Χρόνια πολλά μετά ,έπεσα τυχαία στην εφημερίδα Καθημερινή πάνω σε ένα αρθρογάφο που είχε το ίδιο επώνυμο με την "κυρία μου".
Με την υπόθεση αλλά ποτέ με την απόλυτη σιγουριά ταυτόχρονα, πως είναι γιός της άρχισα να τον διαβάζω και ομολογώ ότι ο τρόπος γραφής του με ενθουσίασε και έκτοτε έγινα πιστός αναγνώστης των άρθρων του.
Κάποτε δε σε τυχαία συζήτηση ,ανακάλυψα πως ο Ηλίας Μαγκλίνης ήταν και φίλος με έναν δικό μου φίλο ,ο οποίος μου επαλήθευσε την ήδη καλή γνώμη που είχα γι αυτόν.
Όταν λοιπόν έπεσα πάνω στο βιβλίο του "πρωινή γαλήνη" δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι το προσέγγισα με ουδέτερα συναισθήματα αφού ήμουν ήδη ακολουθητής και συμπαθούντας του Ηλία Μαγκλίνη.
Το μόνο που θα πω είναι πως το βιβλίο των πεντακοσίων τόσων σελίδων το τελείωσα σε τρία βράδια.
Ένα βιβλίο για τον πόλεμο στη χώρα με το τόσο παραμυθένιο όνομα ,τη χώρα της πρωινής γαλήνης ,την Κορέα.
Ένα βιβλίο για ένα πόλεμο που συμμετείχε και η χώρα μας και που ξέρουμε ελάχιστα γι αυτόν όπως επίσης πως οι πεσόντες αυτού του πολέμου πήγαν στα "αζήτητα" της ιστορίας.
Όποιος έχει διαβάσει το 'Ουδέν νεότερον από το Δυτικό μέτωπο" θα βρει κοινά στοιχεία. Εδώ ο συγγραφέας μας μιλάει για τη χαμένη νιότη και τα χαμένα όνειρα μιας γενιάς ανθρώπων που κλήθηκαν να σκοτώσουν και να σκοτωθούν χωρίς να γνωρίζουν το λόγο, στην άλλη άκρη της γης, σε μια χώρα που ξυπνάει και βγαίνει από τα ερέβη της νύχτας εκπέμποντας στα όντα γύρω της , την πρωινή γαλήνη.
Μια ιστορία προσωπική ,όπως και μια ιστορία έρωτα ταυτόχρονα, προβαλόμενη στο ιστορικό περιβάλλον του εμφυλίου της Ελλάδας ,χωρίς όμως άσπρο και μαύρο κεντημένο με μια εκπληκτική δεξιοτεχνία ώστε να αποφύγει τις κακοτοπιές που δημιουργούν καχυποψίες για τις προθέσεις του δημιουργού και ενίοτε κατατάσσουν τα βιβλία στα στρατευμένα.
Διαβάστε το
κι εγώ είχα την κα. Μαγκλίνη στα γαλλικά (γύρω στο ΄65/'66 στο γυμνάσιο Χαλανδρίου)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ aris53m για την απάντηση και κυρίως για την ανάγνωση. Τελικώς το μυστήριο λύθηκε , η κυρία Μαγκλίνη υπήρξε θεία του Ηλία Μαγκλίνη.
ΑπάντησηΔιαγραφή