ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΙΟΥ

Κοντεύμε να φάμε ήδη το μισό χρόνο και οι αναγνώσεις αρχίζουν και ρολάρουν  άψογα παρά το αντίξοο κλίμα με τις εκλογές ,τους φόρους , τα χαράτσια και το ξύλο από τα λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες εναντίον ότι έμψυχου κινείται και εκείνη τη στιγμή δεν τυχαίνει να είναι ενδεδυμένο τη γαλανόλευκη.( Γιατί ως γνωστόν ,μιλάμε για πατριωτισμό που δεν κρύβεται).
Στα δικά μας λοιπόν.

Την Παραφύλαγα ώρα μέχρι να πάει κέντρο.

Δεν το έχω ολόκληρώσει ,αλλά θα γίνει λίαν συντόμως.
Howard Zinn, Ιστορία του Λαού των Ηνωμένων Πολιτειών ,εκδόσεις Αιώρα.
Ο τίτλος του σε βάζει στο θεματικό πνεύμα, ο Zinn  όμως είναι ιστορικός με οξύτατη κριτική ματιά απέναντι στα εγκλήματα του αμερικάνικου κράτους έναντι του λαού του και άλλων λαών.
Το βιβλίο είναι εύπεπτο και παρουσιάζεται σε σκίτσα.Χώρια που μαθαίνει κανείς σε αδρές γραμμές τα highlights της αμερικάνικης ιστορίας.
Για όσους ενδιαφέρονται να διευρύνουν τις γνώσεις τους πέραν της ελληνικής ιστορίας .(λέμε τώρα).

Clifford Pickover, τα μαθηματικά του Οζ, εκδόσεις Κέδρος.
Ο μύθος του μάγου του Οζ δοσμένος μέσα από μαθηματικά προβλήματα με αυξανόμενους βαθμούς δυσκολίας .
Οι βαθμοί ποικίλλουν από ένα έως τέσσερα με την επισήμανση ότι τα τεσσάρια δεν έχουν λυθεί ακόμα και ίσως και να μη λύνονται.
Έλυσα ένα με βαθμό δύο και τα υπόλοιπα τα παλεύω.( και θα τα παλεύω για καιρό, απ'ότι φαίνεται).

Ισμαήλ Κανταρέ, Το μοιραίο δείπνο ,εκδόσεις Μεταίχμιο 

Το βαρύ πυροβολικό των συγγραφέων της Αλβανίας ,σε ένα μυθιστόρημα που το βασικό του θέμα είναι ο δωσιλογισμός επί Γερμανικής κατοχής αλλά και η μνήμη καμήλας του σταλινικού καθεστώτος του Εμβέρ Χότζα ,που χρόνια μετά επανέρχεται και με κατασκευασμένες αποδείξεις αποδίδει αυτό που για το καθεστώς θεωρείται δικαιοσύνη.
Ο Κανταρέ πάντα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του αναγνώστη , αλλά έχει γράψει και καλύτερα.

Σάντρο Ονόφρι, Το ημερολόγιο μιάς τάξης, εκδόσεις Α/συνέχεια.

Το ημερολόγιο ενός καθηγητή δευτερόβαθμιας εκπαίδευσης στην Ιταλία.
Ευαίσθητη καταγραφή ,διαβάζοντας το νομίζεις ότι διαβάζεις για τα δικά μας χάλια.
Σημείο που σε καθηλώνει ,η ανάγνωση του σημειώματος που αφήνει δεκατετράχρονη στον μπαμπά της πριν αυτοκτονήσει.
"Συγγνώμη μπαμπά ,σε αγαπάω forever".

Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου, " Το μυθιστόρημα της Βασιλικής Δυναστείας της Ελλάδας", εκδόσεις Φερενίκη.
Όπως γίνεται κατανοητό από τον εκδοτικό οίκο εδώ (όπως και στο επόμενο βιβλίο ), έχουμε να κάνουμε με ένα θέμα που είναι   παρουσιασμένο από φιλομοναρχική σκοπιά.
Για κάποιον όμως που ψάχνει την αλήθεια ή που διδασκει ιστορία ή και τα δύο ,δεν είναι κακό να ακούει τι έχει να πει και αυτή η πλευρά που ομολογουμένως δεν έχει και ευκαιρίες να μιλήσει.
Το συγκεκριμένο βιβλίο απλώνει όλο το δέντρο της δυναστείας των Γλύξμπουργκ μέσα από την ιστορία και τα γεγονότα της, έτσι ώστε ο μελετητής να ξεκαθαρίσει ποιoς είναι ποιος και τι έχει κάνει για την Ελλάδα (έστω και κάτω από αυτή τη σκοπιά).

Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου, 13 Δεκεμβρίου 1967, εκδόσεις Φερενίκη.
Η ημερομηνία αυτή είναι η τελευταία μέρα που η βασιλεία ήταν σε ουσιαστική ισχύ στην Ελλάδα.
Είναι δηλαδή η μέρα που ο Κωνσταντίνος  o B' οργάνωσε την απόπειρα ανατροπής της χούντας ,κάτι που αν το δούμε ψύχραιμα είναι η πρώτη επίσημη αντίδραση κατά του καθεστώτος και που εγείρει πάντα το ερώτημα "τι θα είχε γίνει αν η κίνηση αυτή είχε πετύχει;"
Η ιστορία φυσικά δε γράφεται με αν ,οπότε σήμερα είμαστε με εδώ που είμαστε αλλά τουλάχιστον περηφανευόμαστε ότι μας τα φάγανε δημοκράτες.
Σίγουρα τα δύο ανωτέρω βιβλία είναι μονομερή, παρέχουν όμως στοιχεία ιστορικά σε θέματα που κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ασχοληθεί.

Τον επόμενο μήνα ,στην επόμενη δημοσίευση ,θα έχουν γίνει εκλογές και εύχομαι να έχουμε απαλλαγεί από τους μνημονιακούς και από τους υποκριτές που λίγο πριν την τελική τους πτώση ,θυμήθηκαν πως το μνημόνιο μπορεί να γίνει και καλύτερο.
Καλά αποτελέσματα!!!