ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΤΟΣΟ ΑΔΟΞΑ

Αν ξεπροβόδιζες από το σπίτι σου έναν υγιή άνθρωπο κάποιο βράδυ και το επόμενο βράδυ μάθαινες πως αυτός ο άνθρωπος έφυγε από τη ζωή για λόγους υγείας που τελικά όμως έμειναν ανεξακρίβωτοι από τη νεκροψία πώς άραγε να ένοιωθες;
Και αν μπορούσες να έπαιρνες μια άτυπη συνέντευξη από αυτό τον άνθρωπο που τόσο άδοξα έφυγε ,τι άραγε θα τον ρώταγες;
Θα του έλεγες ίσως όσα δεν πρόλαβες να πεις όσο ζούσε; Θα προσπαθούσες να καλύψεις αυτά που εμείς οι θνητοί στην καθημερινότητα μας θεωρούμε σοβαρά και αναλώνουμε τόνους σάλιου για να περιγράψουμε;Θα του έλεγες πόσο μεγάλο κενό αφήνει στις καρδιές όσων διασταυρώθηκαν μαζί του;Θα αποκάλυπτες πόσο εύκολα και σύντομα είχε κατακτήσει τις καρδιές όλων μας χωρίς μάλιστα να το επιδιώξει;

Αναφέρομαι στη Γωγώ
Τη Γωγώ που η σύμπτωση και η ευτυχής συγκυρία έφερε στο δρόμο μου για να κρατάει τα παιδιά μας όταν εμείς οι γονείς τους λείπαμε από το σπίτι.
Μιλάω για έναν άνθρωπο που ήταν πάντα δίπλα στους άλλους ,που ποτέ δεν αρνήθηκε τίποτα σε κανέναν ,που ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη ενώ η μοίρα δεν την είχε προετοιμάσει για κάτι αντίστοιχο αφού της είχε στερήσει ήδη το ένα από τα δύο παιδιά της.
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν έφυγε από τη ζωή γιατί το ασθενοφόρο που κλήθηκε να του παράσχει βοήθεια είχε τον απινιδωτή του εκτός λειτουργίας . Αυτός ο άνθρωπος έφυγε ως παράπλευρη απώλεια σε έναν πόλεμο που ποτέ δεν κηρύχτηκε ,αλλά που καθημερινά εισπράτει έναν τεράστιο φόρο από ανθρώπινες ζωές .Ζωές που είχαν την ψευδαίσθηση να νομίσουν ότι υπάρχει μια κοινωνική θωράκιση που θα μεριμνήσει γι αυτές αν ποτέ χρειαστεί.
Είμαι οργισμένος και δεν μπορώ να δομήσω ένα κείμενο με νηφαλιότητα. Αισθάνομαι το κενό τεράστιο ,σίγουρα οι κόρες μου θα το αισθανθούν ακόμη περισσότερο και βέβαια δεν έχω τη δυνατότητα να χωρέσω μέσα στο μυαλό μου τα αναπάντητα "γιατί ;" που θα συσσωρεύονται στο μυαλό του παιδιού της που έμεινε πίσω να τη θυμάται και να ελπίζει πως ίσως το κοιτάζει από εκει ψηλά.
Όταν η θρησκεία μας μιλάει για τον πλησίον έναν τέτοιο τύπο ανθρώπου πρέπει να εννοεί.Έναν άνθρωπο με μεγαλείο ψυχής που δε χρειάζεται να έχει φοιτήσει σε κανένα πανεπιστήμιο για να κατακτήσει αυτά που εμείς οι υπόλοιποι αποκαλούμε πανανθρώπινες αξίες χωρίς όμως συναίσθηση του μεγέθους της έννοιας.
Κλείνω με μία αναφορά με μια περιγραφή όπως περίπου το θυμάμαι από το 1984 του George Orwell.
"O Smith άκουσε μια γυναικεία φωνή κάτω από την αυλή. Κάποια τραγουδούσε . Ήταν μια νοικοκυρά που άπλωνε τη μπουγάδα της. Ήταν παχουλή ,μέσης ηλικίας φτωχή και μέσα στα βάσανα της ζωής της είχε τη δύναμη και τραγουδούσε . Ο Σμιθ σκέφτηκε πως ήταν όμορφη. Σκέφτηκε πως όποιος άνθρωπος έχει τη δύναμη να τραγουδά παρά τα βάσανά του είναι όμορφος."
Κάποτε πίστευα πως μόνο τη μητέρα μου θα μπορούσα να ταυτίσω με αυτό το μοντέλο ανθρώπου. Είχα λάθος.
Το έμαθα όμως με πολύ μεγάλο τίμημα.
Αντίο Γωγώ και ευχαριστώ που μας θύμισες έστω και για λίγο τι σημαίνει "Άνθρωπος".


Το είχαν γράψει οι Aphrodite's child για ένα φίλο που έφυγε.