ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΔΙΜΗΝΟΥ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Είναι από τις σπάνιες φορές που μέσα σε ένα δίμηνο έχω τόσο φτωχή συγκομιδή σε διάβασμα ,κάτι που από ότι φαίνεται προκύπτει από τη γενικότερη ψυχολογία που δημιουργεί το συναίσθημα ότι ζω σε μία χώρα που βυθίζεται καθημερινά. Πράγματι ,αυτό που θεωρητικά αποκαλείται κράτος ,κάνει ότι μπορεί για να επαληθεύει ότι εμείς οι πολίτες είμαστε αντίπαλοι του και αποτελούμε ένα είδος που πρέπει να εξαλειφθεί και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες.

Περιμένοντας λοιπόν τους επόμενους λογαριασμούς ,τις επόμενες δόσεις της εφορίας και τις νέες επινοήσεις των σφετεριστών της εξουσίας και κάλπικα νομιμοποιημένων ιθυνόντων,διάβασα μόλις τρία βιβλία μέσα σε δύο μήνες. Βέβαια το ένα ήταν χίλιες τριακόσιες σελίδες και μου πήρε σαράντα μέρες αλλά πάλι ο απολογισμός παραμένει μικρός. Διάβασα λοιπόν ,το Limit του Φρανκ Σέτσινγκ ,αυτού που προ τριετίας περίπου είχε παρουσιάσει το Σμήνος. (εκδ.Καστανιώτη) Το Σμήνος ήταν μια φανταστική περιπέτεια αλλά ταυτόχρονα και ένα οικολογικό θρίλερ που διαδραματιζόταν στα βάθη των ωκεανών. Αυτό που το έκανε να διαφέρει απο ένα φτηνιάρικο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας ,ήταν ότι ο συγγραφέας κάθισε και μελέτησε καιρικά φαινόμενα ,μετεωρολογία ,θαλάσσιους οργανισμούς ,σεισμούς παλίρροιες, τσουνάμι και άλλα πολλά συναφή πριν το γράψει. Το ίδιο κάνει και τώρα με το Limit μόνο που η ιστορία διαδραματίζεται στη σελήνη,σε χρόνο πολύ κοντινό με τον τωρινό και με τους οικονομικούς συσχετισμούς να διαμορφώνονται μέσα από χώρες που από οικονομικά ανυπόληπτες προ εικοσαετίας εξελίσσονται σε κυρίαρχοι του σήμερα παίρνοντας στα χέρια τους τα ηνία του παγκόσμιου καπιταλισμού.( μιλάω για την Ινδία και την Κίνα).

Γενικώς ότι γράφει ο Σέτσινγκ αποτελεί αποτέλεσμα προηγούμενης μελέτης και εμβριθούς επεξεργασίας. Κατά βάθος είναι μια ιστορία σύγκρουσης των οικονομικών συμφερόντων για το ποιος θα επικρατήσει στο μέλλον με φόντο τη σελήνη και τα ορυχεία της. Εμπνευσμένο και καλοδουλεμένο. Κατόπιν, για αποτοξίνωση διάβασα το βιβλίο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου, Της Κυριακής τα είδωλα από τις εκδόσεις Τόπος ,που είναι μικρά περιστατικά από συμβάντα χρόνια πριν στα ελληνικά γήπεδα τα οποία ώς συνομίληκος του Σωτηρακόπουλου, τυχαίνει να τα έχω ζήσει και εγώ. Διαβασμένο περισσότερο για να θυμηθώ τα good old days, τότε που πήγαινα στο γήπεδο με τον πατέρα μου και όλος μου ο κόσμος ήταν μια ζεστή ηλιαχτίδα προστασίας όσο ήμουνα δίπλα του.

Τέλος από το Ίδρυμα του Μείζονος Ελληνισμού πήρα και διάβασα το "Πέρα από την καταστροφή", Μικρασιάτες Πρόσφυγες στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου, υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων Φαίνεται από τον τίτλο του ότι είναι ένα ιστορικό βιβλίο για την προσφυγιά γραμμένο από πολλούς συγγραφείς και με ιδιαίτερο γενικό αλλά και ειδικό ενδιαφέρον. Αυτά ήταν λοιπόν τα βιβλία του διμήνου και δυστυχώς και ο Μάρτιος κυλάει με την ίδια αναγνωστική ραθυμία. Φαίνεται ότι επίκειται και η φορολόγηση της ανάγνωσης οπότε το υποσυνείδητο μου ενδόμυχα αντιδρά καιπροσπαθεί να με διαφυλάξει. Ελπίζω η επόμενη δημοσίευση μου για τα βιβλία του Μαρτίου να μας βρει ευτυχέστερους και φωτεινότερους. Και για την αργοπορία ,κέρασμα ένα υπέροχο αυτοσατιρικό του Jarvis Cocker.