ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ (ΤΟ ΕΞΗΣ ΕΝΑ)

Δεν μου έχει ξανασυμβεί όσο θυμάμαι τον πρόσφατο εαυτό μου να διαβάσω μόνο ένα βιβλίο μέσα σε ένα μήνα και μάλιστα μήνα του καλοκαιριού. Πρέπει όμως κάπου εδώ να προτάξω το άλλοθι του alter ego μου ,την αναβίωση του όντος μέσα μου που αρκείται σε άρτο και θεάματα κάτι που συνέβη με την αδιάλλειπτη παρουσία επί ένα μήνα του παγκοσμίου κυπέλλου της Βραζιλίας ή αλλιώς ελληνιστί (από τον καιρό του Διακιγιάννη το '70 ,Μουντιάλ).
Αισθάνομαι όμως πολύ ευχαριστημένος από το βιβλίο που διάβασα ,λόγω της διαφορετικότητάς του και του θέματος που θίγει.
Το βιβλίο αυτό είναι η Μαλάλα από τις εκδόσεις Πατάκη που τον τελευταίο καιρό με τις επιλογές τους ανταποκρίνονται πλήρως στα δικά μου τουλάχιστον αναγνωστικά γούστα.

Εδώ λοιπόν έχουμε την αυτοβιογραφική παρουσίαση ενός δεκαεξάχρονου κοριτσιού που ζει στο Πακιστάν και ξαφνικά πρέπει να παλέψει για το αυτονόητο ,το δικαίωμά του να μορφωθεί.
Απέναντι του βρίσκονται οι Ταλιμπάν που μέσα από μια αυθαίρετη ερμηνεία του Κορανίου απαγορεύουν τη μία δραστηριότητα μετά την άλλη φτάνοντας τελικά με το έτσι θέλω να απαγορεύουν και τη ζωή την ίδια.
Κατ'αρχάς το βιβλίο περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο πως το κακό εγκαθίσταται σιγά σιγά ,έτσι που να μη γίνεται αντιληπτό και μια μέρα οι άνθρωποι ξυπνάνε και αυτό είναι εκεί εγκατεστημένο για πάντα και τότε ο κόσμος αποφασίζει να μην αντιδράσει για να μην το εξοργίσει και συνηθίζει να ζει με αυτό.
Το βιβλίο λειτουργεί παράλληλα και ως μία συνοπτική ιστορία του Πακιστάν και των φυλών του και βοηθάει πολύ στην κατανόηση των πραγμάτων εμάς που δεν έχουμε ιδιαίτερες γνώσεις για την ιστορία της περιοχής. Είναι επίσης άκρως αποκαλυπτικό για το πως διαμορφώνονται οι γραμμές των συνόρων από τους μεγάλους χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες των κατοίκων και η βούλησή τους να ανήκουν κάπου.
Άφησα τελευταίο το γεγονός,ότι το κορίτσι αυτό ,για το θάρρος του και την παρησία του ,δέχτηκε δολοφονική απόπειρα από τους Ταλιμπάν αφού πυροβολήθηκε στο πρόσωπο ενώ γύριζε με το σχολικό στο σπίτι του.
Σαν δείγμα ελπίδας όμως ότι το κακό δεν νικάει πάντα ,η Μαλάλα ,κόντρα στις προβλέψεις, επέζησε και έγινε το μικρότερο άτομο που προτάθηκε για νόμπελ ειρήνης.,
Το ηθικό δίδαγμα όμως που βγαίνει από αυτή την ιστορία είναι ότι η μόρφωση, η γνώση ,η εκπαίδευση, η καλλιέργεια, όλα είναι μια πατρίδα . Μια πατρίδα παγκόσμια, για την οποία αξίζει να αγωνιστεί κανείς ακόμη και με κίνδυνο της ζωής του γιατί μόνο έτσι θα επικρατήσει κάποτε παγκόσμια ειρήνη σε πείσμα των φονταμενταλιστών και όλων αυτών των θρησκευτικών νταήδων που παίρνουν ένα μήνυμα αγάπης και το μεταλλάσουν σε χολή και μίσος.