Πρώτα διαβάστηκε το ΜΕΤΡΟ 2033 του DMITRY GLUKHOVSKY από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Πρόκειται για επιστημονική φαντασία με προεκτάσεις στους διαχρονικούς χωρισμούς της κοινωνίας.σε τάξεις έτσι όπως υπαγορεύονται από τις περιστάσεις.
Μετά από ένα πυρηνικό πόλεμο οι άνθρωποι στη Μόσχα υποχωρούν μέσα στις σήραγγες του Μετρό για να αποφύγουν τη ραδιενέργεια. Εκεί φτιάχνουν πάλι τις κοινωνίες τους από την αρχή. Αναπαράγεται το κομμουνιστικό μοντέλο μαζί με άλλα αιρετικά μοντέλα διαφορετικής ερμηνείας των σοσιαλιστικών ιδεωδών δίπλα σε κοινότητες καπιταλιστικής αντίληψης και πάει λέγοντας.
Αδύνατο σημείο του ότι μπερδεύει τα μεταφυσικά φαινόμενα και κάπου χάνει τη συνοχή του και τη σοβαρότητά του. Διαβάζεται πάντως.
Το επόμενο βιβλίο είναι από τη Λένα Διβάνη, " Προφανώς η Πηνελόπη ήταν ηλίθια" εκδόσεις Μελάνι.
Όποιος έχει γνωρίσει τη Λένα Διβάνη ως Μυθιστοριογράφο ή ακόμη καλύτερα ως ιστορικό ( που έχει πάντα μια καθαρή ματιά ,έξω από προκαταλήψεις και πατριωτικούς λεονταρισμούς ) θα ανακαλύψει εδώ τη γυναίκα με το λεπτό χιούμορ, τον άνθρωπο που με μεγάλη ευστοχία εκφράζει μια καθημερινότητα της οποίας είμαστε πάντα ενήμεροι, αλλά αδυνατούμε να εκφράσουμε επαρκώς.
Ξεκίνησα αλλά δεν τελείωσα τον "άνθρωπο που έλεγε ιστορίες" του Μάριο Βάργκας Γιόσα ή όπως λανθασμένα τον προφέρουν εδώ Λιόσα από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Μάλλον εγώ δεν είμαι έτοιμος ακόμα για τον συγκεκριμένο συγγραφέα. καθότι μας έρχεται γεμάτος περγαμηνές και μην ξεχνάμε πως είναι απο τη Λατινική Αμερική που μας δίνει διαρκώς αριστουργήματα.
Δυστυχώς εμένα με κούρασε αυτή η εναλαγή του αφηγηματικού τώρα με τις αναμνήσεις από το παρελθόν ,όλα μαζί πλεγμένα με εξιστορήσεις γύρω από φυλές του Αμαζονίου με μια σειρά από δυσπρόφερτα ονόματα που αδυνατείς να επαναφέρεις διαρκώς στο μυαλό, κάτι που κουράζει αφάνταστα.
Παραμένω λάτρης πάντως της περουβινής λογοτεχνίας.
Τέλος διάβασα το "Η γη χωρίς εμάς" του Άλαν Γουάισμαν από τις εκδόσεις Πολάρις.
Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον δοκίμιο για το πως θα ήταν η γη αν άνευ λόγου και αιτίας ο άνθρωπος εξαφανιζότν αύριο αφήνοντας πίσω τις πόλεις του και τον πολιτισμό του κενό.
Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ως ζωικό είδος ,στη γη ,όσο και αν φαίνεται περίεργο, είμαστε χρήσιμοι.
Αρκετά ενδιαφέρον και πρωτότυπο.
Καλό καλοκαίρι ! ή αλλιώς
Till the next month..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου