου άποψη ,κορυφαία σύνθεση του άλμπουμ είναι το my holy guarding angel δηλαδή το νο 7.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου