ΒΙΒΛΙΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Τέλος εποχής λοιπόν.
Αφήσαμε πίσω μας τον τελευταίο ολοκληρωμένο χρόνο που υπάρχει η ανθρωπότητα έτσι όπως την έχουμε γνωρίσει μέσα από την ιστορία και  όπως την ξέρουμε μέσα από την καθημερινότητα και την επικαιρότητα, καθότι σύμφωνα με τους προσφιλείς λαικούς μύθους αλλά και την τρομολαγνεία που μας δέρνει,  ο πλανήτης θα καταστραφεί πριν ολοκληρωθεί η χρονιά που διανύουμε.

Για να μην τα βάψουμε μαύρα λοιπόν ,ας συνεχίσουμε το βιολί μας. Ανάγνωση μέχρι τελικής πτώσης.
Ιδίως δε όταν ξέρει κανείς ότι το τέλος πλησιάζει ,πρέπει να γκαζώσει να διαβάσει όσα περισσότερα προλαβαίνει ,γιατί μετά που θα τα βρει ;
Ο μήνας ξεκίνησε ζόρικα με έναν απαιτητικό ισπανό ,τον Enrique Vila Matas και το μυθιστόρημα του, Δουβλινιάδα, από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Η ιστορία ενός εξηντάρη εκδότη που παράλληλα με τη δική του ζωή που φεύγει ,βλέπει να τελειώνει και η ζωή του βιβλίου με τη μορφή που το ξέρουμε σημερα και να αφήνει τη θέση του στο e-book.
Αποφασίζει λοιπόν να οργανώσει έναν τιμητικό επικήδειο και καταλληλότερο τόπο θεωρεί το Δουβλίνο του Τζόυς όπου τελικά εκεί δε θα υλοποιήσει μόνο το στόχο του αλλά θα αντιμετωπίσει και το φάντασμα του εαυτού του,ενός εαυτού που αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να κρατηθεί μακριά από το ποτό.
Άκρως λογοτεχνικό, ατμοσφαιρικό με μουχλιασμένες βροχερές γωνιές που μυρίζουν Δουβλίνο

Κατόπιν βρέθηκα μπροστά σε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη από ένα συγγραφέα που εγώ προσωπικά ,αγνοούσα και ο οποίος δίνει μια πρωτότυπη θέαση στο προσφυγικό ζήτημα με το βιβλίο "Συμεών ,ο πρόσφυγας".
Μιλάω για τον Λεωνίδα Ζησιάδη και το βιβλίο του που το εξέδωσε ο Ιανός.
Πρόκειται για μια μάλλον βασισμένη σε αληθινο πρόσωπο ιστορία όπου μας παρουσιάζει ένα πρόσφυγα ο οποίος δεν έμεινε κολλημένος στη μιζέρια αλλά νοικοκυρεύτηκε, φτιάχτηκε και στο τέλος έγινε και εθνικός ευεργέτης .
Με πολλές ιστορικές αναφορές και θησαυρό μικρών μικρών γνώσεων (όπως π.χ πότε υπογράφτηκε το clearing).
Στη συνέχεια διάβασα το " όλοι μαζί , τώρα " του εκλεκτού ηθοποιού ,Γιώργου Κοτανίδη του οποίου εδώ και χρόνια είχα διαβάσει τους Σαλτιμπάγκους και περίμενα πως και πως τη νέα του δουλειά.
Εκδόσεις Καστανιώτη και πάλι.
Αυτοβιογραφικό το βιβλίο από τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι τη μεταπολίτυση με πληθώρα ιστορικών παραλειπόμενων αλλά πάντα με βάση το θέατρο.
Περιέχει και στοιχεία που με άγγιξαν προσωπικά όπως ας πούμε μια αναφορά του στη μέρα που ο ΠΑΟΚ ,η ομάδα του έχασε 5-3 από την Παναχαική μέσα στην Τούμπα και μαζί με αυτό το ματς έχασε και το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό.
Ο ίδιος το αναφέρει γιατί εκείνη τη στιγμή ήταν στην ασφάλεια ,τη ΓΑΔΑ όπως τη λέμε τώρα και τον βασάνιζαν οι χουντικοί ενώ την ίδια στιγμή περιγράφει ,ακούγονταν οι πανηγυρισμοί των οπαδών του Παναθηναικού που κέρδιζε κάποια ομάδα.
Ε λοιπόν ακουγόταν και η δική μου φωνή ανάμεσα σε αυτούς τους πανηγυρισμούς ,ο Παναθηναικός συνέτριβε τον Ατρόμητο με 8-1 αλλά από κάποα στιγμή και μετά είχαμε πάψει να χαιρόμαστε γιατί έχανε ο ΠΑΟΚ και έπαιρνε το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός.
Και όλα αυτά ενώ λίγο πιο δίπλα ένας άνθρωπος που έμελε να γίνει από τις αγαπημένες μου φυσιογνωμίες, βασανιζόταν.
Τέλος άρχισα αλλά άφησα να το τελειώσω αργότερα " το μεγάλο σχέδιο " του Steven Hawking και του  Leonard Mlodinow από τις εκδόσεις κάτοπτρο.
Ο συγγραφέας είναι από μόνος του και το ίδιο το περιεχόμενο του βιβλίου.
Απαντήσεις και προβληματισμοί σε θεμελιώδη ερωτήματα ,όπως η προέλευση του σύμπαντος.
Επίκαιρο ε ;
Αυτά γι αυτό το μήνα.
Ελπίζω του χρόνου τον ίδιο καιρό να είμαστε εδώ να τα λέμε και να μην έχουμε γίνει κοσμική σκόνη.
( και μάλιστα πτωχευμένη κοσμική σκόνη).