ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΙ

Κάποτε όταν δίδασκα σε δόκιμους υπαξιωματικούς στο πολεμικό ναυτικό ενώ έκανα τη θητεία μου, μου ανατέθηκε να διδάξω επί επτακόσιες ώρες ,αγγλικά  σε ένα δόκιμο ο οποίος σκόπιμα είχε χαμηλή απόδοση με σκοπό να μη συγκεντρώσει τις απαιτούμενες βαθμολογίες και έτσι σύμφωνα με τον κανονισμό να αποταχθεί από το στράτευμα. Δεν είχε άλλο τρόπο να φύγει και είχε μπουχτίσει από τη λογική του στρατού.

Μου διεμήνυσε από την αρχή πως δεν είχε καμία διάθεση ούτε να μάθει ,ούτε να περάσει την τάξη και έτσι αυτές οι επτακόσιες ώρες αναλώθηκαν σε τεράστιες συζητήσεις.
Το αγαπημένο του θέμα ήταν το ποδόσφαιρο και μάλιστα ήταν Ολυμπιακός ,οργανωμένος στη θύρα επτά.
Κάναμε πολλές συζητήσεις για τη συμπεριφορά αυτών των παιδιών σε αυτές τις οργανώσεις - θύρες ,και καθώς το δικό μου το ενδιαφέρον κοινωνιολογικά αλλά και παιδαγωγικά ήταν τεράστιο ,του έκανα πολλές ερωτήσεις και σχολιάζαμε πολλά πράγματα που μορφοποιούνταν από τη  δική του εμπειρία και τα κατανοούσα μέσα από τα δικά του βιώματα.
Ήταν πολύ υπέρ της βίαιας επίλυσης των διαφορών και του άρεσε ιδιάιτερα, όπως μου είπε να πλακώνεται με "βαζέλια " και με " Παόκια ".

Κάποια στιγμή λοιπόν τον ρώτησα τι κάνει όταν πηγαίνει σε γήπεδα που ο αντίπαλος δεν έχει οπαδούς. Πώς εκτονώνεται τότε ; Του έφερα για παράδειγμα τον Απόλλωνα Αθηνών που έχει ελάχιστους οπαδούς και τον ρώτησα ποιόν βρίσκει να πλακωθεί σε αυτήν την περίπτωση.
Μου απάντησε πως η εξέδρα χωρίζεται στους πάνω και τους κάτω και οι μεν αρχίζουν να βρίζουν τους δε, οι δε ανταπαντούν , η μία φραστική πρόκληση συνοδεύεται από μία αντίστοιχη της άλλης πλευράς ,η ανταλλαγή γονίμων απόψεων κλιμακώνεται και κάποια στιγμή αρχίζει το ξύλο.
Τότε είναι που επεμβαίνουν τα ΜΑΤ να τους χωρίσουν , και γίνεται ο χαμός. Όλοι μαζί πλακώνουν τα ΜΑΤ ... και ο αγώνας τώρα ...δικαιώνεται.

Χθες στο Σύνταγμα είδαμε κάτι αντίστοιχο. Η αστυνομία μας ,γνωρίζοντας ότι θα έπαιζε με τον Απόλλωνα , χωρίς αντίπαλο δηλαδή , έφερε δικά της παιδιά να παίξουν τους κακούς ,τους κλέφτες σαν να λέμε. Μόνο που ήταν αστυνόμοι. Και οι αστυνόμοι όμως με τη συμπεριφορά τους έγιναν κακοί ,έγιναν κλέφτες δηλαδή και κυνηγούσαν υποτίθεται τους κλέφτες που όμως στ'αλήθεια ήταν αστυνόμοι ,που όμως είχαν μεταμορφωθεί σε κακούς άρα σε κλέφτες.
Όπως καταλαβαίνετε το μπέρδεμα ήταν τεράστιο .
Έτσι λοιπόν για να ξεμπερδευτούν , είπαν στα παραφουσκωμένα καλόπαιδα που είχαν φέρει μαζί τους να συνεργαστούν όλοι μαζί (κλέφτες και αστυνόμοι άρα όλοι αστυνόμοι, άρα όλοι κλέφτες ) για το κοινό καλό, να πλακώσουν κανένα ξενέρωτο στο ξύλο μπας και καταλάβει ο κόσμος ότι οι ανατροπές δε γίνονται με αγανακτισμένους που απλώς κάθονται και μουντζώνουν και σου σπάνε τα νεύρα και επίσης να καταστήσουν σαφές ποιός κάνει κουμάντο σε αυτή τη χώρα.
Όσο για το ότι εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία, εεε ,υπάρχει καλύτερο μέρος για να πεθάνει από τον τόπο της;

Πλάκωσαν λοιπόν οι φύλακες του νόμου και της τάξης στο ξύλο ,νέους ,γέρους, γυναίκες, τυφλούς, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η δική μας αστυνομία δεν κάνει διακρίσεις και συμπεριφέρεται ίσα σε όλους.
Τελικά το παιχνίδι κλέφτες και αστυνόμοι ( και χημικοί για τη δική μας περίπτωση ),τελείωσε αίσια αφού οι ταραξίες αγανακτισμένοι πήραν αυτό που τους άξιζε δηλαδή νέες περικοπές στα κεκτημένα τους,.(ας μην τα έτρωγαν μαζί με τον Πάγκαλο ) και μπόλικο ,μα μπόλικο ξύλο.
Οι δε μπροστάρηδες της τάξης ,αστυνομικί ,μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι και να νοιώθουν υπερήφανοι γιατί χάρη σε αυτούς ,η δημοκρατία για ,άλλη μια φορά νίκησε.
Όπως λέει και ο ποιητής  ,"όμορφος κόσμος, ηθικός , αγγελικά πλασμένος ".
.Κλείνω με μία φράση από lyrics ενός παμπάλαιου δίσκου των Gennesis επί Peter Gabriel.
" I don't belong here ,cried old Tessie loud out..."

Να τους χαιρόμαστε.

Υ.γ Η πρώτη συναυλία ροκ μουσικής αφού έπεσε η χούντα ήταν οι Police στο γήπεδο του Σπόρτινγκ.
Οι διοργανωτές εκμεταλλευόμενοι τη δίψα του κόσμου για μουσική έκοψαν διπλάσια εισιτήρια από τη χωρητικότητα του μικρού έτσι και αλλιώς ,γηπέδου και έγινε τεράστια φασαρία στην προσπάθεια του κόσμου να μπει μέσα.
Έπεσε το ξύλο της αρκούδας από την αστυνομία που ούτως ή άλλως δε συμπαθούσε τους μαλλιάδες που πήγαιναν σε αυτές τις εκδηλώσεις.
Μία εφημερίδα έγραψε.την άλλη μέρα. " Police μέσα, Police έξω και στη μέση ,ο κόσμος.  Πως να μη φας ξύλο ;

Philip Glass - Koyaanisqatsi

Σημείο αναφοράς στο σύγχρονο κινηματογράφο το KOYAANISQATSI του Philip Glass.
Μια ταινία σε ύφος ντοκυμαντέρ για το περιβάλλον , φυσικό και αστικό και την επίδραση του ανθρώπου πάνω σε αυτό.
Φυσικά συνοδεύεται από την υπέροχη μινιμαλιστική μουσική του Glass.
Ακολουθούν άλλες δύο ταινίες καθιστώντας το θέμα ,τριλογία.
Στα δισκάδικα και τα τρία DVD πωλούνται σε τιμή προσφοράς.
Ευτυχώς ο πολιτισμός ,το τελευταίο μας καταφύγιο ,δεν έχει κοστολογηθεί ακόμα.

ΟΙ ΡΑΜΠΕΣ

Κατά την προετοιμασία της Ολυμπιάδας του 2004 που τόσο μας έκανε υπερήφανους αφού όλη η υφήλιος θαύμασε πόσο ωραία χρεωνόμαστε και πόσο υποτελείς μπορούμε να γίνουμε , η Ολυμπιακή επιτροπή μας έδωσε και ορισμένες οδηγίες για έργα μέσα στην Αθήνα που θα βελτίωναν την κατάσταση της πόλης αλλά και θα διευκόλυναν τους επισκέπτες από τις άλλες χώρες να κινηθούν πιο ελύθερα.
Ένα από αυτά τα έργα ήταν και η κατασκευή μιας σειράς από ράμπες στις διαβάσεις ,μόνο που ξέχασαν να μας πουν σε τι ακριβώς χρησιμεύουν γιατί ως ξενόφερτο είδος ,εμείς εδώ που αδιαφιλονίκητα έχουμε εφεύρει τον πολιτισμό ,δεν το γνωρίζαμε.
Κάτοικοι λοιπόν του Δήμου Βύρωνα ,αλλά και ο ίδιος ο Δήμος ανέλαβαν με ένα πιλοτικό πρόγραμμα που λέγεται "καλύψτε όπως και με ότι μπορείτε τις ράμπες ",να μας διδάξουν ,τι χρησιμεύει μία ράμπα.

Εικόνα πρώτη. Η ράμπα χρησιμεύει για τους μαθητευόμενους οδηγούς ,να παίρνουν τα μέτρα της και να μαθαίνουν να παρκάρουν. Κερδίζει αυτός που τη φράζει με το πίσω μέρος του αυτοκινήτου του ,πλήρως.Αυτός , στην εικόνα, περνάει οριακά και με λίγο λάδωμα.

 

Εικόνα δεύτερη. Η ράμπα λειτουργεί ως πάρκινγκ.Έτσι προστατεύεται το αυτοκίνητο γιατί δεν εκτίθεται στο δρόμο. Προστατεύεται ΚΑΙ  ο πεζός καθότι αναγκάζεται να βγει στο δρόμο όπου ο μόνος κίνδυνος που διατρέχει είναι να τον πατήσει κανένα αυτοκίνητο ,άλλωστε οι θάνατοι από τροχαία έρχονται τρίτοι μετά από καρδιακά και καρκινοπάθειες οπότε πάλι κερδισμένοι είμαστε.Όποιος παραμένει στο πεζοδρόμιο κινδυνεύει από κακοτεχνίες ,φρεάτια ,αντικείμενα που πέφτουν από μπαλκόνια και ούτω καθεξής.

Εικόνα τρίτη. Η διδασκαλία του ρουά ματ με μηχανάκια. Παίρνουμε κάποιον άνθρωπο σε καρότσι και αφού τον βάλουμε  στη ράμπα τον αφήνουμε να κατανοήσει μόνος του την έννοια ρουά ματ.
Είναι σαφές ότι ουδέν μορφώνει όσον το παράδειγμα και μη έχοντας ο άνθρωπος αυτός δυνατότητα να πάει πουθενά θα το καταλάβει με τη μία.

Εικόνα τέταρτη. Εδώ ο Δήμος Βύρωνα δίνει τα ρέστα του.Μας δείχνει πόσο χρήσιμη μπορεί να γίνει μια ράμπα λειτουργώντας ως πάρκινγκ σκουπιδοντενεκέδων. Χώρια που οι κάδοι αυτοί χρησιμεύουν και ως φυσικό προστατευτικό για να μη φύγει ευθεία κανένα παιδάκι με ποδήλατο και βγει στο δρόμο.



Ηθικό δίδαγμα;
Ευχαριστούμε ευρωπαίοι φίλοι μας που μας μάθατε τη χρησιμότητα της ράμπας.
Αναρωτιέμαι πως ζούσαμε τόσα χρόνια χωρίς αυτές.
Άραγε οι μαμάδες με καροτσάκια και τα άτομα με αναπηρίες πώς κινούνταν μεσα στην πόλη μέχρι να φτιάξουμε ράμπες να μάθουμε να ζούμε με αυτές και να κάνουμε ( όπως σας έδειξα ) τη ζωή μας τόσο εύκολη ;

Και ας μην ξεχνάμε. Εκτός από Ευρώπη , εδώ είναι και Βαλκάνια.
Όλα αυτά στο Βύρωνα στην οδό Περτσεμλή ,σε ένα μόλις οικοδομικό τετράγωνο όπου εδρεύει και χώρος για άτομα με κινητικά προβλήματα.Φανταστείτε ,τι γίνεται παρακάτω.

Pink Martini - Mar Desconocido

Η διασκευή δοσμένη σε πρόταση ολόφρεσκια και καινούργια.
Από τους ανεπανάληπτους Pink Martini

Pink Martini - Una notte a Napoli

Από αυτούς που έχουν κάνει τη διασκευή δημιουργική πρόταση.

Um Samedi Sur La Terre

Αριστοτεχνικό TANGO από τον καταλανό Pascale Comelade που ξέρει να παίρνει τη μουσική και να την κάνει παραμύθι.
Από την ομώνυμη ταινία.

Chuck Mangione - Children of Sanchez (Full version, Part 2)

Από τα κομμάτια που θεωρώ κλασικά ,που δεν κατατάσσονται πουθενά ,που δεν γίνονται ποτέ βαρετά και που σε ταξιδεύουν διαρκώς.
Από την ομώνυμη ταινία με πρωταγωνιστή τον Αnthony Queen.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΗ

Έκλεισε και ο Μάης με άλλον ένα φτωχό απολογισμό.

Ολοκλήρωσα μόνο τρία βιβλία, την "Υπόθεση Τουλάγιεφ " του Βικτόρ Σερζ απο τις εκδόσεις Scripta
ένα δοκίμιο για τον Τεν Τεν ( Λίγο πριν κυκλοφορήσει η ομώνυμη ταινία του Σπήλμπεργκ και αρχίσει η Τεντενίτιδα ), Τεντέν,ο μύθος του υπερπαιδιού  του Apostolides ,εκδόσεις Μαμουθκόμιξ, και ένα βιβλίο για την ιστορία των θρησκειών ,"το βιβλίο των Θρησκειών" του Γιοστέν Γκάαρντερ από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Το πρώτο ήταν πολύ καλό ,βασισμένο σε βιωματικές καταστάσεις του συγγραφέα που επί σταλινισμού αν κάποιος  έκανε κριτική στα κακώς κείμενα θεωρείτο από κάποιους  αυτομάτως ,αντικομουνιστής.
Είναι η ιστορία μιας τυχαίας δολοφονίας ενός υψηλόβαθμου στελέχους του κόμματος και η ανάγκη να βρεθεί ή να κατασκευαστεί ο ένοχος για να αποδειχθεί ότι το σύστημα δουλεύει.
Αποτέλεσμα ;
Τρεις κατασκευασμένες ομολογίες και ισάριθμες εκτελέσεις.
Και ζήσαμε εμείς καλά...

Το βιβλιο του Τεντέν είναι ένα δοκίμιο.
Το θεωρώ πολυ εμπεριστατωμένο και αναλυτικό και το λέω εν πλήρει συνειδήσει καθότι φανατικός του Τεντέν.
Στην Ελλάδα ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει τον ήρωα από τα τηλεοπτικά κινούμενα σχέδια τα οποία όμως ήσαν μετριότατα και δεν απηχούν την αρτιότητα του σχεδίου στο χαρτί κάτι που καθιέρωσε άλλωστε το δημιουργό Ερζέ ως τον εισηγητή της "καθαρής γραμμής" ,δηλαδή του σχεδίου χωρίς σκιά.
ο Τεντέν είναι ένας ήρωας απροσδιορίστου εφηβικής ηλικίας που επεμβαίνει αυτόκλητα ως παγκόσμιος πρόσκοπος και σώζει τον κόσμο.
Συνήθως οι περιπέτειες του συνδυάζονται με ένα ιστορικό γεγονός που συντάραξε τότε που γράφτηκε η κάθε περιπέτεια ,την ανθρωπότητα, και ο Τεντέν ακολουθώντας ένα παραάλληλα με την πραγματικότητα, δρόμο δίνει τη λύση.

Οι χαρακτήρες του Ερζέ είναι επίπεδοι και μονοδιάστατοι αλλά αυτό δε στερεί από τις περιπέτειες του Τεντέν τη φρεσκάδα και το ενδιαφέρον.
Όσοι έχετε δει "τους κυνηγούς της χαμένης κιβωτού " του Σπήλμπεργκ και έχετε παράλληλα διαβάσει Τεντέν ,θα αναγνωρίσετε κοινά σημεία στην ανάπτυξη των περιπετειών.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Σπήλμπεργκ είναι αυτός που θα φέρει στην οθόνη τις περιπέτειες του μικρού ήρωα σε μεταφορά του "μυστήριου του Μονόκερου".
Τελειώνοντας και σαν στοιχείο της αφοσίωσης μου στον ήρωα δηλώνω ότι έχω όλες της περιπέτειες του και μάλιστα σε πέντε γλώσσες. Ελληνικά ,Αγγλικά, Γαλλικά Ποτογαλλικά και Ισπανικά.
Τέλος το βιβλίο των θρησκειών ήταν περισσότερο ένας εγκυκλοπαιδικός κατάλογος για τους αρχάριους στην προσέγγιση των θρησκειών ,παρά οτιδήποτε βαθύτερο .
Μέχρι τον επόμενο μήνα λοιπόν .
¨Η μήπως να πω, μέχρι την επόμενη υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου ; ( κοινώς ,κάθε χθες και καλύτερα).

Kaos (1984) Paolo & Vittorio Taviani

Aπό το Κaos των αδελφών Ταβιάνι με θέμα τέσσερις νουβέλες του Πιραντέλο.
Εδώ ο επίλογος. Προσέξτε τη λυτρωτική σκηνή της βουτιάς των παιδιών στη θάλασσα ,παρά τους καθωσπρεπισμούς της εποχής .(Μιλάμε για τα 1870 περίπου και η μικρή είναι η μητέρα του Πιραντέλο. Επίσης δείτε την απεικόνιση της μοναξιάς του Πιραντέλο στο φινάλε του έργου, σε έναν καναπέ ενός σπιτιού που το έχει ερημώσει ο θάνατος, που τον κάλεσε η νεκρή μητέρα του για να του μιλήσει και που σε λίγο κατά τα υπονοούμενα θα πάρει και αυτός τη σειρά του για να φύγει.
Η μουσική είναι του Nicola Piovanni και νομιζω ότι είναι η καλύτερη που έχει γράψει για τους Ταβιάνι. Δυσεύρετο το dvd αλλά αξίζει τον κόπο το ψάξιμο. Εντελώς προσωπικό αλλά ίσως η πιό αγαπημένη μου ταινία ποτέ.

inicio de pelicula Sur

Πολλές φορές η ποίηση εμφανίζεται μπροστά μας απρόσκλητη και μας παίρνει μαζί στο ταξίδι της.
Εδώ η ποίηση συναντά τη μουσική και τον κινηματογράφο σε μια από τις ταινίες που όταν συζητώ γι αυτές είναι σαν να λέω,"αυτός είμαι ".
Από το el Sur ( Ο νότος ) του Solana που τώρα πιά δύσκολα το βρίσκει κανείς.

Η ΜΑΡΙΑ

Τη Μαρία τη γνώρισα πηγαίνοντας κάποτε στο ΙΚΑ Αγίας Παρασκευής για διεκπεραίωση προσωπικής δουλειάς.
Από τη θέση της κοινωνικής λειτουργού, μιας θέσης δηλαδή που δεν αφήνει και πολλά διοικητικά περιθώρια ,με εξηπηρέτησε ,τα μέγιστα.
Όποτε κάποια δουλειά μου σκόνταφτε κάπου, σε αυτήν πήγαινα για βοήθεια και αυτή αμέσως, παρότι δεν είχε καμία υποχρέωση με εξυπηρετούσε χωρίς δισταγμό.
Παρατήρησα όμως ότι αυτή η συμπεριφορά δεν ήταν μόνο προς το άτομο μου που θα μπορούσε κάποιος να το αποδώσει σε προσωπική συμπάθεια ,αλλά προς όλο τον κόσμο αδιακρίτως και αγόγγυστα.
Με τον καιρό κατάλαβα ότι η Μαρία μου έδινε με τις ενέργειες της τον ορισμό της σύγχρονης ιδεολογίας, της Δεοντολογίας όπου αν ο καθένας έκανε αυτό που ακριβώς έπρεπε να κάνει ,η χώρα μας θα ήταν πολύ καλύτερη.

Αεικίνητη και πάντα πρόθυμη με έκανε να νιώθω πως μέσα σε αυτό το κτίριο αυτής της απρόσωπης υπηρεσίας υπήρχε πάντα ο άνθρωπος μου,αυτός που θα μου έδινε τη λύση, καταστρατηγώντας τους κανόνες της γραφειοκρατίας και υιοθετώντας την ευελιξία (που έχουν οι ευφυείς άνθρωποι) και πάνω απ'όλα ,την ανθρωπιά.
Ήταν ένα σοκ για μένα (και φαντάζομαι για πολλούς άλλους ), όταν έμαθα ότι φέτος το καλοκαίρι συνταξιοδοτείται γιατί αισθάνθηκα πόσο πολύ θα λείψει από τους ανθρώπους που τόσο την είχαν ανάγκη και τόσο ήξερε να τους βοηθά.
Έδειχνε πάντα νέα γιατί οι άνθρωποι που υπηρετούν ιδέες και όχι θέσεις μένουν πάντα νέοι, ακόμη και όταν έχει έρθει η ώρα να πάρουν σύνταξη.
Την τελευταία μέρα της στη δουλειά ήμουν εκεί για να την χαιρετήσω και να την ευχαριστήσω.
Ήταν συγκινημένη που θα έφευγε ,δε σταματούσε όμως να προσφέρει τις υπηρεσίες της ακόμη και αυτή την ύστατη μέρα ενώ θα μπορούσε να πάρει περατζάδα τα γραφεία.
Έφυγα με ένα σφίξιμο, νιώθοντας πως άφησα πίσω μία φίλη που δε θα ξαναδώ πιθανότατα ποτέ πια και ένα είδος ανθρώπου που σιγά σιγά στη χώρα μας σβήνει.
Το είδος του ευσυνείδητου ανθρώπου.
Ευχαριστώ Μαρία.

The Red Balloon - 1956 (Le Ballon Rouge) FULL MOVIE

Το κόκκινο μπαλόνι, μια εξαιρετικά ευαίσθητη ταινία ,βραβευμένη το 1956 στις Κάννες, εδώ παιζόταν υπό μορφή mickey mouse πριν αρχίσει κάποιο έργο στον κινηματογράφο, αν το χρονικό του μέγεθος ,το επέτρεπε.
Ένα σύγχρονο παραμύθι που η μεγάλη μου κόρη απολάμβανε να της το λέω και να της το ξαναλέω, πάντα με κάποια παραλλαγή, έτσι ώστε να μη γίνεται βαρετό.
Όσοι αποφασίσετε να θυσιάσετε μισή περίπου ώρα για να το παρακολουθήσετε , θα συμφωνήσετε ότι είναι συγκινητικό .
Και το κυριότερο ; Κινηματογράφος από το τίποτα. Χωρίς προυπολογισμούς και χωρίς μεγάλα ονόματα. Αρκεί ένα μπαλόνι.
Και ένα παιδί.

Abbie Gale - Clown (Official Video)

Για άλλη μια φορά, σκηνή της Πάτρας. Από την περιοχή που δινει συνεχως ελπιδοφόρα μηνύματα.

Abbie Gale - Lovesong ft.Vassilikos

Κάποιος θα το θεωρούσε βρετανικό. Είναι όμως οι Abbie Gale από την Πάτρα.

Abbie Gale - Goodnight (Album ''2'')

Άλλο ένα ελληνικό συγκρότημα. Οι εκπληκτικοί Abbie Gale από τη σκηνή της Πάτρας.

Slave by blondie.g.d

Να τι μπορεί να προσφέρει η Εγχώρια σκηνή όταν έχει κέφια.