Ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ

Κάποτε τη λέξη αυτή τη χρησιμοποιούσαμε σχεδόν σπάνια και μόνο για να υποδηλώσουμε συγκοινωνιακές ρυθμίσεις. Σιγά σιγά πήρε και μεταφορική χροιά και χρησιμοποιούνταν και σε άλλες περιστάσεις. Τελευταία συνδέθηκε με το επάρατο μνημόνιο και όλους αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν υπάρχει άλλη λύση από τη συναίνεση μας στη σταδιακή συρρίκνωση των αμοιβών μας ,των εισοδημάτων μας και εν τέλει της αξιοπρέπειάς μας. Άραγε όμως και επί τουρκοκρατίας δε θα υπήρχαν προύχοντες προεστοί και κοτζαμπάσηδες που με πληθώρα επιχειρημάτων προσπαθούσαν να πείσουν τον κόσμο τότε ότι η υποταγή στην κυριαρχία του Σουλτάνου ήταν μονόδρομος; Και αργότερα , στην κατοχή των Γερμανών, τι λιγότερο έλεγαν οι κάθε λογής Τσολάκογλου από τους σημερινούς κυβερνώντες, όταν πρόβαλαν τη συμπόρευση με τον κατακτητή ως μονόδρομο; Ευτυχώς ,τότε υπήρξαν εμπνευσμένοι άνθρωποι που ξεσηκώθηκαν και αψηφώντας τη σωματική τους ακεραιότητα και το δικό τους ατομικό βόλεμα παρέσυραν τους υπόλοιπους ,τους πιό άτολμους ,μακριά από μονόδρομους ,στις πολύβουες λεωφόρους της ελεύθερης επιλογής. Τότε. Σήμερα όμως , τι γίνεται; Γιατί έχουμε βολευτεί τόσο άσχημα και δεν κουνιόμαστε από τον καναπέ μας; Γιατί η λέξη μονόδρομος έγινε υποδόριο συστατικό της επιδερμίδας μας; Από πότε το οικονομικό νοικοκύρεμα είναι σημαντικότερο από την εθνική κυριαρχία; Δεν αρκεί να επικροτούμε τη φυλάκιση των καταχραστών .Ελάχιστο χρονικό διάστημα πριν σπεύδαμε να τους εναγκαλιστούμε και να τους χτυπήσουμε φιλικά στην πλάτη . Νιώθοντας δε ,ότι ήταν ακόμη ισχυροί , προσπαθούσαμε να ξεκλέψουμε μια μικρή λάμψη από την αίγλη τους. Δεν αρκεί ο εξορκισμός και η ευχολογία. Πρέπει να αντιδράσουμε έγκαιρα γιατί αισθάνομαι ότι ο λαός που κάποτε φύλαττε Θερμοπύλες έχει καταντήσει να φυλάει τράπεζες και μάλιστα όχι ελληνικές. Ας γίνει ο Ελληνικός ξεσηκωμός ο νέος μονόδρομος για τους πτωχευμένους της Ευρώπης. Ας γράψουμε για άλλη μια φορά ιστορία αντί να καθόμαστε σαν κακομοίρηδες και να παρακολουθούμε τις φιλοσοφικές αναλύσεις περί αναγκαιότητας του μνημονίου των καναλαρχών και των κολαούζων τους. Άλλωστε όταν μπεις σε ένα αδιέξοδο έχεις δύο επιλογές . Η μία είναι να σταματήσεις. Η άλλη ,να γκρεμίσεις τον τοίχο. Κλείνω με ένα επαναστατικό από τα πολύ παλιά Και ένα αισιόδοξο. Θα νικήσουμε !!! Είναι μονόδρομος για την ύπαρξή μας.