Μπαίνουμε σιγά σιγά στο καλοκαίρι ,αλλά ενώ για άλλους αυτή η εποχή προσφέρεται για βιβλιοκατανάλωση,εμένα η αναγνωστική μου αποταμίευση σε μηνιαία βάση ,όλο και βαίνει ελαττούμενη.
Έτσι ο απαλογισμός αυτού του μήνα είναι εξαιρετικά φτωχός ,πάντα μιλώντας αριθμητικά.
Ξεκίνησα λοιπόν το μήνα κε το βιβλίο του Ταμπούκι , "η Χαμένη κεφαλή του Νταμασένου Μοντέιρου".
Ιταλός και πασίγνωστος ο συγγραφέας ,με μεγάλη αγάπη για την Πορτογαλία και τα θέματα αυτής της χώρας.
Βέβαια διαβάζοντας κανείς για την Πορτογαλία είναι σαν να διαβάζει για την Ελλάδα.
Το μυθιστόρημα αυτό ,με αφορμή μια δολοφονία ,κάνει μια τομή στην κοινωνία της χώρας αυτής και αναδεικνύει τα προβλήματά της από τη γραφειοκρατία μέχρι την εξουσία του τύπου και την αυθαιρεσία της αστυνομίας.Παράλληλα ασχολείται με τον μικρόκοσμο και τις ασήμαντες στα μάτια τρίτων διαφορές μεταξύ Οπόρτο και Λισαβώνας μεταξύ βορρά νότου.
Μας θυμίζει κάτι ;
Η δεύτερη και τελευταία ανάγνωση ήταν το 1Q84 του μεγάλου σύγχρονου ιάπωνα ,Χαρούκι Μουρακάμι.
Εδώ είναι φανερός ο φόρος τιμής που αποτείει ο συγγραφέας στον Τζορτζ Όργουελ και στο ορόσημο μιας εποχής ,το 1984.
Σύγρονος παραμυθάς ,με εξαιρετική μυθοπλαστική ικανότητα σε κάνε να θέλεις να πάρεις χάπια για να μην κοιμηθείς πριν τελειώσεις το βιβλίο.
Ανακατέβει την καθημερινότητα με μεταφυσικά στοιχεία ,αλλά ποτέ δε νοιώθεις ότι η συγγραφή γίνεται ναίφ.
Στο τέλος δεν είναι βέβαιο ότι είσαι σίγουρος για το τι συνέβη αλλά παρόλα αυτά ,κάθε πόνημα του αφήνει μια υπέροχη ,αίσθηση στο τέλος.
Το συγκεκριμένο έργο είναι μία τριλογία και αυτό το μήνα ολοκλήρωσα μόλις τον πρώτο τόμο αλλά ισχύουν όλα όσα ανέφερα για τον Μουρακάμι.Όπως ο Όργουελ φτιάχνει μια κοινωνία πολιτικής φαντασίας ,έτσι και ο Μουρακάμι υφαίνει ένα παράλληλο κόσμο που λειτουργεί σχεδόν ανεπαίσθητα κάτω από τον πραγματικό ή αυτόν που θεωρούμε εμείς πραγματικό απογειώνοντας τη φαντασία του αναγνώστη.
Ίσως όσοι το έχουν διαβάσει έχουν ενστάσεις αλλά πραγματικά ,αυτός ο άνθρωπος δεν δημιουργεί αυτό που λέμε "the pleasure of reading ?"
Μπαίνουμε σιγά σιγά στο καλοκαίρι ,αλλά ενώ για άλλους αυτή η εποχή προσφέρεται για βιβλιοκατανάλωση,εμένα η αναγνωστική μου αποταμίευση σε μηνιαία βάση ,όλο και βαίνει ελαττούμενη.
Έτσι ο απαλογισμός αυτού του μήνα είναι εξαιρετικά φτωχός ,πάντα μιλώντας αριθμητικά.
Ξεκίνησα λοιπόν το μήνα κε το βιβλίο του Ταμπούκι , "η Χαμένη κεφαλή του Νταμασένου Μοντέιρου".
Ιταλός και πασίγνωστος ο συγγραφέας ,με μεγάλη αγάπη για την Πορτογαλία και τα θέματα αυτής της χώρας.
Βέβαια διαβάζοντας κανείς για την Πορτογαλία είναι σαν να διαβάζει για την Ελλάδα.
Το μυθιστόρημα αυτό ,με αφορμή μια δολοφονία ,κάνει μια τομή στην κοινωνία της χώρας αυτής και αναδεικνύει τα προβλήματά της από τη γραφειοκρατία μέχρι την εξουσία του τύπου και την αυθαιρεσία της αστυνομίας.Παράλληλα ασχολείται με τον μικρόκοσμο και τις ασήμαντες στα μάτια τρίτων διαφορές μεταξύ Οπόρτο και Λισαβώνας μεταξύ βορρά νότου.
Μας θυμίζει κάτι ;
Η δεύτερη και τελευταία ανάγνωση ήταν το 1Q84 του μεγάλου σύγχρονου ιάπωνα ,Χαρούκι Μουρακάμι.
Εδώ είναι φανερός ο φόρος τιμής που αποτείει ο συγγραφέας στον Τζορτζ Όργουελ και στο ορόσημο μιας εποχής ,το 1984.
Σύγρονος παραμυθάς ,με εξαιρετική μυθοπλαστική ικανότητα σε κάνε να θέλεις να πάρεις χάπια για να μην κοιμηθείς πριν τελειώσεις το βιβλίο.
Ανακατέβει την καθημερινότητα με μεταφυσικά στοιχεία ,αλλά ποτέ δε νοιώθεις ότι η συγγραφή γίνεται ναίφ.
Στο τέλος δεν είναι βέβαιο ότι είσαι σίγουρος για το τι συνέβη αλλά παρόλα αυτά ,κάθε πόνημα του αφήνει μια υπέροχη ,αίσθηση στο τέλος.
Το συγκεκριμένο έργο είναι μία τριλογία και αυτό το μήνα ολοκλήρωσα μόλις τον πρώτο τόμο αλλά ισχύουν όλα όσα ανέφερα για τον Μουρακάμι.Όπως ο Όργουελ φτιάχνει μια κοινωνία πολιτικής φαντασίας ,έτσι και ο Μουρακάμι υφαίνει ένα παράλληλο κόσμο που λειτουργεί σχεδόν ανεπαίσθητα κάτω από τον πραγματικό ή αυτόν που θεωρούμε εμείς πραγματικό απογειώνοντας τη φαντασία του αναγνώστη.
Ίσως όσοι το έχουν διαβάσει έχουν ενστάσεις αλλά πραγματικά ,αυτός ο άνθρωπος δεν δημιουργεί αυτό που λέμε "the pleasure of reading ?"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου