ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ

Μου πήρε τρεις μήνες να το τελειώσω.
Ξέρω, ξέρω άρχισα ανορθόδοξα.
Λοιπόν , αυτό το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου μετά πολλών περγαμηνών και συστάσεων και με μεγάλη ανυπομονησία από μέρους μου να το διαβάσω.
Πολυεπίπεδο και εξαιρετικά ενδιαφέρον ,μέσα στα τόσα που πραγματεύεται , χρησιμοποιεί σαν κεντρική ιδέα το καταραμένο αντικείμενο του πόθου πολλών που ταξιδεύει μέσα στο χώρο και το χρόνο σκορπώντας δυστυχία στους ιδιοκτήτες του.
Παμπάλαιος λαικός μύθος άλλοτε με πρωταγωνιστή ένα δαχτυλίδι, άλλοτε ένα μαχαίρι...
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα βιολί που αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού ,φθόνου και τελικά ολέθρου.
Ο συγγραφέας συχνά φέρνει στο προσκήνιο το απόλυτο κακό και πως αυτό μετενσαρκώνεται απο εποχή σε εποχή , άλλοτε ως ιερά εξέταση, άλλοτε ως ιερέας του ναζισμού ,παίζοντας με τη συνεχή εναλλαγή των χαρακτήρων, οι οποίοι πάντα βρίσκονται δορυφορικά γύρω από αυτό το βιολί, είτε προσπαθώντας να το αποκτήσουν ,είτε να το διατηρήσουν στην κατοχή τους.
Έτσι το βιβλίο ταξιδεύει μέσα στην ιστορία της Ισπανίας ,και όχι μόνο, θίγοντας θέματα φιλίας ,αγάπης γονεικής αλλά και συντροφικής και καταλήγει στον αναπόδραστο θάνατο.
Το σημείο που κατά τη γνώμη μου κουράζει ,ή τουλάχιστον κούρασε εμένα ήταν η αλλαγή αφηγηματικού προσώπου μέσα στην ίδια πρόταση, κάτι που μέχρι να το συνηθίσει κανείς μπερδεύει ιδιαίτερα και αφαιρεί κομμάτι της απόλαυσης του λεγόμενου pleasure for reading.
Να μην ξεχάσω να επισημάνω και το καταπληκτικό εξώφυλλο. Θα το αγόραζα και μόνο για αυτό.