Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Τελείωσε και ο Οκτώβρης με έναν ικανοποιητικό απολογισμό αναγνώσεων και από ποιοτικής και από ποσοτικής πλευράς.
Την τιμητική της είχε πάλι η Βραζιλία με μια σειρά από μυθιστορήματα.
Τελικά διαπιστώνει κανείς πόσα πράγματα χάνονται πίσω από στερεοτυπικά νεφελώματα του τύπου " η χώρα του καφέ " , " η χώρα της σάμπας ", " του καρναβαλιού,της μπάλλας " κλπ, κλπ
Η λογοτεχνία της χώρας αυτής κρύβει διαμάντια και την συνιστώ ανεπιφύλακτα.


Έχουμε και λέμε λοιπόν :
Ζόρζε Αμάντο," η ανακάλυψη της Αμερικής από τους Τούρκους". Καστανιώτης
Πρόκειται για ένα βιβλίο που γράφτηκε κατά παραγγελία ,για την επέτειο της Αμερικάνικης ανεξαρτησίας υπό μορφή αφιερώματος αλλά αυτό καθόλου δεν του αφαιρεί από τη φρεσκάδα του και την αξία του.
Εξιστορεί διάφορα περιστατικά της καθημερινότητας μιας σειράς βραζιλιάνων που έλκουν την καταγωγή τους από την Τουρκία .
Εδώ ο συγγραφέας κάνει ένα σαφή υπαινιγμό για την πολυπολιτισμικότητα του βραζιλιάνικου έθνους..
Μικρό κονψοτέχνημα.

Συνεχίζουμε:
Ζόρζε Αμάντο , "ο πρώτος και ο δεύτερος θάνατος του Κινίνου ,του μπέκρου".Καστανιώτης
Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου της καλής κοινωνίας που το ρίχνει στο ποτό με αποτέλεσμα να τον απαρνηθούν όλοι ακόμη και το ίδιο του το σπίτι εκτός από τα χαμίνια τηης περιοχής  τα οποία τον είχαν αγκαλιάσει ύστερα από αυτή τη μεταστροφή στη ζωή του.
Κορυφαία στιγμή του βιβλίου ,ο θάνατος του πρωταγωνιστή και η προσπάθεια της καλής κοινωνίας να κρατήσει τα χαμίνια μακριά από την κηδεία του εκλιπόντος.
Κάπου εδώ αναλαμβάνεινα δώσει λύση το μεταφυσικό, το οποίο είναι πάντα έντονο στη βραζιλιάνικη λογοτεχνία , και είναι ο ίδιος ο νεκρός που αποφασίζει πως θα γίνει η κηδεία του και ποιοι θα παραστούν σε αυτή.
Όσοι από τους παλαιότερους είχαν δει μια καταπληκτική αμερικάνικη κωμωδία των 80'ς ,το "τρελό weekend στου Berny" ,σίγουρα θα εντοπίσουν ουκ ολίγες ομοιότητες.


Εξακολουθούμε στο ίδιο μοτίβο και με τον ίδιο συγγραφέα : .
Ζόρζε Αμάντο, "οι παλιοί ναυτικοί ή ολόκληρη η αλήθεια για τις αμφιλεγόμενες περιπέτειες του καπετάν Βάσκο Μοσκόζο ντε Αραγκάο, πλοιάρχου του εμπορικού ναυτικού." Εξάντας
Το κορυφαίο όλων.
Μια επιτομή και ανάλυση όλης της βραζιλιάνικης κοινωνίας μέσα από της περιπέτειες ενός μυθομανούς τύπου που έχει επινοήσει για τον εαυτό του το ρόλο του καπετάνιου και ενώ βρίσκεται στην κορυφή της αμφισβήτησης από τους συμπολίτες του, έρχεται η ίδια η ζωή με ένα μεταφυσικό πραξικόπημα ,να τον δικαιώσει.


Αλλάζουμε συγγραφέα, αλλά όχι και χώρα :
Μασάντο ντε Ασσίς, "επιτάφιος για ένα μικρό νικητή " Αστάρτη
Μια αφήγηση όπου ο πρωταγωνιστής ξεκινά εξιστορώντας το θάνατό του και κάνοντας μία αναδρομή προς τα πίσω καταλήγει πως έζησε μια καλή ζωή και το σημαντικότερο πράγμα είναι, πως δεν άφησε απογόνους για να διαιωνίσουν τη δυστυχία του ανθρώπινου είδους.

 Εδώ κάπου Βραζιλία ,τέλος.
Σε μία πτήση αγόρασα από το αεροδρόμιο το ακόλουθο βιβλίο:
Αλαίν ντε Μποτόν, "μια βδομάδα στο αεροδρόμιο¨" Πατάκης.
Τον Αλαίν ντε Μποτόν τον εκτιμώ ιδιαίτερα και μιας και έχω τα βιβλία του στη βιβλιοθήκη μου δε θα άφηνα να μου ξεφύγει το τελευταίο του πόνημα.
Ο συγγραφέας προσκλήθηκε από τη διοίκηση του αεροδρομίου του Heathrow για να μείνει μια βδομάδα μέσα στο αεροδρόμιο συγκεκριμένα στον καινούργιο τερματικό σταθμό Νο 5 και να γράψει για τους ανθρώπους που εργάζονται εκεί τους ταξιδιώτες ,τις πτήσεις κλπ.
Κατά παραγγελία και αυτό αλλά ο εν λόγω συγγραφέας έχει το μαγικό άγγιγμα της πένας.
Το παράδοξο είναι ότι το διάβασα κατευθυνόμενος προς τον ίδιο προορισμό που περιγράφεται στο βιβλίο χωρίς να το γνωρίζω εκ των προτέρων.
  

Πηγαίνοντας με οκτακόσια χιλιόμετρα την ώρα και ξεκινώντας την ανάγνωσή του λίγο μετά την απογείωση από την Αθήνα ,κάπου πάνω από τη Γενεύη το έχεις τελειώσει.

Τέλος ένα αγγλικό βιβλίο για άτομα που έχουν τη διαστροφή του να μαθαίνουν διάφορα όπως π.χ αν το μπαρμπούνι πέρδεται.
New Scientist "why are orangutans orange? Profilebooks
 
Δεν έχω να πω τίποτα γι αυτό το βιβλιο ,φαίνεται από τον τίτλο του.
Απευθύνεται σε τύπους που μεγάλωσαν με τη φράση " γιατί μπαμπά ;" κολλημένη στα χείλια τους.
Αυτά μέχρι το Νοέμβριο.


Υ.γ     Το μπαρμούνι πέρδεται και τις βγάζει σε ζελέ.
Υ.γ 2  Οι φωτογραφίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα quiz του τύπου spot the odd one out.
          Όλες τραβηγμένες στη Βραζιλία εκτός από μία που δε χρειάζεται να πω από που είναι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου