Από τη θέση της κοινωνικής λειτουργού, μιας θέσης δηλαδή που δεν αφήνει και πολλά διοικητικά περιθώρια ,με εξηπηρέτησε ,τα μέγιστα.
Όποτε κάποια δουλειά μου σκόνταφτε κάπου, σε αυτήν πήγαινα για βοήθεια και αυτή αμέσως, παρότι δεν είχε καμία υποχρέωση με εξυπηρετούσε χωρίς δισταγμό.
Παρατήρησα όμως ότι αυτή η συμπεριφορά δεν ήταν μόνο προς το άτομο μου που θα μπορούσε κάποιος να το αποδώσει σε προσωπική συμπάθεια ,αλλά προς όλο τον κόσμο αδιακρίτως και αγόγγυστα.
Με τον καιρό κατάλαβα ότι η Μαρία μου έδινε με τις ενέργειες της τον ορισμό της σύγχρονης ιδεολογίας, της Δεοντολογίας όπου αν ο καθένας έκανε αυτό που ακριβώς έπρεπε να κάνει ,η χώρα μας θα ήταν πολύ καλύτερη.
Αεικίνητη και πάντα πρόθυμη με έκανε να νιώθω πως μέσα σε αυτό το κτίριο αυτής της απρόσωπης υπηρεσίας υπήρχε πάντα ο άνθρωπος μου,αυτός που θα μου έδινε τη λύση, καταστρατηγώντας τους κανόνες της γραφειοκρατίας και υιοθετώντας την ευελιξία (που έχουν οι ευφυείς άνθρωποι) και πάνω απ'όλα ,την ανθρωπιά.
Ήταν ένα σοκ για μένα (και φαντάζομαι για πολλούς άλλους ), όταν έμαθα ότι φέτος το καλοκαίρι συνταξιοδοτείται γιατί αισθάνθηκα πόσο πολύ θα λείψει από τους ανθρώπους που τόσο την είχαν ανάγκη και τόσο ήξερε να τους βοηθά.
Έδειχνε πάντα νέα γιατί οι άνθρωποι που υπηρετούν ιδέες και όχι θέσεις μένουν πάντα νέοι, ακόμη και όταν έχει έρθει η ώρα να πάρουν σύνταξη.
Την τελευταία μέρα της στη δουλειά ήμουν εκεί για να την χαιρετήσω και να την ευχαριστήσω.
Ήταν συγκινημένη που θα έφευγε ,δε σταματούσε όμως να προσφέρει τις υπηρεσίες της ακόμη και αυτή την ύστατη μέρα ενώ θα μπορούσε να πάρει περατζάδα τα γραφεία.
Έφυγα με ένα σφίξιμο, νιώθοντας πως άφησα πίσω μία φίλη που δε θα ξαναδώ πιθανότατα ποτέ πια και ένα είδος ανθρώπου που σιγά σιγά στη χώρα μας σβήνει.
Το είδος του ευσυνείδητου ανθρώπου.
Ευχαριστώ Μαρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου