Τελείωσε και αυτή η χρονιά και από ότι φαίνεται τη σκαπουλάραμε από το ημερολόγιο των Μάγιας.
Εγώ όπως καταλαβαίνετε ,το είχα μεγάλη αγωνία αυτό το πράγμα γιατί έληγε και ένα γραμμάτιό μου μία μέρα μετά τη θρυλούμενη καταστροφή, οπότε δεν κατάφερα να αφοσιωθώ στο διάβασμα.
Τελείωσα μόνο δύο βιβλία.
Το πρώτο είναι η "Π'ολη παιδιών" του Πέτρου Κουτσιαμπασάκου από τις εκδόσεις Πατάκη.
Πρόκειται ένα βιβλίο που μας μιλάει για τις παιδοπόλεις και συγκεκριμμένα για τη ζωή σε μια παιδόπολη στη βόρεια Ελλάδα ,δοσμένη μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που η μάνα του το άφησε εκεί λίγο μετά τη νηπιακή του ηλικία .
Το θέμα στηρίζεται στη ζωή των παιδικών στρατοπέδων ,ένα θεσμό που τον ξεκίνησε η Φρειδερίκη και ο οποίος φάνταζε αγαθοεργός αλλά από πίσω έκρυβε ένα μηχανισμό σύνθλιψης των κομουνιστών ,στοχεύοντας σε ότι πιο πολύτιμο είχαν , τα παιδιά τους.
Κατά βάθος ήταν η δεξιά απάντηση στο κομουνιστικό παιδομάζωμα. Βέβαια με τον καιρό, όταν η αριστερά ηττήθηκε δια παντός ,οι παιδοπόλεις αυτές δεν καταργήθηκαν αλλά συνέχισαν να συγκεντρώνουν παιδιά τα οποία οι γονείς τους δεν μπορούσαν να συντηρήσουν.
Μια τέτοια περίπτωση αφηγείται εδώ ο Κουτσιαμπασάκος και αν μη τι άλλο ,το κάνει με περισσή ευαισθησία.
Ειδικά τα αποσπάσματα όπου ο μικρός πρωταγωνιστής συναντά τη μάνα του περιέχουν μέσα μια θρηνητική αίσθηση απώλειας για τη μητρική αγάπη που μόνο όποιος έχει χάσει τη μητέρα του μπορεί να νοιώσει.
Στο τεχνικό μέρος ,σκηνοθετικά το βιβλίο χάνει λίγο γιατί οι αναπολήσεις στο παρελθόν μπερδεύονται με τις αφηγήσεις του τώρα χωρίς να γίνεται αμέσως αντιληπτό.
Προφανώς η σκηνοθετική μαεστρία του Κουτσιαμπασάκου εστιάζεται στην εικόνα η οποία όμως σε ένα βιβλίο λείπει και δεν είναι πάντα αυτονόητο ότι ένας αδαής και μη υποψιασμένος αναγνώστης ,θα τη δημιουργήσει.
Τίμια προσπάθεια, συμπαθητικό βιβλίο, αφήνει γλυκειά γεύση στο τέλος.
Δεύτερο και τελευταίο ήταν "το ταξίδι του ελέφαντα " του Σαραμάγκου από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Εδώ ο πρόσφατα μακαρίτης πορτογάλος νομπελίστας μεγεθύνει πάνω σε ένα περιστατικό το οποίο συνέβη στις αρχές του 16ου αιώνα μεταξύ Πορτογαλίας και Αυστρίας όπου η πορτογαλική αυλή ,δώρισε στον αρχιδούκα της Αυστρίας έναν ελέφαντα .
Το βιβλίο αναφέρεται στο ταξίδι αυτού του ελέφαντα από τη Λισαβώνα μέχρι τη Βιέννη και παράλληλα εστιάζει πάνω σε ανθρώπινους χαρακτήρες και σαρκάζει τη σοβαρότητα,σοβαροφάνεια με την οποία όλοι οι εμπλεκόμενοι αντιμετώπισαν αυτή τη μεταφορά.
Παράλληλο με την σύγχρονη αυλοκολακεία και την εμετική συμπεριφορά που εφαρμόζουν κάποιοι για να ανελιχθούν κοινωνικά.
Απολαυστικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου