IT'S A BEAUTIFUL DAY

Ο εθνικός ύμνος των απανταχού ροκάδων των σέβεντις μέσα από το ντιπερπλικό child in time και η ανώμαλη προσγείωση όταν ακούς αυτό το κομμάτι των άγνωστων τότε it's a beautiful day και διαπιστώνεις ότι η εντυπωσιακή εισαγωγή ,είναι κλεμμένη.

Everything But The Girl "Cross my heart" & "Little Hitler"

Ταξιδιάρικο.
Παλιό.
Σαν να τρως σοκολάτα μετά από καιρό στέρησης.

Little Hitler.wmv

Αφιερωμένο σε αυτούς που κάποτε άθελα μας καταπιέσαμε και γίναμε γι αυτούς Little Hittler.
Η Βρετανική ποπ σε όλο της το μεγαλείο.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ

Σε κάθε μία συνεδρία της Βουλής των Ελλήνων ,όταν ομιλούν οι πολιτικοί αρχηγοί ,εμφανίζεται το φαινόμενο ,οι βουλευτές της δικής τους παράταξης να τους χειροκροτόυν ενώ οι άλλοι των υπολοίπων παρατάξεων παραμένουν άπραγοι. Παράλληλα οι από βήματος ομιλούντες αρχηγοί ,εντάσσουν μικρές παύσεις στο λόγο τους ώστε να δίνουν χρόνο στους χειροκροτητές τους να ανταποκριθούν. Το ίδιο φαινόμενο όμως δεν αναπαράγεται όταν από βήματος απευθύνουν το λόγο μικρότερα στελέχη της οποιασδήποτε παράταξης. Εδώ βέβαια δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν : Ή ο ομιλών δεν έχει τίποτα σπουδαίο να πει οπότε δεν αξίζει και να χειροκροτηθεί ,ή τα χειροκροτήματα, οι χειροκροτούντες τα αφιερώνουν μόνο στους αρχηγούς τους μήπως και με αυτό τον τρόπο αποδείξουν και έτσι την προσωπική τους υποταγή και ανέλθουν κανένα σκαλί επιπλέον στην κομματική κλίμακα. Αυτή η συμπεριφορά μας πάει πίσω σε συνεδριάσεις κομματικών επιτροπών επί Σοβιετικής Ένωσης όπου όποτε αναφερόταν το όνομα του Στάλιν, οι συνεδριάζοντες ξεσπούσαν σε "αυθόρμητα" χειροκροτήματα λοξοκοιτάζοντας παράλληλα και τους δίπλα έτσι ώστε να έχουν να δώσουν κάποιον ,αν οποιοσδήποτε έκανε το σφάλμα να κουραστεί και να σταματήσει πρώτος.

Τότε η παράταση των χειροκροτημάτων έφτανε τα πράγματα μέχρι και τη λιποθυμία κάποιων χειροκροτητών. Άλλωστε αυτός ήταν και ο μόνος τρόπος να σταματήσει κάποιος να επευφημεί χωρίς να κατηγορηθεί για προδοτική συμπεριφορά. Αντίστοιχα η χούντα στην Ελλάδα μετέφερε πλήθη χειροκροτητών όπου εμφανιζόταν κάποιος από την τριανδρία των δικτατόρων. Σήμερα όπως ; Έχει άραγε ο "δημοκρατικός" πολιτικός λόγος ανάγκη το συμπλήρωμα του χειροκροτήματος; Το φαινόμενο αυτού του τύπου της επιδοκιμασίας ξεκίνησε από τις αρχαίες παραστάσεις και εφαρμοζόταν πάντοτε εκεί που κάποιοι πρόσφεραν θέαμα ώστε να αμοιφθούν. Συνήθως δε, ήταν οι υποκριτικές ικανότητες δηλαδή η ηθοποιία, το ταλέντο που συγκέντρωνε το αυθόρμητο χειροκρότημα των θεατών. Προφανώς όταν σήμερα στη Βουλή των Ελλήνων ,οι βουλευτές της κυβέρνησης χειροκροτούν για την υπερψήφιση των πιο αντιλαικών μέτρων που έχει δει η σύγρονη ιστορία του τόπου, ανταμοίβουν με αυτόν τον τρόπο τη συλλογική τους ηγεσία για την παράσταση που έδωσε ώστε να μας πείσει πως νοιάζεται για το καλό μας. Το έχω ξαναγράψει αλλά το θεωρώ εξαιρετικά επίκαιρο. Ο Ρίτσος έγραφε στα μονόχορδα του :"Δεν ήταν χαστούκια, χειροκροτήματα ήταν. Σου άφησαν σημάδια".

Υ.Γ Πατρίδα πάνω από όλα είναι ο λαός της, ο αφανής κόσμος της. Αν αυτός εξευτελιστεί και απαξιωθεί, κατά βάθος δεν υπάρχει πατρίδα. Θα μείνουν μόνο τα βουνά και τα λαγκάδια για να τη θυμίζουν. Και σίγουρα δεν θα υπάρχει και κανένας για να χειροκροτήσει.

The Nits - Nescio

Για να κλείσω το σημερινό αφιέρωμα στην Ολλανδία.
Σίγουρα όλο και κάπου το έχετε ακούσει.

The Nits InThe Dutch Mountains Original Clip Video Lucky2212 ...

Παλιό , κλασικό από την Ολλανδία.
Όσοι τους έχετε δει σε μια από τις αρκετές εμφανίσεις τους στο ελληνικό κοινό ξέρετε για τι διαμέτρημα συγκροτήματος μιλάμε.

Nits - The Train

Ένα μικρό αφιερωμα στην Ολλανδία.
Μερικές φορές μια χώρα ταυτίζεται με ένα συγκρότημα και αντιθέτως.

ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ( τέλος πάντων ) ;

Τις τελευταίες μέρες νοιώθω να εμπαίζεται άγρια η νοημοσύνη μου αλλά ταυτόχρονα και η νοημοσύνη όλων των συμπατριωτών μου. Ακούω συνεχώς από τα μέσα ότι "η τρόικα απαίτησε αυτό... , η τρόικα ζήτησε μείωση ττου 13ου και 14ου μισθού , η τρόικα επιμένει στη μείωση των επικουρικών συντάξεων... και αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι που μας διοχετεύουν αυτή την πληροφόρηση ,πιστεύουν ότι την καταναλώνουμε αμάσητη. Ήταν μια ευκαιρία να μαζευτούν οι εργατικές απολαυές πάνω στην αναμπουμπούλα. Αν όντως βέβαια η τρόικα απαιτεί όλα αυτά , τότε τα πράγματα είναι πολύ απλά διότι δεν χρειάζεται να προβληματιζόμαστε για το τι θα ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές εφόσον τελικά κυβερνά η τρόικα. Σε τελική ανάλυση βέβαια και που ψηφίζουμε να μας κυβερνήσουν έστω αυτοί που ψηφίζουμε ,στην πορεία μας προκύπτουν άλλοι ,διορισμένοι όπως ο κυρ Λουκάς μας ο συμπαθητικούλης . ( τουλάχιστον έτσι θέλουν να μας τον πλασσάρουν.συμπαθητικούλη, εργατικούλη και τιμιούλη ).

Από την άλλη ως πολίτης αυτού του κράτους αισθάνομαι ότι εκπληρώνω στο έπακρο τις υποχρεώσεις μου από τον καιρό που εντάχτηκα στην παραγωγική διαδικασία και μέχρι σήμερα. Υπηρέτησα στο στρατό ,και μάλιστα εικοσιπέντε μήνες, μορφώθηκα (σύμφωνα με την κρατούσα αντίληψη περί μόρφωσης ,γιατί όποιος θεωρεί τον εαυτό του μορφωμένο ,είναι το λιγότερο βλάκας),έπιασα δουλειά για να μπορώ να συμμετέχω και στην έμμεση και στην άμεση φορολογία ,ψήφιζα ανελιπώς,έκανα παιδιά για να διαιωνίσω την ύπαρξη κορόιδων και το κυριότερο ,κατανάλωνα ότι μου ζητούσαν. Προσπαθώ λοιπόν να καταλάβω πού έκανα λάθος και έχει έρθει ο κόσμος ανάποδα; Μήπως όλα αυτά τα χρόνια συναινούσα με την ψήφο μου και ταυτόχρονα με την αδράνεια μου στην άνοδο στην εξουσία λάθος ανθρώπων που τελικά σαν καρκίνωμα προσκολήθηκαν στην κοινωνία μας ,γίναν αναπόσπαστο κομμάτι της σκέψης μας έτσι ώστε πάντα να είμαστε εγλωβισμένοι στο δίλημμα ,"ποιόν από τους δύο ή από τους τρεις ή από τους τέσσερις να ψηφίσω;" Νοιώθω ότι η σκέψη μου έχει χάσει τη συννοχή της γιατί κυριολεκτικά δεν μπορώ να κατανοήσω πως είναι δυνατόν άνθρωποι που υποτίθεται ότι νοιάζονται για τον τόπο να ψηφίζουν την επιστροφή της ελληνικής κοινωνίας εκατό χρόνια πριν και μετά να αλληλοσυγχαίρονται γι αυτό.( Να ήταν δε και εκλεγμένοι...). Ίσως βέβαια εγώ που διδάσκω ιστορία να έπρεπε να χαίρομαι γιατί θα δω από πρώτο χέρι πως ήταν η ζωή πριν από εκατό χρόνια αλλά ειλικρινά αυτή τη γνώση θα επιθυμούσα να μην την είχα. Στη χώρα που γέννησε τη συμμετοχική δημοκρατία ,ανεχτήκαμε να μας κυβερνούν ,μη εκλεγμένοι και τους αφήσαμε να υποθηκεύουν το μέλλον μας και να διαγράφουν τις όποιες κοινωνικές κατακτήσεις μας. Παράλληλα κάποιοι πολιτικοί κάνουν επίκληση στον πατριωτισμό μας ενώ με τα τελευταία γεγονότα η λέξη πατρίδα καθίσταται κάτι ανάλογο του συμπαθούς κινέζικου αρκούδου πάντα: είδος προς εξαφάνιση.

Εδώ θα ήθελα να εκφράσω και την απορία πώς γίνεται και εργαζόμενοι που πλήττονται από τα μέτρα το ίδιο με κάθε εργαζόμενο (εννοώ φυσικά τα όργανα ασφαλείας- το από ποιόν είναι άλλο θέμα-) ,να ξεσπούν με τέτοι μίσος εναντίον ανθρώπων που βρίσκονται στην ίδια μοίρα με αυτούς και απλώς διεκδικούν τα αυτονόητα. Το θέμα αυτό δεν έχει τελειωμό και δεν γράφω κάτι που δεν έχει ήδη ειπωθεί, απλώς ήθελα και εγώ να ενώσω τη φωνή μου με τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που οδηγούνται στην εξαθλίωση. Τελειώνοντας θέλω να πω ότι από το δημοτικό ακόμη έννοιωθα μια περηφάνεια που ήμουν έλληνας (δεν ξέρω αν τη νοιώθω πια το ίδιο ) και χαιρόμουν να ακούω πως οι κατακτητές Ρωμαίοι δήλωναν πως παρότι κατέκτησαν τους Έλληνες με τα όπλα ,εκείνοι τους κατέκτησαν με το πνεύμα. Αυτό μου σημάδεψε τη ζωή και η καταλυτική δύναμη του πνεύματος έγινε η πυξίδα αναζήτησης στη ζωή μου. Δυστυχώς το ανωτέρω πρέπει να συμπληρώσουν πλέον οι Γερμανοί λέγοντας πως τους Έλληνες δεν κατάφεραν να τους κατακτήσουν με τα όπλα αλλά με μια δανειακή σύμβαση. Επειδή δε το πνεύμα πάντα θα ελλόχευε να τους κατακτήσει ,ζήτησαν και μια μείωση δαπανών για την παιδεία, μια μείωση διδακτικού προσωπικού ένα σχετικό συμμάζεμα σε σχολεία με συγχωνεύσεις καταργήσεις κλπ, κλπ. Και εμείς ,οι πάλαι ποτέ περήφανοι και εθνικά ανέξάρτητοι, το δεχτήκαμε. Τόσο απλά. Όσο για το ερώτημα ,ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο τελικά ,το αφήνω στη διακριτική ευχέρεια του καθενός να το αποφασίσει. Υ.Γ 1 Εν τω μεταξύ κτίρια κατεδαφίζονται, μαγαζιά κλείνουν ,σημεία αναφοράς εξαφανίζονται αρνούμενα να συνεισφέρουν στη διατήρηση της συλλογικής μνήμης. Και η πόλη αλλάζει, και γίνεται αφιλόξενη και εχθρική. Η Αθήνα των παιδικών μας χρόνων δεν έχει κανένα κοινό σημείο με τις παραστάσεις που προσλαμβάνουν τα παιδιά του "τώρα". Υ.Γ 2 Είναι τουλάχιστον υποκρισία να χύνονται κροκοδείλια δάκρυα για τα νεοκλασικά κτήρια που κάηκαν όταν επί μισό αιώνα η κρατική αδιαφορία τα παραδίδει ανάλγητα στη μπουλντόζα του κάθε τυχάρπαστου εκσυγχρονιστή.

QUADROPHENIA

Δε συνηθίζω να ανεβάζω ολόκληρες ταινίες. Η συγκεκριμένη είναι ύμνος στην ιστορία του rock mε θέμα τις επικές συγκρούσεις mods και rockers κάπου στα sixties, μέσα από τα μάτια ενός νέου που θέλει κάπου να ανήκει και επιλέγει τους mods. Το ίδιο αδιέξοδο για τους νέους ,τότε και τώρα.Μόνο οι χώρες αλλάζουν.(Ή μήπως κάνουν κύκλο;). Δεν κυκλοφορεί στα dvd club, βρίσκεται μόνο με παραγγελία από το εξωτερικό.

Tanita Tikaram - Twist in my sobriety

Κλασικό.
Έκανε πάταγο όταν βγήκε.
Το έγραψε στα δεκαεφτά της.

Tanita Tikaram: Cathedral Song HQ

Από τις αγαπημένες ,και σε φωνή και σε σύνθεση.
Και 20 χρόνια πριν ,και τώρα.

NABUCCO

Από τα πιο γνωστά και παιγμένα υπό μορφή λαικού χιτ ,κομμάτια όπερας. Δημιουργεί ανάταση,ακόμη και σε αυτούς που δεν αρέσει η όπερα.

Πως οι χορδές μας πάλλονται.

Από τη Μόνικα. Ίσως ότι καλύτερο έχει γράψει μέχρι τώρα, χωρίς να υποτιμάμε τα υπόλοιπα κομψοτεχνήματα. Προσέξτε στο βάθος την τρομπέτα που παραπέμπει σε καταστάσεις τύπου γουέστερν και συγκεκριμένα, Ennio Morricone.

TANGO WITH LIONS

Ονειρικό κομμάτι από ένα όχι τόσο γνωστό ελληνικό σύνολο. Ευφάνταστος τίτλος, επαγγελματικός ήχος.