ΒΙΒΛΙΑ ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Μετά από πάρα πολύ καιρό επανέρχομαι με κείμενο.
Θα μιλήσω για τα βιβλία Ιουλίου Αυγούστου  μαζί κάτι σαν δύο σ'ένα δηλαδή.
Τα βιβλία αυτά φέρνουν στο στυλ τους τον αέρα και τη νοοτροπία του καλοκαιριού αλλά τη στιγμή που γράφω γι αυτά είναι Σεπτέμβρης και τα κεφάλια έχουν μπεί για τα καλά μέσα

 Επίκαιρες φωτογραφίες ταξιδιάρικες.Εδώ κάποια πόλη που βλέπει στον Ατλαντικό, από ψηλά.

Ξεκίνησα λοιπόν το ταξίδι αυτών των δύο μηνών ως εξής :
"Πως ο Προυστ μπορεί να βελτιώσει τη ζωή σας", εκδάσεις Παττάκη από τον Αλαίν ντε Μποτόν.
Είναι εκπληκτικό με τι απλότητα ο σύγχρονος αυτός φιλόσοφος προσεγγίζει θέματα δύσκολα και χωρίς να τα κάνει ναίφ τους δίνει μια λιτότητα που τα κάνει προσιτά και όμορφα.
Εδώ μιλάει για τον Προυστ και αυτομάτως δημιουργεί την ανάγκη σε όποιον δεν έχει ποτέ ασχοληθεί μαζί του , τουλάχιστον να ανατρέξει σε κάποιο  βιβλίο του και να το ξεφυλλίσει.
Θα αναφερθώ όμως στον Ντε Μποτόν και αργότερα

Το ίδιο

 Μετά πιάσαμε τα τελείως καλοκαιρινά ,τα αστυνομικά.

Κατόπιν ασχολήθηκα με αυτόν που αποκαλούν τρομερό παιδί της σύγχρονης αμερικάνικης λογοτεχνίας , τον Τζόναθαν Σάφραν Φόερ, ( ξέρετε ,το συγγραφέα του "τρώγοντας ζώα").
Επανέρχεται μέσω των καταπληκτικών (για τις επιλογές τους ) εκδόσεων Μελάνι με το βιβλίο "Όλα έρχονται στο φως".
Ένα μυθιστόρημα με κύριο θέμα την αναζήτηση της πραγματικής ταυτότητας κάποιου (εδώ μάλλον του ίδιου του συγγραφέα ) μέσα από τα ανασκαλίσματα της μνήμης  και τα ξαναζωντανέματα της ιστορίας. Εβραίοι , Πολωνοί Αμερικάνοι, Ουκρανοί μπλέκονται σε ένα μυθιστόρημα σκηνοθετημένο στο τότε και το τώρα που στο τέλος αφήνει ένα ερωτηματικό αν ήταν τόσο καλό όσο φάνηκε ή παρασυρόμαστε από τη συναισθηματική φόρτιση που δημιουργεί.

 Το ίδιο

Διάβασα δύο του Σουηδού Χένινγκ Μάνκελ τον οποίο είχα παρακολουθήσει σε μία συνέντευξη στην τηλεόραση και μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον γιατί σαν βάση βάζει τη σουηδική κοινωνία την οποία καταγγέλλει για διαφθορά και σήψη.Μάλιστα και οι έλληνες δημοσιογράφοι είχαν ένσταση σχετικά με αυτό δηλώνοντας του ότι εδώ στο νότο, τη Σουηδία τη θεωρούμε παράδεισο.Λίγες μέρες μετά συνέβη το μακελειό της Νορβηγίας και έγινε κατανοητό τι εννοούσε ο Μάνκελ όταν μιλούσε για νεανική εγκληματικότητα.

Τα βιβλία τιτλοφορούνταν ",firewall" και" εντολές θανάτου" και ήταν ότι πρέπει για το καλοκαίρι , χωρίς να νοιώθει κανείς ότι προσβάλεται η νοημοσύνη του. Από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Τα αστυνομικά όμως είχαν και συνέχεια.

 Κέρασμα ένα παγωτάκι για το καλοκαίρι που έφυγε.Και θυμηθείτε τη γεύση acaί.

Επόμενο ήταν το "ο Φρόυντ στο Μανχάταν "όπου εδώ μπλέκει η Ψυχολογία του Φρόυντ και του Γιουνγκ στην εξιχνίαση ενός εγκλήματος που συνέβη κατά τη διάρκεια κάποιου διεθνούς συνεδρίου στη Νέα Υόρκη ,το οποίο με τη σειρά του είχε φέρει τους δύο στυλοβάτες της ψυχολογίας από την άλλη μεριά του Ατλαντικού στη Νέα Υόρκη για να δώσουν σειρά διαλέξεων.
Πρωτότυπο. Του Λυκ Μποσί από τις εκδόσεις Καλέντης.
Προτελευταίο έρχεται ένα βιβλίο ειδικού ιστορικού ενδιαφέροντος για την ελληνική ναυτιλία και την ιστορία της. Λέγεται Ατμοπλοία Αιγαίου, Π.Μ. Κουμουρτζής & Σια 1883-1911 από τις εκδόσεις "το δόντι ", του Μ Καιτατζίδη. (Να μην ξεχνάμε και την τέχνη μας )...
Τέλος έκλεισα αυτή τη διμηνία με άλλον ένα Αλαίν Ντε Μποτόν και το " περί του κοινωνικού status ".
Καταπληκτική σκέψη ,διατυπωμένη με ενάργεια ώστε να γίνεται άμεσα κατανοητή.
Φυσικά μας μιλάει για την προσπάθεια των ανθρώπων να αναδειχθούν κοινωνικά και να υπερισχύσουν έναντι των άλλων προβάλοντας όχι την προσωπική τους αξία (όποια και αν είναι αυτή ), αλλά τη θέση τους ,τα ρούχα τους ,το αυτοκίνητο τους κλπ.
Διαβάζοντας το δε μπορείς παρά να δεις με συμπόνοια και οίκτο ανθρώπους που ενώ παριστάνουν τα αφεντικά είναι οι προσδιορισμοί της ελλειματικής προσωπικότητας και της αγωνίας της ανάδειξης του κοινωνικού τους status.
Καταπληκτικό, όπως και όλα τα άλλα που έχει κυκλοφορήσει. (αν δεν κάνω λάθος είναι έξι )
Στα ενδιάμεσα όμως παρέλειψα να αναφέρω πως διάβασα και έναν έλληνα συγγραφέα που τον είχα τρία χρόνια στη βιβλιοθήκη και δεν αποφάσιζα να ασχοληθώ μαζί του .Πρόκειται για τον Δημοσθένη Κούρτοβικ και το βιβλίο του "Τι ζητούν οι βάρβαροι ;"
Πρωτότυπη ιδέα όπου σε ένα βαλκανικό διαγωνισμό λογοτεχνίας παρουσιάζονται τρεις διαγωνιζόμενοι από τρεις διαφορετικές χώρες ,την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Σερβία και αφηγούνται το ίδιο ιστορικό γεγονός ,ένα γάμο που βάφτηκε με αίμα κατά τους βαλκανικούς , ο καθένας από τη δική του σκοπιά. Ένα δίδαγμα για το πως γράφεται η ιστορία και παράλληλα ένα μάθημα για το πόσο εύκολα παραμερίζονται οι υψηλές μας θεωρήσεις περί ανθρωπισμού όταν νοιώσουμε πως απειλούνται αυτά με τα οποία πλαστήκαμε πριν αποκτήσουμε τη δυνατότητα της λογικής επεξεργασίας.Με λίγα λόγια ένα αξιοπρόσεκτο βιβλίο και ένας πολύ καλός συγγραφέας.
Αυτά με τις αναγνώσεις του διμήνου.

Μπήκαμε λοιπόν πάλι σε μήνες δουλειάς, όπου κάθε απόδραση για διαβασμα είναι πιο δύσκολη αλλά δε μας έχουν μείναι και πολλα καταφύγια ,έτσι δεν είναι ;.