ΒΙΒΛΙΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Εδώ είμαστε πάλι ,σαν να μην πέρασε μια μέρα από τον προηγούμενο απολογισμό ,άρα από τον προηγούμενο μήνα.
Φτωχός και πάλι ο απολογισμός ,φαίνεται ότι η ύφεση επηρεάζει και την αναγνωστική μου διάθεση..
Κατ'αρχάς αυτό το μήνα δεν υπήρχε καθόλου λογοτεχνία αλλά μελέτες δοκιμιακού χαρακτήρα με τάσεις διδακτισμού.
Μου δόθηκε ως δώρο από άτομο με ευαισθησίες και με επίγνωση των δικών μου αναζητήσεων "Το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής , Κάθε Τρίτη με τον Μόρρι". του Μιτς Άλμπομ από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.
Η πραγματική ιστορία του τέλους ενός πανεπιστημιακού δασκάλου ο οποίος έχοντας συνειδητοποιήσει τον επικείμενο θάνατο του οργανώνει ξανά τη ζωή του και παραδίδει σε ένα πρώην φοιτητή του (το συγγραφέα του βιβλίου ) το τελευταίο μεγάλο μάθημα, την τελευταία πτυχιακή εργασία.
Τα πάντα στη ζωή μετριούνται από την αξιοπρέπεια, ακόμη και ο θάνατος της βγάζει το καπέλο.

Κατόπιν διάβασα το βιβλίο του μεγάλου Αργεντινού μαέστρου Ντάνιελ Μπαρενμπόιμ , "η μουσική κινεί τον χρόνο".
Και μόνο ο τίτλος σε τραβάει να το διαβάσεις.
Αλληγορία της μουσικής και της σύνδεσής της με τη ζωή.
Οι νότες παραλληλίζονται με ανθρώπους που σε ένα μουσικό σύνολο συνιστούν μια κοινωνία.
Ταυτόχρονα γίνεται αναφορά για την ενωτική δύναμη της μουσικής μέσα από μια ορχήστρα αποτελούμενη από Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους.
Σε αυτό το σημείο ο Μπαρενμπόιμ καταθέτει μία ατάκα η οποία κατά τη γνώμη μου αποτελεί την επιτομή της έννοιας της αποδοχής και πως η μουσική παίζει κυρίαρχο ρόλο σε αυτό.
Στο διάλογο ,λέει ο συγγραφέας, πρέπει να σταματήσει να μιλάει ο ένας για να ακούσει τον άλλον ενώ στη μουσική η συνομιλία γίνεται ταυτόχρονα και το αποτέλεσμα είναι εξεχόντως δημιουργικό.
Ίσως η μουσική τελικά να αποτελεί και την τελευταία μας ελπίδα για πραγματική επικοινωνία..

Τέλος ξεκίνησα αλλά δεν τελείωσα ,τουλάχιστον μέχρι τώρα, το " ο Χριστός φιλόσοφος " του Frederic Lenoir  από τις εκδόσεις Πόλις.
Είναι μιά πραγματεία πάνω στη διδασκαλία του Χριστού, στο πως αυτή η διδασκαλία γίνεται αντικείμενο πολιτικής χρήσης ,και πως παραποιούνται έννοιες και λεγόμενα έτσι ώστε να χωρέσουν  οι έννοιες αυτές στα σχέδια των ανθρώπων που πλασάρουν το θεό σαν σύμβολο πολιτικής εξουσίας.
Η Ιερή Συμμαχία δεν ήταν πιό αποτρόπαιη από κάποιους θεολόγους που μετατρέπουν το λόγο του Χριστού όπως τους εξυπηρετεί έτσι ώστε να χειραγωγήσουν τις μάζες.

Επίκαιρο βιβλίο λοιπόν για το κλείσιμο της χρονιάς και καλή πάσα για την ευχή με την οποία θα κλείσω.
Καλά Χριστύγεννα !!!

Θα τα πούμε ( πάντα μιλώντας για βιβλιοκριτική ), του χρόνου.